Door Canon kon in het verleden al meermaals prijzen wegkapen met haar camcorders. De Legria HF M52 is daar geen uitzondering op. Eerder dit jaar beloonden onze Europese collega’s van de EISA dit toestel al met de Best Camcorder Award 2012-2013. Canon nodigde ons afgelopen zaterdag uit voor een live testdag om zelf nog eens aan de lijve te ondervinden waarom deze camera die award verdient.
De markt van camcorders beleeft best wel moeilijke tijden. Aan de ene zijde moeten camcorders het opnemen tegen de opkomende smartphones die steeds betere ingebouwde (video)camera’s aan boord hebben. Anderzijds eten ook digitale SLR-fotocamera’s en systeemcamera’s aan de videokoek die vroeger exclusief was voorbehouden aan camcorders.
,
Canon volgt zo zijn eigen weg om die strijd aan te gaan: het merk blijft ietwat conservatief hameren op beeldkwaliteit en voegt slechts schoorvoetend nieuwe features toe. Om aan die eerste eis te blijven beantwoorden, maakt de Legria HF M52 gebruik van de zogenaamde HD CMOS PRO-sensor, die je ook terugvindt in Canon-camera’s waarmee professionele beelden worden geschoten.
Opvallend is dat Canon bewust niet mee doet aan de pixelrace waarin andere fabrikanten elkaar vliegen afvangen door te pochen met de mogelijkheid om ook foto’s met meer megapixels te maken. Neen, video blijft de hoofdzaak en daarom heb je meer aan een 'gewone' resolutie van 1.920 bij 1.080 beeldpunten waardoor die afzonderlijke beeldpunten elk meer plaats hebben op die sensor en dus groter – lees: lichtgevoeliger – kunnen zijn. In de praktijk moet dat betere, ruisvrije beelden opleveren in slechte lichtomstandigheden.
De tweede kwaliteitsbepalende factor bij een camera is het gebruikte objectief. Op dat vlak speelt Canon uiteraard een thuismatch. Je hoeft ze niet meer te leren hoe een lens wordt gemaakt. Fijn is ook dat de optische beeldstabilisatie een sensor heeft die detecteert of de camera op een statief staat of net wordt bewogen door zijn gebruiker. De beeldstabilisatie past in beide omstandigheden zijn werking aan en houdt daarbij ook rekening met de mate waarmee is ingezoomd op een object.
,
Die twee factoren, een professionele sensor en een betere lens, maken dat de camcorder het makkelijk kan opnemen tegen een smartphone, maar geldt dat ook als je de Legria HF M52 afzet tegen de meest recente fotocamera’s met videomogelijkheden? Niet noodzakelijk. Ook die laatste werken immers met prima sensoren en dito objectieven. In de praktijk is het gebruik echter volledig anders.
Wil je een beetje deftig filmen met een digitale reflexcamera, dan moet je aardig wat (dure!) accessoires uit de kast halen als je het gebruiksgemak van een klassieke camcorder wil benaderen. Ook voor de registratie van geluid heeft de camcorder nog een behoorlijke streep voor. Zo beschikt de Legria HF M52 over een ingebouwde microfoon en kan je verschillende geluidsomstandigheden (windruis, open lucht, gesprek, muziek) kiezen waardoor er tijdens de opname zelf al goed wordt gefilterd op omgevingsgeluid. Bij een digitale SLR-camera ben je aangewezen op het gebruik van een externe microfoon.
,
2-0 dus in het voordeel van de camcorder, maar nu keert het tij. Want de filmpjes die je maakt met een smartphone zet je uiteraard in een mum van tijd op het internet. En ook de videofilmpjes die je maakt met een fototoestel zijn vaak onmiddellijk klaar voor gebruik. Dat is wel even anders bij een camcorder die standaard beelden schiet in AVCHD-formaat.
Dat laatste formaat staat garant voor een goede beeldkwaliteit en maakt het mogelijk om professionele montages te maken in een gepast videobewerkingspakket. Daar wringt echter het schoentje: wie heeft daar vandaag de dag nog de tijd voor, om nog maar te zwijgen over de steile leercurve die videobewerkingssoftware doorgaans voorlegt. In de praktijk blijken slechts weinigen ook echt video's te monteren…
Daarom biedt Canon bij de Legria HF M52 de mogelijkheid om meteen te filmen in een 720p-resolutie en een MPEG-4-compressie. Daardoor worden de filmbestanden drastisch kleiner en kunnen ze via Wi-Fi draadloos verstuurd worden naar een iPad, een Smart TV of computer (via DLNA). Vanop de iPad is het een koud kunstje om het doorgestuurde videobestand ook te uploaden naar Facebook of YouTube. De weg naar 'sociale media' wordt met andere woorden glad gestreken.
Slimme zet, op het eerste gezicht, maar er zijn beperkingen. Zo is de vereiste app Movie Uploader (voorlopig) enkel beschikbaar voor de iPad (en niet voor Android-tablets) en laat het programmaatje ook niet toe om enkele basisbewerkingen door te voeren. Vooral dat laatste lijkt ons een gemiste kans. We hadden graag gezien dat je er bijvoorbeeld een lijntje audio kon onder plakken, of wat basic knip-en-plak-handelingen mee kon uitvoeren.
