Door Met z’n relatief forse afmetingen, vloeiende vormgeving en look-a-like verchroomde grilles (stiekem zijn ze van kunststof ) lijkt de SL-D920 zo te zijn weggelopen uit de jaren vijftig, het tijdperk bij uitstek voor liefhebbers van gestroomlijnde ontwerpen en sexy rondingen.
TEAC zet het fiftiesthema ook consequent door in een aantal details. De grote, opvallend gevormde draaiknoppen voor het volume en de radiotuner zouden rechtstreeks van het dashboard van een oude Chevy kunnen komen. Het is alleszins een onvervalste aandachtstrekker, om het even waar je hem neerzet of welke kleur je kiest.
,
Wie de ‘gevleugelde’ draaiknop voor het volume even uitprobeert, merkt al snel dat TEAC wel gewoon voor hedendaagse techniek kiest bij deze radio. Er volgt geen puur mechanische klik op een draaibeweging, maar een zacht gedempt contact dat de elektronica binnenin aan het werk zet.
Tussen de twee grote draaiknoppen vinden we nog duidelijkere bewijzen dat de SL-D920 wel degelijk uit dit tijdsvak stamt: ook een usb-aansluiting en ingang in minijackformaat tekenen present. En centraal op het toestel zit zowaar een (dimbaar) digitaal display, aangevuld met een eenvoudige cd-speler op de bovenkant van het toestel.
Het zijn features die je niet direct verwacht op een retroradio, maar aangezien TEAC erin slaagde om ze mooi te integreren in het ontwerp zijn we er bepaald niet rouwig om.
Minder opgezet zijn we met het overdadig gebruik van glanzend plastic voor de buitenzijde. Versta ons niet verkeerd: van op een afstandje ziet het er allemaal meer dan gewoon leuk uit, maar van dichtbij merk je dat het geen jasje is zoals in de tijd van toen.
Toch wel zonde, aangezien het een verkeerd beeld schept van de afwerking. Want die is zondermeer goed: de onderdelen sluiten mooi op elkaar aan en de constructie is opvallend stevig – iets wat onderlijnd wordt door het stevige gewicht van haast vijf kilogram.
Nu ja, we mogen er niet aan denken wat het tegenwoordig zou kosten om zo’n tafelradio in metaal uit te voeren, om nog maar te zwijgen van het effect dat die ingreep zou hebben op het gewicht…
,
Met een radio-ontvanger, cd-speler, usb-aansluiting en stereo-ingang in minijackformaat loopt de TEAC SL-D920 niet echt over van exotische snufjes. Zoals verwacht is de bediening dan ook rechttoe rechtaan, zodat er geen al te vreemde hersenkronkels nodig zijn om mee te gaan in de bedieningslogica van TEAC.
Je krijgt zelfs een kleine remote bij de SL-D920, eerder uitzonderlijk bij een tafelradio. Wie deze TEAC in de slaapkamer wil gebruiken, kan hem trouwens ook inzetten als wekkerradio dankzij de snooze- en wekfunctie.
Het meest opvallende extraatje is echter de mogelijkheid om opnames te maken van radioprogramma’s en cd’s. De SL-D920 schrijft die desgewenst netjes weg naar een usb-stick, al kan dat enkel in mp3-formaat en aan een vrij lage bitrate (128 kbps). Ondanks die beperking vinden we dit best een leuke aanvulling, met name voor mensen die minder in hun sas zijn achter een computer maar toch hun cd-collectie naar een usb-stick willen wegschrijven, bijvoorbeeld voor gebruik in de wagen.
Waar we minder over te spreken zijn, is het lcd-display dat centraal op het toestel staat. Dat komt behoorlijk verouderd over. Met de looks ervan kunnen we leven – we hebben het tenslotte over een retroradio – maar de beperkte functionaliteit van het display is nefast voor het bedieningsgemak van de usb-speler.
Het kan immers maar een beperkt aantal karakters tegelijk tonen, zodat zelfs vrij korte tracktitels en artiestbenamingen niet volledig worden weergegeven. Bij de navigatie door submappen op een usb-stick wordt het zelfs nog lastiger. Die krijgen van de SL-D920 simpelweg een nummer, net als de individuele tracks in elke map.
Je favoriete songs terugvinden is dan ook niet bepaald een eenvoudige opgave. Tel daar nog bij dat de speler alleen mp3- en wma-bestanden lust, en we mogen rustig stellen dat de usb-functie nogal magertjes uitvalt.
,
Deze tafelradio mag er dan wel fraai uitzien en enkele leuke extra’s hebben, aan het eind van de rit wil je natuurlijk wel dat hij ook lekker klinkt. Wanneer we de TEAC voor het eerst beluisteren, zijn we eerder teleurgesteld op dat vlak: muziek klinkt niet gewoon ontspannen, maar komt behoorlijk dof uit de speakers.
De stevige laagweergave die we te horen krijgen lijkt het mid en vooral het hoog compleet te verdringen, iets wat nog harder opvalt bij praatprogramma’s op de overigens goed presterende radio. Gelukkig pas je daar snel een mouw aan met de kleine draaiknop op de achterzijde van het toestel, die de laagweergave bijregelt. We besluiten hem maar meteen een fikse draai terug te geven.
En dat mist zijn uitwerking niet: de TEAC klinkt meteen een stuk beter; frisser en meer in balans. Wel blijft de sound uitgesproken laid-back, en daar moet je natuurlijk voor te vinden zijn. Nu ja, het is een retroradio, geen boombox – al heeft hij wel degelijk de nodige volumereserves in huis. Een sound die aansluit bij die looks vinden we dan ook geen onaangename verrassing.
,
Bij een tafelradio ziet het aankoopproces er vaak heel anders uit dan bij andere elektronica. Het zijn aankopen waarbij je hart minstens evenveel te zeggen heeft dan rationele afwegingen.
De TEAC SL-D920 kan op beide fronten troeven voorleggen. Hij heeft zelfs zoveel charme dat je geneigd bent om kleine tekortkomingen te bedekken met de mantel der liefde, terwijl het geluid er best mag zijn.
Onze voornaamste kritiek richt zich op de usb-speler en het lcd-display, en dan vooral de combinatie van beide. Vind je dat niet zo’n punt en val je voor de fiftiesstyling, dan mag je deze aandachtstrekker zeker op je shortlist zetten als je uit winkelen gaat.
