Door De gelijkenissen tussen pakweg Spotify en Music Unlimited zijn niet miniem. Beide bieden je een gigantisch buffet aan muziek, waarvan je zoveel als je wil mag schransen. Zolang je maandelijks het abonnementsgeld betaald, uiteraard.
De tarieven liggen bij Spotify en Sony ongeveer gelijk, maar de inhoud van de twee abonnementsformules zijn danig anders. Bij Music Unlimited betaal je 3,99 euro per maand voor een standaardabonnement waarmee je eigen muziek overal naartoe kan streamen en liedjes kan beluisteren uit bepaalde kanalen. Betaal 9,99 euro per maand en je mag bovendien alle tracks beluisteren uit het gigantisch Music Unlimited-bibliotheek.
Bij Spotify mag je dat zelfs bij een goedkope formule, maar mobiel gebruik of streaming via hardware van derden (zoals Sonos of Onkyo) vereist dan weer een duurder abonnement. Bij Sony is hardwareondersteuning standaard, maar is een ongelimiteerde zoek- en afspeelfunctie dus enkel voor de mensen die net geen tien euro per maand over hebben.
Persoonlijk denken wij dat je bij Sony enkel met de duurste formule iets bent, terwijl er bij Spotify best wel wat personen gelukkig zijn met het goedkopere abonnement.
,
Music Unlimited is interessant als je graag muziek op een varia van apparaten beluistert. Er is wel een beperking: het toestel in kwestie moet door Sony worden gemaakt. De uitzondering zijn smartphones en tablets die op Android vertrouwen. Binnenkort zou ook de iPhone een app krijgen, belooft Sony.
Kort na de lancering in onze contreien werd Music Unlimited bovendien via updates als functie werd toegevoegd aan Bravia-televisies, PlayStation 3-consoles, Blu-ray-spelers en meer Sony-apparaten met een internetverbinding. Het gaat dan om toestellen van 2010 en later.
De knapste integratie is er ongetwijfeld op de PlayStation 3, al moet je er wel een update van 120 MB voor downloaden. Eens dat achter de rug, verschijnt Music Unlimited als optie in de XMB-crossbar. Als je het selecteert, opent een frisse app met een achtergrond vol kabbelende golven. Het bedienen is wat wennen via een PS3-controller, maar het gaat wel als je vertrouwd bent met de PlayStation-bedieningslogica.
Op onze Bravia HX820-televisie wordt de Music Unlimited-app prominent geëtaleerd. Je hoeft het niet ver te zoeken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Skype-app die wat verder in de menu’s verborgen zit. Op de televisie is het vooral het gedeelte dat je ziet terwijl een lied afspeelt goed gedaan.
Niet onbelangrijk, want als je een televisie als muziekbron gebruikt wil je niet dat iedereen heel de tijd naar het scherm zit te staren noch dat het getoonde beeld altijd hetzelfde blijft. MU vindt gelukkig een evenwicht tussen die twee uitersten. Echt handig is het pas als je artiestnamen en dergelijke via het virtuele toetsenbord van de MediaRemote-app van Sony (Android en iOS) invoert. Tijdens onze tests stopte de playback via de tv echter vaak na enkele liedjes, zonder aanwijsbare reden.
,
Op de pc en Mac werk je via de browser (dus niet via een apart programma), wat natuurlijk betekent dat je een browservenster moet ophouden om muziek te beluisteren. Zelf vind ik dat minder handig, vooral als je veel browservenster open hebt staan. Omdat je in de browser werkt, kan het soms wat sloom gaan.
Het hangt een beetje van je computer en internetverbinding af, uiteraard, maar bij onze test was er altijd een korte pauze tussen het drukken op ‘play’ en het starten van de muziek. Soms waren er opnieuw kleine haperingen. De webinterface is bovendien vrij druk en niet altijd duidelijk. Ik wou bijvoorbeeld een album toevoegen aan mijn bibliotheek, wat echter niet lukte. Maar er was geen visuele aanwijzing waarom het bij een album wel gaat en bij een ander niet.
Wat het meest opvalt is dat Music Unlimited op al die hardware er anders uitziet en – zeker op de PS3 – anders bediend wordt. Een gigantisch probleem is dat niet, want de meeste mensen gaan wellicht niet heel veel toestellen naast elkaar gebruiken.
,
Uiteraard biedt Music Unlimited gepersonaliseerde radiostations, waarbij je een radiostation (hier: kanaal) creëert op basis van je voorkeur voor een bepaalde artiest. Wat je daarbij te horen krijgt is wel veel… ahum 'ruimer' dan we meestal gewoon zijn. Meestal kleurt zo’n artiestenstation netjes binnen de genrelijntjes, maar bij Music Unlimited wordt het soms heel eclectisch.
Onze Pixies-station bracht ons bijvoorbeeld afwisselend naar gitaarmuziek uit de jaren negentig (zoals verwacht), trance (iets ongewoner) en dan naar een kinderliedje (totaal onverklaarbaar). We probeerden ook een Damon Albarn-kanaal te maken, wat lukte, maar het afspelen leverde een foutmelding op.
Ook toen we een indie&alternative-genrestation starten, kwam er toch maar een rare mix van popmuziek en elektronica naar buiten. Volgens Sony zelf heeft Music Unlimited circa zes miljoen tracks in de bibliotheek. Dat is ongeveer de helft van concurrenten als Deezer, Spotify of Simfy. Misschien is dat de verklaring voor de ecletische mixes die je soms te horen krijgt.
,
Music Unlimited een Spotify-kloon noemen is één ding, maar je zou de Sony-dienst even goed een rivaal voor Apples iTunes Match kunnen noemen. Het is de enige andere dienst die jouw eigen muziekcollectie online kan plaatsen zonder dat je alle mp3’s moet uploaden.
Music Unlimited analyseert jouw collectie en zoekt matches in de grote MU-bibliotheek. Net zoals bij iTunes Match kan dat lang duren. Met een muziekcollectie van 15.000 nummers was het Music Sync-programma alvast vele uren zoet.
Blijkbaar is dat de prijs die we moeten betalen voor een muziekdienst in de cloud; iTunes Match had voor dezelfde collectie immers een viertal dagen nodig. Apple zal evenwel nummers die het niet kent uploaden en zo toch beschikbaar maken via de cloud; Sony ondersteunt enkel herkende nummers.
,
We hebben lang moeten wachten op Music Unlimited, en het spijtige is dat Sony die extra tijd niet benut heeft om de dienst van alle kinderziekten te ontdoen. Het is ook onduidelijk aan welke kwaliteit (betalende) abonnees muziek opgediend krijgen.
Sony spreekt van 48kbps AAC+: dat klinkt erger dan het is, omdat AAC+ beter codeert dan MP3, maar cd-kwaliteit is toch iets anders. De muzieksynchronisatie is dan wel weer een feature die MU voor heeft op de concurrentie, al mocht die wel vollediger zijn en uploaden van onbekende tracks toelaten.
