Door Daarmee wordt meteen al duidelijk op welk gebruikersprofiel Sony mikt met deze nieuwkomer: actieve reizigers die ook onderweg in alle comfort van muziek willen genieten, zonder zich te moeten bekommeren om een kabeltje dat constant knoopvrij gehouden moet worden.
De koper die Sony voor ogen heeft moet trouwens ook aardig wat euro’s veil hebben voor zijn luistercomfort, want met een adviesprijs van 349 euro schaart de MDR-1RBT zich meteen bij de duurdere Bluetooth-hoofdtelefoons.
Bij andere modellen in dit prijssegment tref je soms zelfs nog extra elektronica aan in de vorm van noise-cancelling, maar die ontbreekt hier. Deze Sony dempt achtergrondgeluiden wel – hij doet dat zelfs ronduit uitstekend – maar dan volledig op passieve wijze.
,
Wat deze Sony echter wel in huis heeft, is de momenteel nog relatief zeldzame NFC-technologie (Near Field Communication). Die maakt het mogelijk om twee NFC-compatibele smartphone, tablets of zelfs accessoires met elkaar te ‘koppelen’ door ze simpelweg even tegen elkaar te houden. Het gebruiksvriendelijke broertje van Bluetooth, zeg maar, waarbij nummertjes intoetsen tot het verleden behoort.
Het is een technologie die een grote belofte inhoudt, al blijft het momenteel vooral bij beloven. Op dit ogenblik is de meerwaarde van NFC immers eerder beperkt voor muzikaal ingestelde telefoon- en tabletgebruikers. De populaire iOS-toestellen van Apple ondersteunen de technologie nog niet, terwijl sommige Android-toestellen de technologie an sich al wel ondersteunen, maar dan bijvoorbeeld alleen voor het pairen van twee telefoons die een dataverbinding willen opzetten en niet voor het koppelen van audio-accessoires.
Maar er zijn ook telefoonfabrikanten bij wie NFC al wel werkt ter meerdere eer en glorie van de muziekbeleving. Zo kunnen enkele Nokia-telefoons audioaccessoires koppelen via NFC, en ook sommige Blackberry’s hebben dat trucje inmiddels onder de knie. Kortom, of NFC een meerwaarde kan zijn voor jou en je huidige telefoon of tablet, kijk je best even grondig na voor je mee op de kar springt.
,
Maar laten we ons vooral niet blindstaren op die nieuwe technologie, want de MDR-1RBT blijft in de eerste plaats natuurlijk gewoon een hoofdtelefoon. En zelfs bepaald geen lelijke: de eerste indruk die de Sony nalaat wanneer we hem uit zijn harde opbergbox halen, is er een van stijl en duurzaamheid.
Dat dankt de 1RBT vooral aan zijn eerder gedrongen constructie, waardoor hij relatief compact uitvalt voor een hoofdtelefoon die toch het hele oor omsluit. De constructie is niet inklapbaar, maar de behuizingen kunnen wel gedraaid worden waardoor het geheel zich nog relatief makkelijk laat opbergen in een aktetasje of iets dergelijks.
De materiaalkeuze ziet er degelijk uit zonder in echte luxe te vervallen. Zo blijken heel wat onderdelen die er van ver metaalachtig uitzien eigenlijk van stevig kunststof gemaakt te zijn, zoals de beugels voor de behuizingen en de afdekstukjes op de hoofdband. Die laatste is trouwens gepolsterd door een rijkelijk aangebracht laagje foam en similileder, net als de oorkussens.
De grootte van de hoofdband instellen verloopt via een kliksysteem, waarbij er een voldoende groot instelbereik voorzien is. Al die keuzes zorgen – samen met de ingebouwde batterijen – voor een relatief hoog gewicht, maar toch zit de MDR-1RBT haast absurd comfortabel op het hoofd, zonder veel druk uit te oefenen op de oren of de bovenkant van het hoofd.
