Review: LG G Flex

Gebogen schermen zijn in tv-land momenteel het ultieme, althans bij LG en grote rivaal Samsung. Die laatste durft ook gebogen LED-LCD-displays op de markt te brengen, maar LG is meer voorstander van OLED. Niet verwonderlijk, want OLED-panelen zijn door hun simpelere opbouw en bescheiden dikte daar beter voor geschikt. Elk gekromde scherm wordt immers plat geproduceerd en dan gebogen – een proces dat met LED-LCD toch iets meer precair is.

Maar dat is bij televisies, hoe zit het nu bij smartphones? Niet toevallig hebben LG en Samsung ook hun know-how losgelaten op mobiele producten. Een kwestie van eens met de spierballen te rollen en aan de concurrentie te tonen wat ze kunnen? Misschien. Waar je bij een tv nog argumenten hebt voor een gebogen scherm, lijken de voordelen van een gekromde telefoon eerder ver te zoeken. Tijd om te onderzoeken of het allemaal wel nut heeft.

We geven ook even mee dat LG en Samsung qua kromming er een andere filosofie op na houden. De LG G Flex is gebogen in het verticale vlak (zoals een banaan), terwijl Samsung Galaxy Round krom is in het horizontale vlak. Volgens LG is de G Flex zo gebogen om tijdens het telefoneren nauwer aan te sluiten op het gezicht. 

,

De G Flex is qua prijs de topper bij LG, al is dat niet helemaal waar qua specificaties. Zeker niet nu de Koreanen bijna de nieuwe G3 hebben voorgesteld, een zeer goed uitgerust toestel dat de komende maanden de strijd aangaat met de Samsung Galaxy S5 en in het najaar vermoedelijk met de nieuwe iPhone.

De G Flex is nochtans niet slecht uitgerust. De Snapdragon 800-chipset met quadcore-processor aan 2,26 GHz staat goed zijn mannetje in benchmarks. Hij scoort daarbij significant beter dan de G2 en ongeveer ter hoogte van de Sony Xperia Ultra Z.

We maken overigens niet toevallig de vergelijking met de phablet van Sony (lees hier de test). Het gebogen scherm van de G Flex heeft een diameter van 6 inch, wat het immers technisch gesproken ook een phablet maakt. Mede door de kromming van de behuizing en de dunne zijranden aan het scherm, oogt de LG-telefoon echter niet zo groots.

Maar dat is bedrieglijk. Als je hem in een jaszak probeert te proppen, merk je wel dat de G Flex een XL-maatje heeft. Net zoals de Z Ultra en gelijkaardige phablets moet je altijd nadenken over het transport. Om maar een voorbeeld te geven: op een recente conferentie had ik geen jas of tas bij, en bleek het niet evident om de G Flex in een broekzak of zak van een hemd kwijt te raken. Daar staat tegenover dat een phablet je de troeven van een tablet geeft – en een tablet pak je ook niet zomaar mee.

,

Bij gebogen tv’s draait het voornamelijk om een meerwaarde qua kijkervaring. Bij de G Flex is dat niet zo, of toch niet op eerste plaats. Iets dat LG meteen al aangeeft met de naam. Een gebogen OLED-scherm is immers behoorlijk flexibel en LG heeft daar handig op ingespeeld door heel het toestel die flexibiliteit te geven, zowel op vlak van behuizing als batterij.

Zo krijg je een heel interessante eigenschap: de G Flex is een beetje veerkrachtig. Laat je hem vallen, dan komt hij door de kromming van de behuizing niet op het scherm terecht. Dat voorkomt krassen. De flexibele vorm vangt bovendien schokken op.

Maar de G Flex kan ook zonder schade platgedrukt worden – bijvoorbeeld omdat iemand er op gaat zitten. De kers op de taart is de zelfhelende kunststoflaag op de achterkant, die een functioneert als een traag bewegende vloeistof. Daardoor verdwijnen (lichte) krassen na een tijdje. Een klein nadeel van die zelfhelende behandeling is dat de achterkant vrij glad is. Je hebt er niet altijd veel grip op.

