Door Audio-Technica is binnen dj-middens wereldberoemd voor zijn ATH-M50x, een hoofdtelefoon die ook voor thuis en onderweg best interessant is. De MSR7 die we hier bekijken, zou naar het verluidt oorspronkelijk bedoeld zijn geweest om de M50x op te volgen.
Uiteindelijk werd het echter een eigen project dat naast het bekende dj-icoon kwam te staan. Het is ook iets duurder, maar je ziet meteen dat hij qua afwerking in een hogere klasse staat.
De MSR7 is beschikbaar in drie kleuren: zwart, een mooie gunmetal-grijs en een hier-kijk-je-niet-naast limited edition in het rood.
,
De ATH-MSR7 is een gesloten hoofdtelefoon met nieuwe 45-mm drivers die hi-rescompatibel zijn. Jawel, op de doos zien we het fameuze Hi-Res Audio-logo prijken waar sommige Japanse merken zo van houden.
Concreet wil dat betekenen dat het frequentiebereik van de MSR-7-drivers tot 40 KHz gaat – veel meer dan het menselijke oor kan waarnemen – en dat de drivers voldoende detail zouden leveren om hi-resaudiobestanden goed tot hun recht te laten komen. Het is een stukje marketing, uiteraard, maar je hoofdtelefoon wordt er alleszins niet slechter van.
Het ontwerp van de MSR-7 is toch wel bijzonder. Langs één kant omdat het toch wel trouw blijft aan de waarden van Audio-Technica, met een zeer degelijke metalen driverbehuizing die met verschillende lagen werkt om resonantie tegen te gaan.
Tegelijkertijd zien we de recente Sony MDR-1A er naast liggen en denken dan toch stilletjes bij onszelf: “Hmm, deze twee lijken verdacht veel op elkaar”. Al kan je met een hoofdtelefoon die je een klassiek uiterlijk wil geven, nu ook niet zoveel kanten uit.
Los van de mogelijke identiteitscrisis niets dan lof voor de bouw van de MSR7. De metalen kamers gaan over in oorkussens uit hoogwaardig memory foam, een synthetisch materiaal dat in dit geval zijn vorm goed behoudt.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de eerder genoemde MDR-1A zijn de oorkussens voldoende dik en voel je geen harde randen door de kussens heen. Ook de hoofdband is zeer goed gewatteerd.
,
De metalen behuizing van elke driver zit via twee scharnieren vast aan een beugel, die op zijn beurt rond zijn as kan draaien en verbonden is met de hoofdband. De drie scharnieren aan elke kant lijken wat ons betreft zeer robuust.
Zelfs na een paar weken intensief gebruik, draaien ze soepel en hoor je geen kraakgeluiden. Hoewel we liever de beugel uit metaal zagen gefabriceerd worden, komt de ATH-MSR7 zeer, zeer robuust over.
De MSR7 is ongetwijfeld stevig genoeg om vaak mobiel te gebruiken, iets waar hij technisch en qua geluidsisolatie ook voor geschikt is. Gek genoeg heeft Audio-Technica echter geen manier voorzien om de hoofdtelefoon op te plooien, wat toch een handigheid is als je op reis gaat of na het pendelen hem wil opbergen. Ben jij meer een type dat je hoofdtelefoon ten alle tijden rond de nek draagt, dan is dat minder een probleem.
,
Van alle hoofdtelefoons die we recent getest hebben, heeft de MSR7 ons nog het meest verrast. Hoewel de klank wat getuned is voor mobiel gebruik, met iets meer nadruk op het laag en het middenhoog, komt deze Audio-Technica zeer volwassen en gedetailleerd uit de hoek.
Het prijskaartje dat er aan de MSR7 bengelt staat niet in verhouding met de geleverde resolutie en pure klankkwaliteit – en dat menen we echt in een positieve zin.
De grote 45-mm drivers van de MSR7 blinken echt met elektronische muziek, maar ook met pop en rock. We halen het nieuwe album van Calexico er bij, Edge of the Sun, evenals Amy Winehouse’s live-album uit 2007 en Gwyneth Herbert’s All the Ghosts. Hoewel we hier en daar wat sprankel missen bij de trompetten en hihats – typisch aan een gesloten design – van de woestijnjazz van Calexico, is de donkere presentatie net wat de zwoele stem van de tragische Winehouse nodig heeft. De gecontroleerde maar niet overdreven presentatie van baslijnen is meeslepend, zeker bij de contrabas bij Herbert.
De keerzijde is dat de MSR7 zeker niet de diepe, uitgebreide bassen levert van sommige andere mobiele hoofdtelefoons, zoals de Sennheiser Momentum M2 die we momenteel ook op bezoek hebben en de eerder aangehaalde Sony MDRA-1A. Fanatieke basliefhebbers zullen hem daarom misschien wat dun vinden klinken.
Uiteraard is de soundstage niet zo groot en ‘luchtig’ als bij een open hoofdtelefoon – maar die zijn natuurlijk niet zo handig als je muziek in een luidruchtige omgeving wil beluisteren. Luisteren we naar de liveversie van ‘Like a Hurricane’ van Jeff Healey dan is er nog altijd voldoende ruimtelijkheid om je in de concertzaal te wanen.
Bij de magnifieke opname door de TrondheimSolistene op de 2L-label van Tchaikovsky’s Serenade for snaren op.48 mocht het wat ruimer klinken en de instrumenten iets beter gepositioneerd, maar daarvoor moet je toch naar een duurdere hoofdtelefoon grijpen. Tegelijkertijd kan de MSR7 wel om met de dynamiek in dit werk en klinken de snaarinstrumenten vrij natuurlijk en nooit overscherp.
,
We hebben de laatste tijd veel duurdere hoofdtelefoons getest, zoals de uitstekende OPPO PM-3 en Denon MM400, en dan vergeet je wel eens als recensent dat er ook goedkopere hoofdtelefoons bestaan die goed presteren. De Audio-Technica ATH-MSR7 is daar duidelijk één van.
Ondanks zijn ‘mobiel’ profiel, heeft hij een leuke klank en biedt hij verrassend veel resolutie en detail voor zijn prijspunt. Daardoor is de ATH-MSR7 een van de beste hoofdtelefoons in zijn klasse. Deze hoofdtelefoon doet precies wat hij moet: een uitstekende klank bieden, thuis en voor onderweg.
