Door 
Er zijn veel DACs op deze wereld, en een groot deel daarvan zijn zelfs behoorlijk goed. Maar als je een lijstje zou maken met de allerbeste ter wereld, dan zou Chord Electronics daar vast op figureren. De Britten hebben met toestellen als DAVE of de Hugo TT een ijzersterke reputatie opgebouwd, al zijn het wel DACs die een behoorlijke investering vereisen. De veelgeprezen DAVE bijvoorbeeld, vereist dat je 10.000 euro van je bankrekening plukt. Niet voor iedereen dus…
Helemaal anders is het gesteld met de Mojo, de laatste telg van Chord. Helemaal goedkoop mag je hem niet noemen, maar met een prijs van 599 euro is hij de betaalbaarste Chord ooit. Als je bovendien weet dat de Mojo ook een hoofdtelefoonversterker is die nagenoeg elk hoofdtelefoontype aankan, dan begin je misschien te denken dat dit verhaal gewoon te goed klinkt. “Dit moet wel een budgetapparaat zijn,” horen we je al denken. Maar niets is minder waar.
,
Chord positioneert het toestel als bestemd voor mobiel gebruik, vandaar de aanwezigheid van een batterij die in onze tests acht uur stroom kon leveren. Dat resultaat zal natuurlijk wel afhankelijk zijn van het geluidsvolume en type hoofdtelefoon.
Er zijn twee USB-aansluitingen: één voor audio, de andere voor stroom. Dat is een wijze beslissing, maar bij gebruik met een computer moet je dus twee USB-poorten opofferen óf een aparte lader gebruiken. De Mojo heeft genoeg aan 1A, dus nagenoeg elke telefoonlader moet volstaan. Goed om weten: zelfs al hangt de Mojo aan de lader, hij werkt altijd op de batterij. Hierdoor zou je geen last hebben van storingen op het elektriciteitsnet.
De Mojo heeft het formaat van een sigarettenpakje (8,2 x 6 x 2,2 cm) en bezit een ingebouwde accu. Het is klein, maar voelt heel stevig aan. Dat de behuizing uit één stuk aluminium bestaat zal daar wel iets mee te maken hebben. Er is maar weinig dat je kunt bekritiseren aan de afwerking van dit ding. Het is gewoon heel robuust en degelijk gebouwd.
Bij een Mac, Android-toestel of Apple-apparaat hoef je enkel de Mojo aan te sluiten en je bent rond. Bij een Windows-pc komt er wellicht nog eerst de installatie van een stuurprogramma aan te pas als je wilt luisteren naar hi-res audio.
Een geinig gegeven is dat de Mojo geen display heeft, maar wel drie oplichtende bollen die dubbelen als knoppen voor de power en het volume. De kleur van de power-bol verandert naarmate de kwaliteit van het afgespeeld bestand, de volumeknoppen naargelang het niveau. Als je bijvoorbeeld een FLAC op cd-kwaliteit beluistert, dan brandt de powerknop felrood. Vind je ergens een 768 kHz bestand, dan schijnt hij lichtpaars. Een DSD-bestand doet hem wit branden. In totaal zijn er zo tien tinten die je kunt zien verschijnen.
,
De Mojo is gebouwd op hetzelfde technisch FPGA-platform als de Chord Hugo. Waar veel merken voor de cruciale digitale naar analoge omzetten grijpen naar bestaande DAC-chips – namen als ESS Sabre en Burr-Brown zie je in de specificatielijsten van talloze hifi-apparaten opduiken – bouwen de Britten van Chord graag hun eigen elektronica.
Rob Watts is de man die bij het merk verantwoordelijk is voor de innovatieve designs en ook voor het inzicht dat een DAC vooral goed moet zijn in een correcte timing en minder draait rond frequenties. Volgens Watts is de upsampling die in de Mojo gebeurt niet zozeer noodzakelijk om heel hoge frequenties weer te geven (want die horen we toch niet), maar wel om veel complexere filters toe te passen die het digitale signaal daardoor beter reconstrueren. De theorie erachter is hoofdpijnopwekkend, maar het is interessant om te weten dat Chord veel meer zogenaamde ‘taps’ (kort door de bocht: berekeningen in de FIR-filter tussen elke sample) toepast dan conventionele DACs.
Dankzij de ingenieuze Chord-aanpak kan de Mojo om met quasi alle audio, inclusief PCM tot 768 kHz en DSD256. Weliswaar kun je enkel via de USB-aansluiting de allerhoogste formaten afspelen. Via coax bijvoorbeeld, ben je ‘begrensd’ tot DSD128 in DoP-modus. Nauwelijks een beperking is dat.
,
Klinisch en koud, zo komen sommige DACs uit de hoek. Maar niet de Mojo, die met een vloeiende, muzikale weergave en een lichte toets warmte elke genre muziek goed doet klinken. Misschien ligt het aan die bijzondere FPGA-techniek, maar deze piepkleine DAC weet meer dan sommige duurdere toestellen de muziek echt te laten leven. Het is een kwaliteit die je ook kunt bespeuren bij die andere Britten van Naim.
In tegenstelling tot sommige DACs (zoals de Hugo) wordt er geen crossfeed toegepast, waardoor sommige tracks wel heel anders klinken dan via speakers. Zeker merkbaar is dat bij helderdere koptelefoons, zoals de voorgenoemd Grado, maar niet per se een minpunt.
Of we nu luisterden naar het fijne pianowerk van Alice Sara Ott of naar emotionele rock van ‘Stories from the City, Stories from the Sea’ van PJ Harvey, de Mojo wist altijd te captiveren en te vervoeren. Ook opvallend vonden we dat de Mojo een housenummer zoals ‘Running’ van Moderat goed deed klinken op de AKG Q701, een hoofdtelefoon die we anders niet voor elektronische muziek zouden uitpikken.
,
Chord heeft met de Mojo alweer een DAC afgeleverd die ver weg blijft van kunstmatigheid of vals detail, maar net een enorme levendigheid en natuurlijkheid in zich draagt. Deze DAC is zo goed dat je hem zelfs probleemloos kan opnemen in een hoogwaardige hifi-keten. Hoewel hij er qua vorm niet past bij hifi-componenten op volle grootte, compenseren zijn muzikale prestaties daar helemaal voor.
Ook mobiel is de Mojo een enorme aanwinst, toch als je beschikt over een betere hoofdtelefoon en ook echt wil luisteren in hoge kwaliteit. Niet voor niets staat de naam Mojo voor ‘Mobile Joy’. Om enkel op de trein een aflevering van ‘Game of Thrones’ of wat YouTube-filmpjes via je tablet te bekijken, daar is hij natuurlijk te prijzig voor. Muziekliefhebbers moeten niet twijfelen.
De Chord Mojo is Beste Keuze in ons dossier hoofdtelefoons en accessoires in FWD61 (hier te koop). Een uitgebreidere versie van deze test lees je bij HiFi.nl.
