Door Onkyo is tegenwoordig vooral bekend omwille van zijn knappe surroundproducten – denk onder meer aan AV-receivers en all-in-one sets – maar in een niet al te ver verleden was deze Japanse fabrikant een grote naam in high-end stereomiddens. Eigenlijk is Onkyo in al die tijd nooit opgehouden met de productie van stereomateriaal, maar echt opwindend waren die apparaten niet echt.
Maar dat is nu wel even anders, sinds de introductie van de ‘Reference Hi-Fi Series’. Oké, waar hebben we het hier concreet over? De nieuwe reeks bestaat uit de C-7000R cd-speler (1.499 euro), de P-3000R voorversterker (1.699 euro) en de M-5000R eindversterker (2.499 euro). De afwerking van de drie apparaten is van een erg hoog niveau. Plastic komt er niet aan te pas, het is al aluminium wat de klok slaat.
De behuizingen zijn bovendien zo geconstrueerd dat externe trillingen vakkundig geweerd worden. Vooral bij de cd-speler is dat belangrijk, omdat trillingen aftastfouten veroorzaken met een minder nauwkeurige uitlezing van schijfjes tot gevolg. Die fouten worden wel min of meer rechtgezet door het correctiesysteem van een speler, maar desondanks gaat de geluidskwaliteit er vrijwel zeker op achteruit.
Ook de specifieke bevestiging van de printboards in de toestellen minimaliseert de impact van trillingen die er toch in zouden slagen om door de behuizing te dringen. Oog voor detail, noemen we dat.
Maar we hadden het eigenlijk over de buitenkant. De prototypes waar we het eerder al over hadden waren in het wit uitgevoerd, maar uiteindelijk kan je de apparaten niet in die kleur bestellen. Wel in het zilver of zwart.
De drie componenten zijn perfect bruikbaar in combinatie met toestellen van andere merken, maar zoals je kan verwachten vormen ze samen een geheel dat meer is dan de som der delen.
Zolang je kan weerstaan aan de drang om de drie bovenop elkaar te stapelen tenminste, want volgens de handleiding mag je helemaal niets bovenop de M-5000R eindversterker plaatsen.
Wat de esthetische kant van de zaak betreft kunnen we kort zijn: ze zijn alledrie mooi, maar de eindversterker is de echte blikvanger. Dat komt natuurlijk door die fraaie wattmeters op het voorpaneel.
Echt nuttig zijn die dingen weliswaar niet, maar het is wel erg prettig om ze mee te zien dansen op het ritme van de muziek. De meters reageren heel snel op pieken in het geluid en houden die even vast vooraleer ze terug naar beneden vallen, zodat je goed kan volgen wat er gebeurt.
Er zit een knopje op de M-5000R waarmee je de schaal van de meter tien keer kan uitvergroten. De meter geef dan tien keer zoveel watts aan als er in werkelijkheid worden aangesproken, waardoor de naald ook bij lage geluidsvolumes al flinke sprongen maakt.
Een tweede knop dient om de meter – en de bijbehorende verlichting – uit te schakelen, al kunnen we ons niet voorstellen dat je dat zou willen doen.
,
Het zou ettelijke pagina’s kosten om alle technische snufjes die in dit fraaie trio verscholen zitten uit de doeken te doen, maar een paar markante voorbeelden willen we wel toch even kwijt.
Zo heeft de C-7000R cd-speler een ultrnauwkeurige klok aan boord, een thermisch geregelde masterklok die draait aan 16,9344 Mhz en die een afwijking van slechts 1.5 PPM (Parts Per Million) heeft. Die zorgt ervoor dat de bits vanop een cd’tje heel precies worden uitgelezen, en is daardoor een adequaat middel om jitter – een soort digitale vervorming die ontstaat door onnauwkeurigheden in de processing van de bits op een cd – tegen te gaan.
Verder worden de digitale en de analoge circuits in de speler strikt gescheiden gehouden. Dat betekent dat ze elkaar niet zomaar kunnen beïnvloeden, wat alweer bijdraagt tot een zuiverder geluid. De D/A-omzetting – een cruciaal onderdeel van elke digitale speler – is in handen van een koppel Burr Brown 192 kHz/24 bit DAC’s.
Wat ons naadloos bij de voorversterker brengt, want die heeft precies dezelfde DAC’s aan boord. De P-3000R heeft dus zowel digitale als analoge ingangen aan boord, zelfs eentje op maat van draaitafels met MM-elementen.
In de voorversterker zit ook een ruisonderdrukkingscircuit dat ruis boven de 100 kHz moet wegfilteren. Aangezien het frequentiebereik van ons gehoor niet boven de 20 kHz reikt hebben we daar op zich sowieso geen last van, maar dergelijke hoogfrequente ruis heeft wel een storende invloed op de ritmische werking van het geluid. En dat horen we dan weer wel.
