Door
Na de gebruikelijke uitpaksessie wordt duidelijk dat de Teac SR100i geen klein dingetje is. Oké, hij is ook niet ultragroot – de Zeppelin van B&W is nog net iets breder, maar wel minder hoog en minder diep – maar op een klein schapje zoals de ‘Billy’ van IKEA voelt
hij zich niet echt lekker.
Dankzij de bijzondere vormgeving ziet hij er in geen geval lomp uit en de wat grotere afmetingen bieden meer potentieel voor het opbouwen van een stevig klankfundament – met name in het laag – tegenover een kleiner apparaat.
Goed, de SR100i is dus een iPod-speakerdock. Desondanks zien we nergens een hoekje of kantje waar we eventueel een iPod of een iPhone in kwijt kunnen. Een druk op het middelste gedeelte van de metalen rand aan de onderzijde lost het raadsel op: er schuift een klein docking-balkonnetje naar buiten waar onze iPod Classic netjes op past.
De Teac kan echter ook cd’s slikken in diverse varianten en beschikt bovendien over een ingebouwde FM-radio. Achterop zit nog een stereo cinchingang en een usb-poort. Een stroomaansluiting – jawel, voor een keer geen losse trafo in zicht – rondt het geheel af.
Volgens de specsheet bedraagt het uitgangsvermogen tweemaal 50 watt. Teac laat echter na de meetmethode te vermelden, dus zijn we geneigd om dit cijfer enigszins argwanend te bekijken. Het luidsprekergedeelte omvat aan beide kanten een vier centimeter grote tweeter en een negen centimeter grote woofer.
,
Het apparaat telt niet meer dan zes knopjes maar een probleem is dat niet, aangezien je meestal toch de meegeleverde afstandsbediening zal gebruiken. Dat is een plat, elipsvormig exemplaar dat mooi oogt, maar je moet wel stevig op de knopjes drukken. We ontdekken ook nog een kleine bug. Als het volume het niveau ‘07’ passeert in opwaartse of neerwaartse richting – dat lezen we af op het display van de Teac – dan wordt de muziek heel even onderbroken. Merkwaardig.
Ook valt op dat de verschillende EQ-presets zo gelijkaardig klinken – we horen gewoonweg geen verschil – dat we ons afvragen wat het nut daarvan is.
De ‘Napoleon’ kan echt hard als het moet, maar als je overdrijft gaat het geluid onzuiver klinken. Het laag loopt niet alleen ver door, maar laat bovendien ook nog veel details horen. Dat is meestal helemaal niet het geval bij dergelijke kleine toestellen. Het mid – het gebied waar de stemmen zich bevinden – kan ons eveneens bekoren, maar het hoog is ietsje minder. Letterlijk, dan. Er is namelijk een klein tekort aan hoge tonen hoorbaar, alsof er ergens een hoogfilter in het circuit opgenomen zit.
Geen ramp, maar het zorgt er wel voor dat de Teac net niet tot de top behoort bij dit soort apparaten.
,
Wat kunnen we zeggen? Koppel het toch wel erg originele design aan de degelijke afwerkingskwaliteit, de prettige bediening en de aardige geluidsweergave, en je komt allicht tot dezelfde positieve conclusie als wij. En al helemaal als je ook het prettige prijskaartje in het achterhoofd houdt…