Wel even wennen is de positionering van alle bedieningselementen op de hoofdtelefoon. Sony heeft immers heel wat knopjes aangebracht op deze draadloze set: op de linkerkant zit de aan/uit-knop; op de rechterkant een volumeregelaar, een knop om NFC mee te activeren of deactiveren, een gecombineerde skip/rewind/pauze/play-toets en tot slot ook nog een toets om binnenlopende telefoontjes mee te aanvaarden.
Jawel, de 1MDR is ook bruikbaar als headset. Na een gewenningsperiode lukt het ons echter wonderwel om alles foutloos te bedienen, al blijven we de gecombineerde afspeeltoets een minder goede keuze vinden. Nu ja, gelukkig kan je jouw muziekspeler ook gewoon bedienen op je telefoon of tablet.
,
Voor we de Sony kunnen boordelen op z’n klankmatige merites, moeten we hem eerst koppelen met een audiobron. Aangezien we geen andere NFC-compatibele toestellen in de buurt hadden voor het grootste deel van deze test, wilden we daarvoor onze Samsung Galaxy S2 gebruiken.
Maar dat was buiten de waard gerekend, want het bleek onmogelijk om een duurzame link tussen de Samsung en Sony tot stand te brengen. Met een nieuwe iPhone lukte het echter perfect, en ook de Bluetooth-module van een HP laptop bleek voor een redelijke verbinding te zorgen. Perfect verliep de koppeling met de HP echter ook niet, want op geregelde tijdstippen hoorden we de audiostream een fractie van een seconde wegvallen. Maar goed, uiteindelijk kregen we boel toch maar mooi aan het werk
Als eerste gooien we Moby in onze afspeellijst met Early Underground, een album waarin het er wat energieker aan toe gaat dan bij de Moby die we nu kennen. Al snel blijkt dit muziek op maat van de 1RBT te zijn, waarbij het sprankelend hoog en de strakke, punchy laagweergave in positieve zin opvallen.
Zoals bij de meeste gesloten hoofdtelefoons merk je bij nummers zoals ‘Go’ dat er aardig wat gewicht zit in bassen, al toont de MDR-1RBT zich volwassener (lees: bezadigder) dan gedicteerd wordt door de smaak van het moment. Des te beter, wat ons betreft…
Met fijnzinniger werk, zoals Bon Ivers gelijknamige album, merk je echter ook dat er nog steeds de nodige beperkingen vastzitten aan een klassieke Bluetooth-verbinding. Ondanks de vrij ruimtelijke weergave merken we dat de het geheel wat ‘gecomprimeerder’ klinkt dan we gewend zijn, met een nogal donkere klanksignatuur en stemmen die verder naar de achtergrond worden gedrukt.
Het ligt prettig in het gehoor en klinkt rijk en smooth, maar of het genoeg zal zijn om de meest veeleisende luisteraars te plezieren? Dat durven we te betwijfelen – net als bij andere Bluetooth-hoofdtelefoons, trouwens.
,
Met de MDR-1RBT zet Sony een Bluetooth-hoofdtelefoon neer die lekker klinkt in vergelijking met z’n draadloze soortgenoten, er meer dan geslaagd uitziet en bovendien ook nog wat vernieuwende technologie in de strijd gooit.
Helaas is de meerwaarde van NFC voor audio-accessoires momenteel nog (te) beperkt, terwijl de geluidskwaliteit waar Bluetooth voor kan zorgen nog steeds niet op gelijke voet staat van even dure hoofdtelefoons mét een kabel. Net als bij gelijk welke andere Bluetooth-hoofdtelefoon, gaan bij deze Sony je centen immers in de eerste plaats naar de technologie en het gebruikscomfort, en pas daarna naar de geluidskwaliteit.
Of de Sony MDR-1RBT het overwegen waard is of niet, hangt dus in de eerste plaats af je budget, je prioriteitenlijstje én de smartphone of tablet die je gebruikt.
