Door "Inspired by DJ's, designed for the streets". Het is een slogan die verschillende keren voorkomt op de verpakking van de Sennheiser Amperior, en ook meteen perfect aangeeft wat je mag verwachten van deze compacte hoofdtelefoon.
De Amperior zou je immers kunnen omschrijven als een modebewuste HD25 in 'street wear'. Daar is overigens niets mis mee: de HD25 heeft een meer dan goede reputatie opgebouwd bij DJ's en vrijetijdsproducers, dus waarom zou het geen goede basis kunnen zijn voor thuis en onderweg?
Aan de nieuwe look – met blauwe of zilverkleurige aluminium behuizingen als blikvangers van dienst – zit wel een zeker prijskaartje vast, want met een adviesprijs van 300 euro is deze Amperior exact even duur als de Momentum uit eigen huis, de M500 van KEF en de P5 van B&W. Stuk voor stuk titelpretendenten op de 'mobiele' markt voor premium hoofdtelefoons.
De Amperior mag de borst dus nat maken, want de concurrentie op dit prijspunt liegt er niet om.
,
Een DJ-hoofdtelefoon zoals de HD25 is een eerder apart product binnen het wereldje van de hoofdtelefoons. Hij moet immers aan erg specifieke eisen voldoen vooraleer hij ook echt geschikt is voor DJ's.
Daarbij denken we dan vooral aan kenmerken zoals een hoge belastbaarheid (lees: je zal hem niet snel beschadigen met hoge volumes), een goede isolatie van omgevingsgeluid (discotheken en clubs zijn lawaaierige plaatsen) en draaibare oorcups (kwestie van snel één oor te luisteren te kunnen leggen bij het mixen van tracks).
Die zaken zijn ook nog steeds aanwezig op de Amperior: deze hoofdtelefoon geeft er pas lang na je gehoor de brui aan (120 dB als maximale SPL), isoleert de luisteraar nog steeds erg goed van de buitenwereld en beschikt ook over draaibare oorcups.
Nu ja, ze kunnen even naar voor of achter gedraaid worden – iets wat zelfs makkelijk lukt wanneer je de Amperior op je hoofd hebt – maar ze draaien niet 90 graden naar binnen. Ze zijn dus handig om pakweg even naar iemand te luisteren die je op straat aanspreekt, maar helpen niet echt om deze Sennheiser compact op te bergen.
Kijken we naar de verdere constructie, dan valt vooral de hoeveelheid zichtbare bekabeling op. Waar fabrikanten deze kabeltjes meestal onzichtbaar wegwerken bij de duurdere hoofdtelefoons, lijkt Sennheiser ze net extra in de schijnwerper te zetten met een rode en zwarte stekker die bovenaan in de behuizingen verdwijnen (en meteen ook als links/rechts-markering dienst doen).
De aansluitkabel is van het afneembare type,en kan aangesloten worden op een kort eindje kabel dat aan de Amperior vast zit, dus niet op de hoofdtelefoon zelf. Je kan naar keuze een exemplaar met iOS-compatibele remote (voorzien van drie knoppen) of zonder remote aansluiten – ze zitten beide in de doos.
De alu behuizingen zijn overigens behoorlijk compact voor een hoofdtelefoon die door Sennheiser als supra-aural (over-ear) omschreven wordt, zelfs nog een behoorlijk stukje compacter dan bij de eerder vernoemde Momentum die ook al behoorlijk compact is opgebouwd.
Bij ondergetekende raakt de bekleding van de oorkussens – uitgevoerd in een zacht, gripperig en zweetresistent materiaal – dan ook de rand van de oorschelp, waardoor de Amperior op het gevoel meer weg heeft van een on-ear model. Een comfortabel en prettig zittend on-ear model weliswaar, maar het blijft opvallend.
Ook de getrapt instelbare, 'open' hoofdband speelt in op de praktisch ingestelde muziekliefhebber. Om de metalen brug zit een binnen- en buitenlaag uit licht glanzend plastic, waarop alleen een Sennheiser Amperior-opschrift te zien is. Ze scoort ongetwijfeld goed wanneer het op duurzaamheid en krasbestendigheid aankomt, maar wie luxe verwacht vindt het er waarschijnlijk toch wat goedkoop uitzien.
Datzelfde geldt overigens voor de geribbelde pennetjes aan de uiteinden van de hoofdband, die het verstelsysteem op zijn plaats houden: het voldoet voor deze taak, maar het houdt ook niet over.
,
Wanneer je de technische fiche van de Amperior vergelijkt met die van de HD25-1 II (de HD25 is in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar, red.), merk je dat de Amperior intern niet identiek is aan zijn DJ-gerichtere merkggenoot. Dat geeft meteen al aan dat de Amperior geen snelle remake is van een klassieke DJ-hoofdtelefoon, maar wel degelijk is aangepast aan de specifieke noden van een 'mobiele' gebruiker.
Sennheiser vermeldt geen cijfers over de gevoeligheid van de Amperior, maar de praktijk wijst uit dat deze hoofdtelefoon eerder aan de efficiënte kant van het spectrum zit. Of in gewoon Nederlands: je hoeft de volumeregelaar van je bron/versterker niet volledig open te draaien om voldoende decibels uit deze hoofdtelefoon te halen.
