Door Het kan verkeren: het Taiwanese bedrijf HTC kwam de voorbije jaren uit het niets en wist veel mensen te overtuigen met goed gebouwde en prestatiegerichte smartphones. In 2011 ging het echter allemaal een beetje fout.
Misschien lag het wel aan pletwals Samsung, die het ene sterke toestel na het andere op de consument afvuurde. Of misschien lag het een beetje aan HTC zelf, door heel regelmatig nieuwe smartphones uit te brengen zonder echt te kunnen zeggen wat er veranderd was.
Tijd voor een reboot dus, en wel in de vorm van de One-familie, waarvan deze One X de eerste telg was.
,
Bijna alle telefoonbouwers hebben tegenwoordig toestellen in de aanbieding die echt tegen de grens tussen smartphone en tablet aanschurken. Denk maar aan de Galaxy Note van Samsung, die beschikt over een schermdiagonaal van 5,3 inch.
Met een scherm van 4,7 inch komt de stevig gebouwde One X ook in de buurt van die grens, maar blijft het toch nog compact genoeg om lekker in de hand te liggen. Dat komt vooral omdat het toestel relatief weinig weegt – 130 gram – en daardoor zelfs iets lichter is dan een iPhone 4s of Galaxy Nexus. Dat zijn ook de voornaamste uitdagers van de One X, en ze beschikken beide over kleinere schermen.
Het scherm van de One X kan overigens de vergelijking met de concurrentie goed aan. Het is een Super IPS- scherm dat 720p toont en behandeld is met ‘Corning Glass’ om krasbestendig te zijn – iets dat de norm wordt op toestellen uit deze categorie. Gelukkig maar, gegeven de prijskaartjes van high-end smartphones.
Hoewel het misschien niet zo vibrant is als de AMOLED- schermen die Samsung gebruikt, moet HTC helemaal niet beschaamd zijn voor de schermprestaties. De pixeldensiteit is voldoende hoog (312 pixels per inch) om een ultrascherp beeld te leveren dat niet moet onderdoen voor de benchmark die het Retina-scherm van de iPhone 4s is.
Tekst lezen of filmpjes bekijken geeft een echt wow-gevoel en het lijkt net alsof pakweg webpagina’s ‘op’ de One X liggen, in plaats van dat je naar een scherm kijkt. Dat gevoel wordt versterkt door de uitstekende kijkhoek – een gevolg van de gebruikte IPS-technologie.
,
Zoals altijd bij HTC wordt de onderliggende Google Android-software verrijkt met een eigen grafische Sense-laag. Hoewel het een visuele verbetering is, had ik
daar in het verleden soms wel reservaties bij. Niet alleen was het er soms wat over qua blingbling, op sommige modellen veroorzaakte Sense bovendien vertragingen.
De One X heeft daar absoluut geen last van, met dank aan een krachtige quad-core processor aan 1,5 GHz en 1 GB werkgeheugen. Specificaties zoals deze lijken minder belangrijk bij een smartphone, maar ze zijn wel heel bepalend voor de ervaring die je uit Android haalt. Ook – en misschien wel vooral – bij Android 4.0, de allernieuwste versie van het OS.
Wat je ook doet, de One X blijft vloeiend en snel reageren. Ook als je bijvoorbeeld de knappe interface oproept om te schakelen tussen geopende apps of de camera activeert. Nog een handigheidje: als de One X op slot is, kan je hem direct ontgrendelen naar e-mail, de camera, de telefoon of de sms-functie.
Een enorme troef van de One X is de integratie met Dropbox. De eerste keer dat je de HTC-smartphone opstart, krijg je trouwens fors wat extra ruimte bij deze online opslagdienst (tot 25 GB).
De Dropbox-integratie zit ook echt ingebakken; je kan bijvoorbeeld instellen dat elke foto die je neemt onmiddellijk naar je Dropbox-account wordt gestuurd. De samenwerking met Dropbox en de tweede optionele koppeling met Microsoft Skydrive is trouwens bedoeld om het gebrek aan geheugenkaartsleuf voor een geheugenuitbreiding te compenseren.
,
Op audiovlak heeft de One X interessante functies aan boord. We zijn met name blij dat niet enkel Bluetooth 4.0 present is (wat minder stroom verbruikt), maar
dat de telefoon ook ondersteuning biedt voor het apt-X-protocol. Mits je de telefoon koppelt aan een compatibele ontvanger, kan je hiermee audiostreams aan hogere kwaliteit doorsturen dan bij een doorsnee Bluetooth-verbinding.
Voorlopig is er nog niet echt veel ondersteuning voor apt-X, maar hoop doet leven dat daar verandering in komt. En dat is ook zo: onlangs kondigde bijvoorbeeld Samsung speakerdocks met apt-X aan en recent belandde op de redactie ook de compatibele NAD Viso 1.
Uiteraard bevat de One X ook Beats Audio-technologie. De investering die HTC in deze producent van modieuze hoofdtelefoons maakte moet nu eenmaal renderen. Het bedrijf is evenwel gestopt met het bundelen van Beats Audio-headsets bij smartphones, en gaat nu vooral voor de integratie van audio-optimalisaties van Beats Audio. Die schakel je met een druk op de knop in, als er tenminste een hoofdtelefoon is ingeschakeld. Het effect is merkbaar, vooral in de benadrukte laagweergave. Bij elektronische muziek bijvoorbeeld, biedt het wel een (bescheiden) meerwaarde.
Ook het vermelden waard is de carkitmodus, waarmee je de standaardmenu’s vervangt door enkele grote iconen. Deze snelkoppelingen naar de navigatiefunctie van Google en de muziekspeler zijn heel wat vlotter te bedienen als je achter het stuur zit. Alleen lijkt de car-kitmodus enkel te functioneren als het scherm plat ligt, terwijl een smartphone in de wagen meestal rechtop wordt gemonteerd.
De One X heeft ook ingebakken DLNA-ondersteuning. Het afspelen van AAC- en MP3-bestanden vanaf een NAS gaat probleemloos, evenals het streamen van video naar een DLNA-compatibele Sony Bravia-tv. Videobronnen detecteren verloopt echter maar moeizaam.
,
Met de One X maakt HTC een mooie comeback. Je kan maar weinig negatiefs over dit toestel vertellen, op twee minpunten na.
Het eerste – de batterij die niet gigantisch lang meegaat op één lading – ligt in de lijn van de verwachtingen bij een dergelijk toestel, hoe spijtig dat ook mag zijn. Het tweede is het prijskaartje, dat best stevig mag genoemd worden.
Maak je geen probleem van deze twee zaken, dan spreek je over wellicht een van de beste smartphones van dit moment.