Datzelfde circuit zit ook in de eindversterker en de cd-speler, trouwens. Dat we dat nog mogen meemaken: een ruisonderdrukkingscircuit in een cd-speler! De M-5000R eindversterker weegt een forse 23 kilogram en produceert tweemaal 80 watt.
Op zich niet wereldschokkend veel, maar de vier grote condensatoren en de twee massieve ringkerntransformatoren in het apparaat – vandaar dus dat gewicht – zorgen er voor dat er grote vermogensreserves beschikbaar zijn. Bijgevolg zal de M-5000R niet zo snel in ademnood raken.
,
Eén van de grote voordelen van een stereoset in vergelijking met een surround-opstelling, is dat die eerste doorgaans véél makkelijker te bedienen en te gebruiken is dan die tweede. En dat is ook hier het geval. Daar komt bij dat de handleidingen uitstekend zijn, met tal van mogelijke aansluitschema’s – dat is toch nog ingewikkelder dan je zou denken – enzovoort.
De afstandsbedieningen van de cd-speler en de voorversterker kunnen ons echter niet helemaal bekoren. Ze zijn immers uitgevoerd in plastic-met-alu-look en de knopjes zijn wat te klein.
Het is ook jammer dat je de sturing van de meters in de eindversterker – met name de uitvergrotingsfunctie – niet op afstand kan bedienen.
,
Wat we willen horen is muziek, en niets anders dan muziek. Wat we daarmee willen zeggen is dat de apparatuur liefst geen eigen (bij)geluiden mag maken. Dat is Onkyo echter niet helemaal gelukt. Als je aan de volumeknop draait – vooral in de hogere regionen – vertaalt zich dat in hoorbare klikgeluidjes in de luidsprekers. Een schoonheidsfoutje.
We verbinden de cd-speler met een digitale coaxkabel met de voorversterker – die zal dus voor de D/A-conversie moeten zorgen – en sluiten de voorversterker op zijn beurt met een koppel hoogwaardige cinch-interlinks aan op de eindtrap. De laatste schakel in de keten is een koppel Klipsch Palladium P-39F luidsprekers. We schakelen de cd-speler in ‘Direct’ modus – de analoge circuits worden dan uitgeschakeld – en gebruiken op de voorversterker het standje ‘Direct’.
Al snel wordt duidelijk dat het met de rhythm & pace – in het Nederlands: met het ritmische gevoel – in de muziek echt opvallend goed zit. Het effect daarvan is dat muzikanten als het ware net iets ritmisch correcter en prettiger lijken te spelen dan op mindere sets. Deze eigenschap mag overigens op het conto van de cd-speler worden geschreven, en is allicht vooral te danken aan de hypernauwkeurige klok daarin.
In zijn geheel klinkt de set ietsje aan de koele kant. Een kwestie van smaak of dat een plus- of een minpunt is. Verder is het klankbeeld eerder slank dan volvet te noemen. En jawel, ook dat is een kwestie van smaak. Een wat vetter, voller geluid vind je onder meer bij de Amerikaanse McIntosh-versterkers.
Als het luid gaat, blijft het geluid mooi stressvrij. Je kan de meters dus veilig tot het 80 watt streepje laten springen, zonder dat het enige merkbare vervorming met zich meebrengt.
De Onkyo’s zorgen er ook voor dat de muziek nooit ‘dicht loopt’, ook niet als het om drukke mixen gaat met veel instrumenten die min of meer in hetzelfde frequentiegebied opereren. We luisteren naar enkele referentiealbums, zoals Graceland van Paul Simon en Touch van Yello. In beide gevallen krijgen we echt het gevoel dat de Onkyo-set alle finesses uit deze opnames feilloos reproduceert.
Ook heeft het geluidsveld de neiging om zich tot buiten de fysieke grenzen van de luidsprekers te begeven, zodat een prettig, ruimtelijk beeld ontstaat.
,
Als je budget enkel ruimte biedt voor één van deze drie apparaten, dan zouden we de C-7000R cd-speler willen aanbevelen. Een uitstekende speler is dat, die bovendien een aanvaardbaar prijskaartje draagt.
De tweede in het rijtje is de P-3000R. Eveneens een prima apparaat, maar zijn prijs-kwaliteitverhouding is wat minder scherp dan die van de speler.
De eindtrap vinden we een wat moeilijker verhaal. Hij ziet er waanzinnig fraai uit, maar valt iets te licht uit – we hebben het dan over het vermogen van tweemaal 80 watt – in verhouding tot het prijskaartje.
Aan de andere kant: als geld geen belemmering vormt, koop ze dan gewoon alle drie. Je haalt er een prima stereoset mee in huis.
