Door Films rond tijdreizen hebben het lastig om geloofwaardig te blijven. Looper pakt het wat slimmer aan, en concentreert zich op de relatie tussen een jonge en oudere versie van een hitman.
Joe is een Looper. Geen aardige man dus, want zijn job bestaat er in om in een veld te wachten totdat een arme drommel uit de toekomst naar het heden wordt geflitst, om die kerel dan prompt dood te schieten. Een huurmoordenaar met andere woorden, die zijn slachtoffers ‘ontvangt’ van de maffia dertig jaar van nu. In de toekomst kan immers niemand onopgemerkt van kant worden gemaakt.
Elke looper weet dat hij op een bepaalde dag iemand van kant zal maken die hij zelf blijkt te zijn, maar dan dertig jaar ouder. Het overvalt Joe ook, maar zijn oudere ik (Bruce Willis) weet te ontsnappen.
De oudere Joe wil de toekomst veranderen, door het kind te elimineren dat later als volwassene aan het hoofd van het misdaadsyndicaat komt te staan. Jongere Joe, meestal nogal apathisch, wil dit echter verhinderen. Hoe? Waarom? Dat is allemaal deel van het mysterie dat tegen het einde netjes ontknoopt wordt.
Min of meer toch, want net zoals elk tijdreisverhaal mag je niet teveel nadenken over de plot, want onvermijdelijk kloppen dingen niet helemaal. Qua sfeer en originaliteit zit Looper echter op het goede spoor, en zeker diehard Bruce Willis-fans zullen er van genieten.