Waarom je een film draadloos naar een tv of computer zou willen versturen, lijkt ons ook een raadsel. Vooral omdat je toch eerst het wachtwoord van je computernetwerk moet ingeven als je videobeelden over Wi-Fi wil versturen. En neem het van ons aan: dat duurt langer dan het vinden en aansluiten van een HDMI- of USB-kabel. Kortom: de Wi-Fi-functionaliteit is leuk als je een iPad in huis hebt, anders is de toegevoegde waarde op dit moment beperkt.
,
Maar genoeg theorie. Hoe doet de Canon Legria HF M52 het in de praktijk? Dat mochten we uitvinden tijdens een ballonvaart waarbij de bewegingsruimte uiteraard erg beperkt is, maar de landschappen des te omvangrijker. Al snel bleek dat deze Legria zich prima uit de slag trekt in die omgeving.
Zo laat de camera zich goed beetpakken, terwijl de duim goed gepositioneerd wordt aan de opnameknop en de wijsvinger aan de zoom-schakelaar. De velcroband op de handpalm is breed genoeg en verstelbaar. Het 3-inch grote scherm is goed afleesbaar, aanraakgevoelig en biedt dus toegang tot de menu’s. Die zijn voorzien van voldoende grote pictogrammen, maar vragen wat oefening om de juiste instellingen snel terug te vinden.
Op de camerabody zijn een handvol knoppen te vinden die enkele functies rechtstreeks oproepen. Een van de meest waardevolle bleek voor ons de Snap Video Mode. Wanneer die is ingeschakeld maakt de camera telkens opnames van 8 seconden (2s en 4s is ook mogelijk) terwijl een tijdsindicator grafisch weergeeft hoeveel tijd er nog rest voor je shot. Dat bleek in de praktijk prima te werken en achteraf tijdens de montage superhandig: de meeste scènes kunnen zonder verder inkorten zo gebruikt worden in je eindmontage, net omdat ze niet te lang zijn.
Een andere leuke feature – zeker voor beginnende cineasten – is de Story Creator. Die geeft tips om bepaalde shots te maken in functie van de gekozen ‘story’. Dat kan een reisverhaal zijn of een familiebijeenkomst. Afhankelijk van die keuze herinnert de camera je er aan dat je nog bepaalde shots mist. Canon voorzag ook in een aantal gimmicks waarmee je figuurtjes of tekst op het scherm kan schrijven terwijl je filmt. Leuk, maar niet helemaal ons ding.
,
De hoofdzaak blijft echter de beeldkwaliteit en die is gewoon top. De filmbeelden bij helder licht waren sprekend, wat te danken is aan het grote dynamisch bereik. Waar veel camera’s moeite hebben om de grootsheid of dramatiek van landschappen te vatten, blinkt de Legra HF M52 uit tijdens onze ballonvlucht. De landschapskleuren blijven levendig zonder oververzadigd over te komen. Mocht je liefhebber zijn van meer gedempte kleuren, dan kan je nog altijd kiezen voor een van de verschillende cinemamodi of effecten (zwart-wit, nostalgisch…).
Nog opvallender is de accurate kleurweergave bij weinig licht. We maakten opnames tussen 17u en 20u ’s avonds, bij een laagstaande zon – lichtomstandigheden die voor heel wat camera’s al te moeilijk zijn om ruisvrije beelden op te leveren. Bij de HF M52 merken we amper kleurverschil tussen de begin- en eindopnames. Ook ruis blijft erg lang opvallend afwezig. En als je toch wil filmen in echt donkere omstandigheden, dan kan je nog altijd opteren voor de 24p-stand, waarbij een iets meer filmisch effect wordt bereikt met een nog betere beeldkwaliteit bij laag licht.
Ook wat beeldverwerking betreft hebben we de Legria niet kunnen betrappen op fouten. Artefacten of bewegingsonscherpte zijn nergens te bespeuren en de optische beeldstabilisatie deed in de meeste gevallen overtuigend zijn werk – geen sinecure als je uit een ballon filmt met vaak ingezoomde beelden.
,
Canon blijft met de Legria HF M52 doen waar het goed in is: beeldkwaliteit hoog in het lastenboek schrijven en die bereikbaar maken in de praktijk, ook voor de mindere goden in het filmvak. Het merk heeft goed gekeken naar de omstandigheden waar het bij amateurfilmers wel eens fout gaat en focust in dat onderdeel op verbeteringen. Resultaat: een ongeëvenaarde beeldkwaliteit in minder goede lichtomstandigheden.
Nieuw voor deze Canon-camera is Wi-Fi. Wij zien echter enkel een toegevoegde waarde voor eigenaars van een iPad. Mochten de ontwikkelaars er in slagen om login-mogelijkheden voor Facebook of YouTube te voorzien in de camera (zoals je dat al vindt op sommige fotocamera’s), dan willen we die mening herzien.
De officiële richtprijs die Canon hanteert is 749 euro voor de HF M52 met 32 GB intern geheugen. Niet bepaald goedkoop, maar zoals zo vaak opgaat: voor kwaliteit moet betaald worden. En daarop is de Legria HF M52 alvast geen uitzondering.
Wie het iets goedkoper wil houden, kan overigens ook opteren voor de Canon Legria HF M56. Dat is de kleine broer van de HF M52, wat zich vertaalt in minder intern geheugen (8 GB) maar ook in een iets lagere prijs: 669 euro om precies te zijn.
