Door De One A9 is niet, zoals je misschien verwacht, een nieuw vlaggenschip voor HTC. Vooralsnog blijft de One M9 het absolute topmodel bij het Taiwanese merk, al geven stevige cashback-acties momenteel wel aan dat het toestel misschien wel aan het einde van zijn leven komt. Maar één ding is zeker: als je de One A9 in de hand neemt, heb je meteen een high-endgevoel.
,
HTC vaart meestal zijn eigen koers qua design, maar je zou heel kritiekloos zijn als je niet opmerkt dat de One A9 nogal sterk geïnspireerd lijkt op de iPhone 6. Het is een opmerking die heel vaak viel bij de berichtgeving over de A9.
Bij nader inzien zijn er natuurlijk verschillen te vinden tussen de Apple en de nieuwe HTC, maar die eerste indruk is inderdaad wel dat de twee toestellen sterk op elkaar lijken. Is dat nu per se een minpunt? Niet bepaald – en er zijn nog wel Android-telefoons die lijken op de Apple-telefoon.
Dus, nu dat we de vergelijking expliciet hebben gemaakt, laten we eens kijken wat de HTC echt te bieden heeft. Nummer één op het lijstje van pluspunten is ongetwijfeld een zeer premium uitstraling, dankzij de mooie metalen behuizing die piekfijn is afgewerkt. Ik ging aan de slag met de zwartgrijze versie, die momenteel de enige is die je vlot kan vinden. Er is ook een witte, gouden en rode editie op komst.
Als ik de nieuwste smartphones in de hand neem en vergelijk met toptelefoons van twee en zelfs één jaar geleden, dan is er echt een merkbare kwaliteitsverschil te merken. De afwerking en de bouwkwaliteit wordt steeds beter. Je kan niet veel kritiek geven op de afwerking van toestellen zoals de Samsung Galaxy S6 Edge-reeks of Huawei Mate S. En dat is ook waar voor de One A9.
Dit toestel voelt zeer hoogstaand aan, met werkelijk nergens een onderdeeltje dat los zit of goedkoop overkomt. De mooie afgeronde hoeken en zijkanten zorgen voor een perfecte grip, en de A9 is ook lekker slank en du – amper 7,6 mm dik.
,
Net zoals Apple heeft HTC een vingerafdruksensor op de plaats van een Thuis-knop ingebouwd, net onder het scherm. Je kan hem ondermeer gebruiken om het toestel te ontgrendelen. De sensor werkt vrij goed en herkende tijdens mijn tests heel snel mijn vinger, ook als ik mijn vingertip schuin op de sensor werd legde.
De camera achteraan de A9 heeft 13 megapixel, met optische stabilisatie. Ik was vooral nieuwsgierig of je er betere foto’s mee kan nemen dan met de One M9, een toestel dat ik op veel vlakken heel goed vond maar qua camera echt wel teleurstellend. Op de vraag of de A9 beter presteert, is het antwoord duidelijk: “Ja”.
Testfoto’s tonen minder ruis en het toestel stelt ook snel scherp, zonder records te verbreken. De RAW-modus is ook handig voor wie de touwtjes zelf graag in handen neemt. Tegelijkertijd kan je niet stellend dat de camera op het niveau van pakweg de LG G4 staat, wat toch wel een minpunt is als je naar het prijskaartje loert. Qua video kan je rekenen op Full HD-kwaliteit en dat in redelijk goede kwaliteit. 4K is geen optie.
,
Wat de aandacht trok bij de lancering van de HTC One A9, waren de claims rond de hoofdtelefoonuitgang. Die zou “tot 2x krachtiger” zijn dan bij een reguliere smartphone. Waarom deed dat ons de oren spitsen? Dat heeft allemaal te maken met de technische eisen aan de kant van hoofdtelefoons.
De in-ears die bij een smartphone zitten of goedkope hoofdtelefoons voor mobiel gebruik hebben doorgaans een grote gevoeligheid (of efficiëntie) en een lage impedantie. Dat betekent dat ze met weinig energie (geleverd door de smartphone) luid kunnen spelen. Betere hoofdtelefoons (bijvoorbeeld met grotere drivers en een open constructie) vereisen echter meer vermogen om echt goed te spelen.
