Door Laten we eerlijk zijn: toen Sennheiser de HD700 onthulde tijdens CES 2012, keken we daar niet echt verbaasd van op. Tussen de HD800 en HD650 – de twee toppers ?in het hoofdtelefoonaanbod van Sennheiser – gaapte immers al een tijd lang een wel heel grote kloof, terwijl het aanbod van de meeste concurrenten een stuk homogener op elkaar aansloot in het hogere prijssegment. Tijd om die kloof te dichten, moet men bij Sennheiser hebben gedacht. En dat gebeurt nu ook: met een adviesprijs van 700 euro belandt de HD700 precies tussen de HD650 en HD800 in.
Toegegeven, dat is geen prijskaartje waarbij je meteen roept: “doe mij er dan maar twee”, maar de HD700 heeft dan ook de look-and-feel van een echt luxeproduct. Zo wordt de hoofdtelefoon geleverd in een harde, scharnierende opbergdoos die aan de binnenkant bekleed is met foam, voorzien van een uitsnijding waarin de hoofdtelefoon precies past.
Ook de hoofdtelefoon zelf ziet er fraai uit, met een mooi samenspel van anthraciet- en zilverkleurige accenten die het markante design met hoeken en rondingen een erg hoge herkenbaarheidsfactor geeft.
De materiaalkeuze doet iets minder luxueus aan dan bij de duurdere HD800, maar an sich is er bijzonder weinig verkeerd mee: de lichtgewicht componenten voelen solide aan en geven het geheel een kwaliteitsindruk zonder de teller van de weegschaal de hoogte in te jagen. Het gewicht blijft dan ook beperkt tot ongeveer 270 gram.
Ook van de afneembare, symmetrische kabel waar een stoffen sleeve omheen zit en van de 6,3 millimeter plug is werk gemaakt om ze er leuk uit te doen zien. We vinden het alleen wel spijtig dat de kabel zich behoorlijk stug toont en de plug erg groot uitvalt, waardoor het geheel wat moeilijker is in de omgang.
,
De behuizingen waarin de drivers opgehangen zijn delen eveneens gelijkenissen met de duurdere HD800, zowel qua vorm als opbouw. Ze zijn iets minder groot dan bij de HD800 maar omhullen zelfs de grootste oren met gemak, terwijl er aan de binnenkant aardig wat ruimte gaapt tussen de driver en je oor. Ook voor de ophanging van de behuizingen aan de getrapt instelbare hoofdband heeft men goed gekeken naar de topper uit het gamma, waardoor de pasvorm van de HD700 erg vergelijkbaar is met die van de HD800.
Je krijgt de indruk van een grote maar lichte hoofdtelefoon te dragen, die aangenaam op het hoofd zit en net nauw genoeg aansluit om makkelijk te blijven zitten. Een buitengewoon geslaagd ontwerp, wat ons betreft.
Zoals we tegenwoordig wel vaker zien, kiest Sennheiser ook bij de HD700 voor een constructie waarbij de dri- vers in de behuizingen onder een lichte hoek naar het oor gericht zijn. Die werkwijze – in combinatie met de open constructie – zorgt voor een meer ‘luidsprekerachtige’ luisterervaring, met een weergave die grootser en iets minder direct lijkt.
Daarnaast wijst Sennheiser ook op de aandacht die aan de magneten en beheersing van de luchtstroom in de open constructie is besteed.
Die tweaks zorgen alleszins voor indrukwekkende specificaties, met een frequentiebereik van 15 Hz tot 40 kHz (-3 dB). Met een gevoeligheid van 105 dB en een impedantie van 150 Ohm lijkt de HD700 zich ook een stuk eenvoudiger te laten aansturen dan zijn grote broer, al zeggen cijfers in dat opzicht niet alles.
Ook de praktijk onderstreept dat: ons Meier Audio Corda 2Move desktopversterkertje heeft het duidelijk moeilijker om de HD700 overtuigend aan te sturen dan onze thuisopstelling, waarbij een Lehmann Audio Black Cube Linear en Meier Audio StageDAC de Sennheiser van muziek voorzien.
Dat is eerder de norm bij hoofdtelefoons uit dit marktsegment – ook de HD700 combineer je dus best met een leuke hoofdtelefoonversterker – maar het loopt gelukkig niet zo’n vaart als bij de HD800.
,
Dat Sennheiser geen half werk heeft gemaakt van de HD700 lijkt intussen wel duidelijk, maar hoe zit het met de klank?
Wie uit is op dezelfde hemelsbrede, ruimtelijke weergave als bij zijn grote broer moeten we teleurstellen: de soundstage van de HD700 neemt niet dezelfde extreme proporties aan als bij de HD800. De HD700 klinkt nog steeds bovengemiddeld los en ruimtelijk, maar hij is een stuk ‘intiemer’ van aard dan zijn grote broer.
Door de smoothere klank lijkt de HD700 ook een stuk meegaander dan de analytische HD800, die daarentegen alle tekortkoming in je keten veel sterker uitvergroot. Vaak gaat een meegaander karakter enigszins ten koste van de detailweergave en transparantie, maar dat lijkt hier niet het geval te zijn: de HD700 presteert op die vlakken precies zoals je van een kostbare high-end hoofdtelefoon mag verwachten. Met andere woorden: uiterst indrukwekkend.
Wat heel wat mensen beter zal bevallen bij de HD700 dan bij z’n grote broer, is de laagweergave. Waar de HD800 een beetje understated kan klinken in het laag, legt de HD700 meer punch in baslijnen, waardoor het hoog iets minder om aandacht smeekt. Daardoor is deze HD700 toegankelijker en misschien ook net wat multifunctioneler dan de exclusieve HD800.
,
De Sennheiser HD700 is een hoofdtelefoon die uit verschillende vaatjes tapt. Niet alleen budgettair zit hij pal tussen de HD800 en HD650 in, maar ook klankmatig leent hij eigenschappen bij beide: de meer toegankelijke, rijke sound van de HD650 met een extra portie detail en nuance van de HD800. Zeker geen verkeerde combinatie, zoveel is zeker!