De gevoeilig lagere impedantie (16 ohm nominaal) geeft eveneens aan dat Sennheiser specifiek de mobiele markt in het vizier neemt met de Amperior. In principe zou hij het dan ook goede vriendjes moeten worden met de hoofdtelefoonuitgang van je telefoon, tablet of hoofdtelefoonversterker, zolang die laatste maar een uitgangsimpedantie heeft van 2 ohm of minder. Voor de hoofdtelefoonuitgang van sommige klassiekere versterkerontwerpen (die vaak een wat hogere uitgangsimpedantie hebben) lijkt hij dan weer een minder goede match.
,
Voor onze luistertest sluiten we de Sennheiser Amperior aan op ons Meier-Audio Corda 2Move versterkertje en een Samsung Galaxy S2 smartphone.
Al van bij de eerste tonen valt op dat de Amperior een levendig en energiek geluid de wereld instuurt, dat minder laid-back is dan bij de Momentum uit eigen huis of de KEF M500. Een prima keuze voor elektronische muziek, zo blijkt al snel, waarbij je op een strakke sound kan rekenen met een relatief vlak frequentieverloop.
Met de Front 242-klassieker 'Welcome to Paradise' in de afspeellijst, blijkt de Amperior er bovendien aardig in te slagen om een gevoel van ruimtelijkheid te scheppen – naar de normen van een gesloten hoofdtelefoon – terwijl ook de imaging prima scoort. De laagweergave blijft echter opvallend op de vlakte bij deze track.
Wanneer de intro van 'Unfinished Sympathy' door ons Corda-versterkertje knalt, lijkt ook hier de laagweergave eerder in te zetten op strakheid en controle dan op extensie en diepgang. Je hoort het laag wel en voelt het zelfs wat bij hogere volumes, maar het delft minder diep dan bij de KEF M500 die we recent op bezoek hadden. Bij bescheiden volumesniveaus komt het geluid daardoor ook wat minder rijk en vlakker over dan bij de eerder vernoemde sets.
Opvallend is dat de bronkeuze een erg grote invloed uitoefent op wat je door de Amperior te horen krijgt. Dat wordt perfect geïllustreerd wanneer we de Sennheiser rechtstreeks op de Galaxy S2 aansluiten en opnieuw de intro van 'Unfinished Sympathy' voorbij laten rollen. De laagweergave wordt er meteen veel indrukwekkender op (de Amperior krijgt plots trekjes van een echt baskanon) maar ook veel en veel minder strak, een overduidelijk geval van controleverlies.
De oorzaak voor dat fenomeen zit 'm hoogstwaarschijnlijk in de combinatie van een uitgesproken lage impedantie bij de hoofdtelefoon (Sennheiser geeft een waarde op van 16 ohm nominaal) en een vrij hoge uitgangsimpedantie bij de smartphone, waardoor er te weinig (elektrische) demping voorhanden is voor een gecontroleerde weergave. Dat kan je de hoofdtelefoon natuurlijk niet verwijten, maar het is wel handig om weten wanneer je het volle potentieel van de Amperior wil ontdekken.
Wat eveneens opvalt, is dat de Amperior zich bovengemiddeld goed voelt bij hoge volumes – los van welke muziek er speelt. Hij lijkt dan gewoon meer tot leven te komen, wat niet echt vreemd is gezien de DJ-roots van de Amperior.
Alleen in het middengebied – het frequentiebereik waarin onder meer mensenlijke stemgeluiden zitten – hadden we graag iets meer nuance en gevoel gehoord. Zo lijkt de stem van Pharrell Williams in 'Get Lucky' (Daft Punk) ietsje minder in de spotlight te staan dan we gewend zijn en ook wat vlakker te klinken dan we gewend zijn in deze prijsklasse.
,
De Amperior is een hoofdtelefoon die inroeit tegen de huidige trend in het mobiele segment van de hoofdtelefoonmarkt. Waar gelijkaardig geprijsde sets alles in het werk stellen om een gevoel van luxe op te roepen, richt de Momentum zich nadrukkelijk op de praktisch ingestelde liefhebber die weinig tot geen boodschap heeft aan tierelantijntjes maar gewoon een goed klinkende, klassiek ogende hoofdtelefoon voor onderweg wil.
Van de afwerking hadden we meer verwacht voor deze prijs – de kabeltjes en het verstelsysteem maken de Amperior relatief kwetsbaar onderweg, zeker in een rugzak of laptoptas – maar het geluid voldoet wel degelijk aan de verwachtingen die we voor deze test hadden. De strakke, energieke en gecontroleerde sound verloochent de roots van deze Sennheiser zeker niet, al hadden we persoonlijk graag nog iets meer raffinement en nuance gehoord.
Als totaalpakket heeft de Sennheiser Amperior dus wel degelijk enkele aardige troeven in huis. Of die ook volstaan om de adviesprijs van 300 euro te verantwoorden terwijl er zo'n sterke concurrenten uit eigen huis en daar buiten op de loer liggen, dat is dan weer een andere vraag.
