Door De HMZ-T1 die we vorig jaar testten had enorm veel te bieden. Deze stereoscopische 3D-headset bood een resolutie van 1.280 bij 720 pixels voor elk oog, aangevuld met een prima klank. En dat allemaal verpakt in een al even knap ogend vizier. Het was alleszins voldoende om onze dromen van een ‘virtual reality’ headset spontaan opnieuw te doen opflakkeren.
Hoe ziet deze tweede versie eruit? Wat onmiddellijk opvalt is dat de ingebouwde hoofdtelefoon is verdwenen. In plaats daarvan staat er nu een minijack op het vizier. Sony levert ook oortjes mee, maar het is dus perfect mogelijk om je favoriete hoofdtelefoon aan te sluiten.
Verder is er bij de aansluitingen niets gewijzigd. De bril sluit je dus nog steeds aan op de verwerkingseenheid die beschikt over een HDMI-ingang voor een bron en een HDMI-uitgang zodat je diezelfde bron kan doorlussen naar de televisie. De kabel van de headset naar de verwerkingseenheid is ongeveer drie en een halve meter lang.
,
Zoals we al kort aanhaalden had de voorloper van deze HMZ-T2 heel wat troeven in huis, maar er zat ook een nadeel aan vast: de HMZ-T1 was behoorlijk zwaar (420 gram) en bovendien rustte een flink deel van dat gewicht op je neus. Kortom: pijnlijk voor de neus, vermoeiend voor de nekspieren.
De nieuwe versie werpt gelukkig heel wat minder gewicht (330 gram) in de weegschaal. En zonder de hoofdtelefoon zou het bovendien wat eenvoudiger moeten zijn om een comfortabele draagpositie te vinden.
De HMZ-T2 gebruikt nog steeds twee verstelbare banden voor het aanpassen van de pasvorm, maar ze zijn nu ook makkelijk te verlengen door ze in en uit het vizier te schuiven. Toch valt het instellen ervan nog wat tegen. Je voelt wel degelijk dat het toestel beduidend lichter is geworden, maar echt comfortabel zit de set nog steeds niet.
Een eenvoudige skibril zet je bijvoorbeeld veel sneller en comfortabeler op je hoofd. We vermoeden dat Sony het gewicht van de HMZ-T2 waarschijnlijk nog steeds te hoog vond voor een soortgelijke skibrilconstructie.
De bril instellen doe je door elk scherm afzonderlijk te verschuiven tot de ‘Welkom’-tekst op het scherm duidelijk en scherp leesbaar is. Ook dat blijft een lastige opdracht waarbij wij in elk geval ook nog aan de positie van het vizier op ons hoofd moesten sleutelen.
Brildragers vallen overigens nog steeds uit de boot, tenzij ze op contactlenzen overschakelen. Op de vorige versie had je overdag een beetje last van invallend licht, vooral langs de onderzijde ter hoogte van je neus.
Daarvoor levert Sony nu een zwarte siliconen ‘skirt’ mee die je onderaan de bril kan monteren zodat lichtinval langs onder uitgesloten is. Dat werkt erg?goed, al is het montagesysteem lastig; je moet enkele kleine siliconen noppen in de corresponderende gaten duwen. Op zich niet moeilijk, maar het komt allemaal ook heel makkelijk terug los.
,
Aan de beeldkwaliteit is weinig of niets veranderd tegenover de vorige versie. Die is met andere woorden nog steeds uitstekend. Twee OLED-schermen (1.280 bij 720 pixels) zorgen voor een zeer gedetailleerd en knap beeld.
Er treedt een licht detailverlies op als de broncontent Full HD-materiaal is, maar dat stoorde ons zeer zelden. Kijk je niet gewoon naar de film maar let je echt op het beeld, dan is de pixelstructuur te ontwaren.
Dat zal echter zelden gebeuren, want de kijkhoek van 45 graden zorgt voor een zéér meeslepende filmervaring. Ter vergelijking: het effect is vergelijkbaar met een 40-inch televisie waar je 107 centimeter vandaan zit. Je blikveld is dan ook meer dan goed gevuld.
Sony biedt behoorlijk wat instellingen in de menu’s, die je bedient met een eenvoudige D-pad onderaan de bril. Kies voor de ‘Cinema’-instelling voor een erg goed resultaat, maar blijf – net zoals bij televisies – weg van ‘Levendig’ want daarmee verknoei je toch alleen maar de kleuren.
De OLED-schermen leveren uitstekende zwartwaardes, maar verbergen een minimale hoeveelheid zwartdetail. De kleuren zijn uitgesproken; we vermoeden dat ze zelfs licht overgesatureerd zijn. En 3D blijft uiteraard een erg aangename ervaring: elk oog heeft zijn eigen scherm, en bijgevolg is crosstalk volledig uitgesloten.
Als beeldbron is elk toestel met een HDMI-uitgang geschikt. Naast Blu-ray-spelers of settopboxen voor digitale televisie is een gameconsole dus ook een mogelijke keuze. Of zelfs een pc met een HDMI-uitgang.
Omdat we het niet konden laten, speelden we even World of Tanks met de bril op onze neus. Het spel wordt er nog pakkender door, maar het regelmatig veranderende perspectief zorgt dan wel voor een licht gevoel van desoriëntatie.
,
Wat vinden we van de nieuwe Sony HMZ-T2? Wel, eerlijk gezegd hadden we toch nog iets meer verwacht van deze tweede versie.
Een aantal belangrijke problemen blijven immers bestaan. Het draagcomfort staat daarbij nog steeds op de eerste plaats, en dat heeft deels te maken met het gewicht. Ook het instellen van de oogafstand – of meer algemeen: het correct positioneren van de schermpjes en de bril – blijft een lastig karwei. Voor mensen met een bril valt dat zelfs nog moeilijker uit.
Helaas komt deze verbeterde versie ook met een hoger prijskaartje. Toen de HMZ-T1 op de markt kwam kostte hij 800 euro. Voor dit nieuwe model tel je 999 euro neer.
Het zal trouwens interessant zijn om te zien hoe deze markt verder evolueert. Want er beweegt wat. Kijk maar eens naar de ‘Oculus Rift’, een project dat via Kickstarter bijna 2,5 miljoen US dollar binnenhaalde.
Oculus Rift mikt op een resolutie van 1.280 bij 800 pixels met een gezichtsveld van 110 graden, en combineert dat met een bijna perfecte motion-tracking van je hoofd. In games zal je dus werkelijk kunnen rondkijken in de virtuele wereld door je hoofd te bewegen.
Deze headset krijgt nu al steun van heel wat zwaargewichten in de gamewereld, onder andere John Carmack (id-software), Cliff Bleszinski (Epic Games) en Gabe Newell (Valve Software en Steam).
Hopelijk is dat voor Sony voldoende inspiratie om onmiddellijk aan versie drie van deze set te beginnen. Tot dan zorgt de HMZ-T2 voor een erg groot én leuk 3D-beeld.
