Door
‘Full HD’ is de populaire term waarmee verwezen wordt naar schermen en projectoren die een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels kunnen weergeven. De officiële naam is ‘HD Ready 1.080p’.
Is een Full HD-toestel sowieso de betere keuze? Nee. Voor schermen van minder dan 40 inch kunnen zowel Full HD- als HD Ready-panelen excellente resultaten neerzetten, op voorwaarde dat je op een normale afstand (een drietal meter) van het scherm zit. En dat zowel met HD-bronmateriaal (High Definition, beeldmateriaal van 1.280 bij 720 pixels of beter) als SD-beelden (Standard Definition).
Of de hogere resolutie duidelijk zichtbaar is of niet, hangt vooral af van het schermformaat en de afstand die je als kijker aanhoudt tot dat scherm. Bij grotere beeldformaten en projectoren of kleinere kijkafstanden kies je dus beter wel resoluut voor Full HD.
Een Full HD-scherm heeft bij kleinere toestellen slechts in één situatie een heel klein voetje voor. Dat is wanneer je een HD-bron gebruikt (HDTV of Blu-ray) waarvan het bronmateriaal in 1.080i- of 1.080p-formaat komt. Het Full HD-scherm kan dat materiaal weergeven zonder scaling, omdat het paneel dezelfde schermresolutie heeft als het bronmateriaal. Een HD Ready-scherm moet het bronmateriaal echter downscalen – verkleinen dus – naar de schermresolutie, en daarbij gaat onvermijdelijk wat detail verloren.
Als het gaat over SD-bronmateriaal (zoals de meeste televisieuitzendingen, analoog of digitaal, en dvd) met een resolutie van 720 bij 576 pixels, dan moeten beiden toestellen het materiaal upscalen (vergroten) naar de schermresolutie van het paneel. In dat geval is de impact van de gebruikte scalingtechniek belangrijker dan de uiteindelijke resolutie. Zo kan slecht scalen naar 1.920 bij 1.080-resolutie resulteren in een slechter beeld dan goed scalen naar een resolutie van 1.366 bij 768 pixels.
Tegenwoordig is een Full HD-resolutie bij nieuwe tv-toestellen eerder regel dan uitzondering. Je betaalt dus niet noodzakelijk meer voor een Full HD-toestel.
