Door Mogelijk hebben ze bij Musical Fidelity inderdaad simpelweg de bovenstaande redenering gevolgd. Al valt een dergelijke ‘laten we gewoon de rest maar volgen’-houding moeilijk te rijmen met het eigenzinnige karakter van stichtend CEO Antony Michaelson. Hoe dan ook lanceert Musical Fidelity niet alleen de MF-100 on-earhoofdtelefoon (149 euro), maar in één moeite door ook de EB-33 (99 euro) en de EB-50 (199 euro) in-ear modellen.
,
De MF-100 wordt geleverd in een chique doos, die gezegend is met een hoog ‘deze kan je écht niet laten staan’-gehalte. ‘Designed with passion and built with precision’ staat op de doos te lezen.
Binnenin vinden we, naast de hoofdtelefoon zelf, een paar reserveoorkussens, een opzetplug (van minijack naar jack) en een stoffen draagtasje. Opvallend: er zit niet één stukje papier in de doos. Ook geen handleiding dus, maar die heb je natuurlijk ook helemaal niet nodig. Hopen we.
,
De MF-100 heeft een sobere – en juist daarom erg mooie – vormgeving en is fraai afgewerkt. Wel hadden ze de blinkende onderdelen – waarmee de hoofdband vastzit aan de driverschelpen – beter mat afgewerkt, naar onze smaak. Naar links/rechtsindicaties is het vruchteloos zoeken, maar aangezien de ene driver met een blauw lijntje omrand is en de andere met een rood, is dat verder geen probleem.
In de 1.3 meter lange aansluitkabel zit een microfoontje ingewerkt en een knop waarmee Apple-gebruikers inkomende gesprekken kunnen aannemen en beëindigen.
De MF-100 voelt aangenaam licht op het hoofd, maar hij oefent wel erg veel druk uit op de oorschelpen. Dat heeft als voordeel dat omgevingsgeluiden bovengemiddeld goed gedempt worden en dat anderzijds ook de geluidslekkage binnen de perken blijft. Het nadeel is dat het draagcomfort niet zo best is.
Let wel: dit is en blijft een persoonlijke kwestie, want een toevallige voorbijgangster die de MF100 ook een tijdje op het hoofd kreeg, is het hier niet mee eens. Zelf proberen voor je koopt is dus de boodschap.
,
Uit balorigheid prikken we de MF-100 alvast even in de hoofdtelefoonuitgang van onze Mac Pro, alwaar het fraaie album ‘Duality’ van Lissa Gerrard & Pieter Bourke net op iTunes – in Apple Lossless – draait. Om het nog erger te maken dan het al is, gooien we er nog wat muziek achteraan die – wegens van a tot z elektronisch – volgens het boekje absoluut niet mag gebruikt worden voor reviews: ‘Planet of the Shapes’ van Orbital.
De MF-100 laat een uitgebalanceerd geluidsbeeld horen, met een lichtjes gedempt hoog. Het laag luistert heel aangenaam: het is nooit teveel en nooit te weinig. Toch niet bij deze tracks. En er valt qua resolutie heel wat te ontdekken. Zelfs in ‘ongeschikte’ muziek.
Maar het echte luisteren doen we pas nadat we de M1HPA klasse A-hoofdtelefoonversterker – eveneens van Musical Fidelity – in stelling gebracht hebben en nadat de MF100 gedurende 24 uur ruis weergegeven heeft. Maar dat valt tegen.
We horen de muziek wel, maar dan extreem vervormd. Nader experimenteerwerk wijst uit dat het allicht iets te maken heeft met de speciale minijack stekker – met drie ringetjes – die op de MF100 zit. Exit M1HPA, enter de Meridian Explorer USB DAC. Nu gaat het wél meteen goed.
,
De drumset van Gotye lijkt van een eind buiten de oorschelp te komen. Een beetje zoals je dat ook bij de betere luidsprekers kunt horen. Ook zijn alle kleine details in ‘Somebody that I used to know’ duidelijk hoorbaar. ‘This is the Life’ van Amy MacDonald klinkt dan weer wat vuiler en er is ook wel wat harmonische vervorming te horen als het volume wat te hoog wordt. Ongeveer hetzelfde verhaal bij ‘Percussion’ van St Germain.
Feit is dat de MF-100 ‘a bit heavy on the bass’ is. En, afhankelijk van de mix van de track die je draait, is dat wel of niet prettig. ‘Flawless’ van George Michael heeft hier ook last van. En klinkt enigszins hard en ongepolijst.
Eens je er op begint te letten hoor je datzelfde fenomeen ook in heel andere muziekstijlen terug. Zoals in ‘Blume’ (French Version) van Einstürzende Neubauten. Als je (vooral) klassiek luistert stelt dat probleem zich in veel mindere mate. ‘Amidst the Factory Smoke’ , ‘Swans Flight’ en ‘The Takeoff’ van Bruno Coulais klinken bijvoorbeeld heerlijk op de Musical Fidelity.
,
De MF100 is geen verkeerde hoofdtelefoon. Maar de concurrentie in dit segment is zodanig hevig, zoniet moordend, dat deze hoofdtelefoon last heeft om zich stand te houden. Voor fans van klassiek niet slecht, maar minder geschikt voor hedendaagse genres.