Dat is allemaal heel wat innovatie om te zorgen dat de G Flex kleine ongelukjes heelhuids overleeft. Als de telefoon nu nog waterdicht was geweest, dan waren we helemaal gelukkig.

Als topmodel heeft de G Flex op softwarevlak behoorlijk wat in huis. De telefoon draait Android 4.2.2, aangevuld met LG’s eigen menu’s en apps. Die eigen interface-laag is belangrijk, want het heeft een vrij grote impact op gebruiksvriendelijkheid en –gemak.

We zien vooral dat LG de kaart trekt van veel extra’s toe te voegen, waaronder de uitstekende QuickRemote-app. Deze app is op veel LG’s aanwezig, maar heeft niet altijd alle functionaliteit. Bij de G Flex wel. Je kunt dus de telefoon gebruiken om je tv en audiospullen te bedienen, en settopboxen van providers. Ondersteuning is er ook voor lokale verdelers, zoals Ziggo en Telenet. Maar vooral de universele afstandsbediening-functie is handig, omdat je zelf een remote kan bouwen met knoppen die verschillende apparaten kunnen bedienen.

Voor mij is de manier waarop LG heel wat functies toegankelijk maakt via het snelmenu (te bereiken door naar beneden te vegen op het scherm) interessant. Naast gebruikelijke opsomming van allerlei meldingen, vind je hier ook snelkoppelingen naar heel wat QSlide-apps en instellingen. Het is een tweesnijdend zwaard: langs een kant kan je door één keer te vegen, heel wat doen, maar langs de andere kant is het snelmenu allesbehalve overzichtelijk of rustgevend.

Net zoals de G2 heeft de G Flex geen knoppen onder het scherm of aan de zijkant. Alles is naar de achterkant gebracht. Het vraag wat oefening om de telefoon juist te houden, maar daarna regel je het volume en schakel je de telefoon in door met de wijsvinger op de drie knoppen net onder de cameralens te drukken. Het is toch even wennen.

Overigens heeft LG een alternatief voor de powertoets voorzien: tik tweemaal heel snel op het scherm en het toestel wordt wakker. Handig.

Dat het scherm gebogen is, merk je trouwens ook als je tekst invoert op het virtuele toetsenbord. Je moet jezelf toch even trainen om er mee te werken.

,

Waarom zou je nu voor de G Flex gaan? Het is door zijn formaat zeker niet een alledaags apparaat dat je zonder nadenken meeneemt. Net zoals bij een andere phablet, moet je daar rekening mee houden.

Het gebogen scherm is vooral een eyecatcher – al blijft het subtieler dan je zou verwachten. We moesten andere mensen er meestal op wijzen dat de G Flex gebogen was, dan dat ze het zelf ontdekten.

Wat vooral fijn is, is dat deze telefoon het dagelijkse gebruik goed doorstaat. Ik heb de G Flex een aantal weken echt gebruikt, en daarbij is het ook een aantal keer gevallen – drukke journalisten hebben vaak overvolle handen, weetjewel – en zat het los in de rugzak. Toch toont het apparaat geen gebruikssporen.

Even opvallend was de behoorlijke goede autonomie, waardoor we eerder om 1,5 – 2 dagen naar de lader moesten grijpen, in plaats de traditionele dagelijkse laadbeurt van de meeste smartphones. De camera vonden we heel gelijkaardig aan de G2 en beter dan de iPhone 5, maar vreemd genoeg leek er wat scherpteverlies aan de randen. Voor portretten is dat minder een probleem.

Het grootste minpunt vind ik de resolutie van het scherm. Hoewel de kleurijke display echt wel een plezier is om naar te kijken, zou je wel een Full HD-scherm verwachten op een 6-inch phablet van deze prijsklasse. Zeker als je rekening houdt met potentiële nieuwe vlaggenschepen die nog hogere resoluties dan Full HD gaan aanbieden, zoals LG’s eigen G3. Dan is 720p toch wat weinig, al treft je dat feit je vooral bij het lezen van tekst, bijvoorbeeld in de Kindle-app.