Door Wie de nieuwe iPod nano voor het eerst ziet, staat vaak versteld van hoe dun de nieuweling is. Ok, hij is misschien niet moeders mooiste. Maar na even bent u de nieuwe, gedrongen look gewend en valt u ongetwijfeld voor het mooie scherm.
Want dat is eigenlijk hét grote aantrekkingspunt van de nieuwe iPod nano: een scherm dat voldoende groot is om video op te bekijken. Met zijn twee inch – ongeveer vijf centimeter – diagonaal spreken we nochtans niet over een groot exemplaar. Apple is er wel in geslaagd om op die compacte oppervlakte een resolutie van 320 x 240 te tonen – evenveel als bij de iPod Classic. Er is maar een woord voor: haarscherp.
Of u nu met de iPod nano uren naar films gaat kijken, is echter een andere vraag. We bekeken bijvoorbeeld afleveringen van ’24’ en ‘Prison Break’, allebei gefilmd in widescreen. In dat geval wordt een aanzienlijk deel van het scherm in beslag genomen door de vertrouwde zwarte banden boven en onder, en is de effectieve oppervlakte waarop de film verschijnt niet echt bijzonder groot. Echt lang hadden we er niet zin in. Loeren naar foto’s lukt dan wel weer goed.
Maar laten we het even over de behuizing van de iPod hebben. Over de nieuwe kleuren waarin het spelertje beschikbaar is, gaan we niet discussiëren. Smaken verschillen nu eenmaal. We geven gewoon mee dat de 4-GB versie beschikbaar is in zilver en de 8-GB nano in zilver, zwart, blauw, groen en een speciale rode editie waarvan een deel van de opbrengsten naar liefdadigheid gaat.
De gedrongen bouw – de nano transformeert zich van een slanke reep naar een platte koek – ziet er op foto’s niet aantrekkelijk uit, maar in het echt valt het mee. Dat komt omdat de nano flinterdun is. Niet echt ‘macho’, vinden sommigen; wij vinden hem perfect geschapen om in de hemdzak te stoppen.
Ondanks de dunne bouw bevat de nano een batterij die volgens Apple pas na 24 uur de geest geeft. Dit ongetwijfeld als u muziek beluistert en niet te vaak het scherm gebruikt. De interface van de nano is op dezelfde leest geschoeid als de iPod Classic (die we enkele dagen geleden hier recenseerden).
Het hoofdmenu neemt dus de linkerhelft van het scherm in beslag, terwijl rechts albumhoezen, foto’s of een beeld uit een video voorbij zweeft. In tegenstelling tot bij zijn grote broer lijkt het navigeren bij de nano heel wat vlotter te gaan. CoverFlow vloeit letterlijk bij de benjamin onder de iPods.
Voor een deel heeft dat vast te maken met het aantal albums dat er op de speler staat. Een iPod Classic met 80 of 160 GB heeft nu gewoonweg véél meer muziek mee dan een nano van 4 of 8 GB. En toch: als we bijvoorbeeld pijlsnel van een spelend liedje naar CoverFlow en dan het hoofdmenu navigeren, hapert de Classic maar de nano niet.
Apple iPod nano
Prijs: 149 euro (4 GB), 199 euro (8 GB)
