Redactie

An Officer and a Gentleman

Iedereen herinnert zich Taylor Hackfords An Officer and a Gentleman van de romantische eightiesquatsch. Van Up Where We Belong, en van Richard Gere die Debra Winger haar verstikkende fabrieksbaan buitendraagt, terwijl zij zijn zonet zuurverdiende officierenpet op haar hoofd zet. Maar het was in de eerste plaats een potent sociaal en psychologisch drama.

Over een jonge snaak (Gere) wiens moeder veel te vroeg is overleden en wiens vader een vreselijke zatlap is, en hij dan maar de officierentraining van de luchtmacht aanvat. En een jonge vrouw die in de buurt van de basis woont waar hij zijn opleiding krijgt, net als zoveel andere deernes in de hoop dat ze een toekomstige officier strikt.

Het verhaal wordt complexer dan dit. De liefdesgeschiedenis tussen Gere en Winger wordt vergeleken met die van zijn lotgenoten, waar ze minstens in één geval minder prettig eindigt. En ze zitten zelf met issues: hij wordt verlamd door bindingsangst, zij zit met de schrik dat hij haar, net zoals haar tot de officierenrang verheven vader bij haar moeder, verlaat.

Het einde hebben we al verklapt en behoort ook tot de Hollywoodcanon. Maar eigenlijk wist je zelf wel dat An Officer and a Gentleman goed zou aflopen. Waar het om gaat is de psychologische reis die de film maakt, en de tijd die Hackford neemt om je niet alleen de personages te leren kennen, maar je ook te laten zien hoe ze aan het veranderen zijn.

Woensdag 14 augustus op VTM om 21u45

Gerelateerde artikelen

Reacties zijn gesloten.