Door Nu het stof wat is gaan liggen, kunnen we rustig terugblikken op de grote trends die te bespeuren vielen op de CES-editie van dit jaar. En dat zijn er heel wat…
CES. Vroeger Consumer Electronics Show, nu gewoon afgekort tot drie letters. En dat is helemaal geen toeval. Als je weet dat de organisators, de Consumer Electronics Association (CEA), eveneens zijn naam veranderde naar Consumer Technology Association (CTA), dan heb je al een goed idee waarom. Consumentenelektronica is maar een klein deel van wat er tegenwoordig op CES te zien valt. CES was vroeger de beurs van de tv’s en de hifi, nu zijn die productgroepen maar een deel van het geheel. Een significant deel nog altijd, maar toch.
,
Wat er bij is gekomen , is heel uiteenlopend. CES is verspreid over vele locaties in Las Vegas, in tegenstelling tot beurzen als High End München of IFA. Zou je de hele tour maken – iets dat fysiek quasi onmogelijk is – dan kom je naast high-end audio en de gigantische stands van de grote elektronicamerken toch wel heel diverse dingen tegen.
Elektrische en autonoom rijdende wagens, 3D-printers, slimme domotica, i-healthtoepassingen, drones, robotica, veel meer IT dan vroeger, virtual reality… Het lijstje is eindeloos, zo lijkt het. Een deel van de beurs is het terrein van Chinese toeleveranciers die klanten zoeken voor hun Bluetooth-speakers, USB-hubs, drones, IP-camera’s, en dergelijke. Een ander deel in het chique Aria-hotel, zit vol startups die proberen investeerders te verleiden.
De verbreding die de CTA inluidde legt de beurs geen windeieren. Dit jaar zouden er ongeveer 170.000 bezoekers zijn geweest. Straf, als je weet dat CES in principe enkel door de pers en mensen uit de industrie en retail bezocht wordt.
Japanse merken, met Sony voorop, zijn een tijdje geleden begonnen met het promoten van hi-res audio. Het is een label dat nu op heel wat audioapparaten kleeft. Het is vrij standaard om op een betere hoofdtelefoon of hifi-toestel een hi-reslogo te vinden, althans als het voor een breed publiek bedoeld is.
In het verlengde hiervan was er op CES 2016 veel te doen over de Master Quality Authenticated- of MQA-codec. Deze codec van het Britse Meridian is uitdrukkelijk ontworpen om hi-res audio te kunnen streamen, iets dat met codecs als FLAC of Apple Lossless toch minder evident is. Het kan, dat bewijst Qobuz met zijn Sublime-abonnement, maar om rendabel (streamingdiensten betalen immers bandbreedte) en zonder haperingen te gaan is een efficiëntere manier nodig om hi-res audio digitaal te verpakken. En dat is dus MQA.
MQA is er al even, maar op deze CES-editie werd het duidelijk dat er steeds meer ondersteuning voor is. Tidal zal MQA-streams aanbieden bijvoorbeeld. Aan hifi-zijde groeit de ondersteuning, onder meer bij Aurelic, Aurender, Bluesound, Onkyo en Pioneer. Ook fijn is dat de gerenommeerde muzieklabel 2L uit Noorwegen, beroemd voor zijn klassieke opnames in surround, ook MQA zal aanbieden. Over de MQA-technologie lees je binnenkort meer bij FWD.
Van op afstand lijkt het wel alsof de tv-industrie wel elk jaar een nieuwe afkorting verzint. Vorig jaar was UDH ‘hot’, nu zijn ze daar met HDR. Maar High Dynamic Range is wel degelijk een belangrijke technische evolutie.
In essentie biedt HDR contrastratio’s die de realiteit benaderen: kleuren zijn feller, terwijl zwarten dieper zijn. Het eindresultaat zijn beelden die natuurgetrouw zijn en meer detail tonen. In een woestijnlandschap zie je echt de blakerende zon, om maar iets te zeggen. HDR-panelen zijn ook 10-bits, dus tonen een groter kleurenbereik.
Wij kunnen getuigen dat de visuele impact van HDR vaak groter is dan van Ultra HD, zeker als je televisie wat verder van je staat en je dus niet zoveel haalt uit die extra resolutie. Maar HDR en Ultra HD zal in de praktijk hand in hand gaan, dus je moet niet kiezen. Op CES 2016 werd het Ultra HD Premium-logo voorgesteld, dat garandert dat het apparaat overweg kan met Ultra HD, HDR-video en een breder kleurpalet.
Samsung introduceerde twee jaar geleden curved televisies. Die bleken bij de consument een groter succes dan verwacht, met als gevolg dat naast de Koreaanse gigant ook de andere tv-merken opeens gebogen televisies aanboden.
Op CES 2016 stelde Samsung opnieuw heel wat gebogen televisies voor, maar opvallend genoeg de anderen niet. LG bijvoorbeeld kiest resoluut voor platte modellen. Is dit een teken aan de wand dat curved een modefenomeen was met een korte levensduur of gokken andere merken dat ze met platte televisies zich kunnen onderscheiden van de marktleider die Samsung is? Benieuwd hoe dat evolueert!
CES zag ook de introductie van de nieuwe 802.11ad-standaard. Nu ja, ‘introductie’. Chipbakker Qualcomm stelde chips voor die de standaard ondersteunen, een eerste stap naar de echte marktintroductie van apparaten (telefoons, tablets, laptops, televisies, en meer) die 802.11ad bevatten. TP-Link toonde wel al een eerste router met de nieuwe technologie.
Maar waarom is dit nu zo belangrijk? Op zich duurt het nog even vooraleer de relevantie duidelijk is, zeker omdat de huidige ‘nieuwe’ ac-standaard behoorlijk snel is. Maar het interessante aan 802.11ad is dat iets helemaal nieuw aandraagt. Naast compatibiliteit met bestaande standaarden op 2,4 GHz en 5 GHz, brengt de standaard ook WiGig.
Deze techniek opereert op het hoogfrequente 60 GHz en is bedoeld om data heel snel over te sluizen van punt tot punt. Bijvoorbeeld van smartphone naar de televisie. Het zou snelheden tot 7 Gbit/s bieden (tien keer meer dan WiFi), nodig bijvoorbeeld voor 4K-streams van je mobiel toestel.
Belangrijk is dat WiGig gecombineerd blijft met de bestaande WiFi. In de achtergrond zou er onzichtbaar voor de gebruiker geschakeld worden tussen de relevante standaard om de beste ervaring te krijgen. WiGig mag immers supersnel zijn, het kan bijvoorbeeld muren niet penetreren. Het wordt dus echt een techniek voor data-overdracht ‘line of sight’, dus tussen toestellen die enkel gescheiden zijn door lucht.