Sluit een hifi-hoofdtelefoon op een smartphone aan en zelfs op de maximale volumestand zal muziek stil spelen. Bovendien zal een ‘lichte’ versterker die luid moet spelen minder goed klinken dan een krachtigere exemplaar dat hetzelfde volume levert.
Je kan het kort door de bocht vergelijken met een kleine en een grote auto die beiden 120 km/u rijden. De ene is hoog in toeren en dichter bij zijn limieten, de zwaardere motor draait lager en is soepeler.
Daarnaast is de One A9 uitgerust met een 24-bit DAC, waardoor het hi-resmateriaal standaard kan afspelen. Nu is dat niet zo niet ongewoon als de sterkere hoofdtelefoonversterker; toestellen van Sony, Samsung en LG pochen al langer met hi-res-compatibele DAC’s. Of hi-res op een telefoon echt relevant is, is een andere vraag, maar wie daar interesse in heeft vindt in de One A9 een toestel dat alles aankan.
De A9 pronkt ook met de HTC BoomSound met Dolby Audio-functie op de hoofdtelefoonuitgang, één van de weinig DSP-trucjes die ik wél graag aan laat staan.
De A9 was een aantal weken bij me op bezoek, wat me tijd gaf om de telefoon te combineren met een resem hoofdtelefoons. Waaronder ook modellen zoals de Oppo PM-3 en HiFiman HE-400i die je niet echt vaak op het hoofd van een pendelaar zal zien verschijnen. Meestal luisterde ik naar streaming via Qobuz, onder andere omdat ik via een Sublime-abonnement zo hi-res muziek kon testen.
Dat de hoofdtelefoonversterker veel krachtiger is, bleek meteen. De One A9 had geen enkel probleem om de meeste hoofdtelefoons aan te sturen, al merk je natuurlijk wel bij veeleisende hifi-units (zoals de Sennheiser HD650) dat er grenzen zijn aan wat mogelijk is.
Maar toch: de klank was prima en zeker niet overanalytisch of scherp, en samen met het aanwezige vermogen kan je met de A9 de meeste hoofdtelefoons comfortabel in goede kwaliteit beluisteren.
Daarmee is de A9 zeker een rivaal voor DAP’s uit het middensegment. Het betekent ook dat veeleisende muziekliefhebbers geen bijkomende mobiele versterker moeten meesleuren.
,
Ondanks de grotere nadruk op muziek zijn er toch wat muziekfuncties die minder sterk uit de hoek komen. De stereospeakers die op de One M9 goed klonken bijvoorbeeld, zijn hier vervangen door een enkele monospeaker die minder sterk uit de hoek komt.
En er is geen muziek-app, zelfs niet HTC Music, de vrij goede app die we op de M9 zagen. Het ontbreken van een standaard muziek-app los je natuurlijk in enkele minuten op door de Google Play-winkel te bezoeken en een gepaste speler te downloaden. Maar toch, bizar dat het afwezig is.
Vermoedelijk past het in HTC’s nieuwe aanpak. De A9 is immers nu al uitgerust met Android 6.0. Daarmee is het – naast de Nexus-telefoons van Google zelf – een van de eerste telefoons die de laatste Android meekrijgt. HTC kan dit omdat ze Marshmallow maar heel bescheiden aangepast hebben.
De interface en de menu’s van de A9 zijn dan ook heel strak, zonder tierlantijntjes. Het lijkt bijna een Nexus-toestel…
Alles toont heel mooi op het 5-inch AMOLED Full HD-display, dat weliswaar geen Quad HD-toont maar niettemin toch heel scherp overkomt en uitpakt met een mooie contrastratio.
Ook de overige hardware (de Qualcomm Snapdragon 617 en 2 GB) is niet van het allerhoogste niveau. In gewoon gebruik merk je daar weinig van. Dat er maar 16 GB aan boord is (in de V.S. 32 GB) is minder, al kan je via de geheugenkaartsleuf extra gigabytes toevoegen.
,
De HTC One A9 is een uitstekende smartphone. Niet helemaal een topmodel, hoewel het prijskaartje helaas wel naar die richting gaat. Voor 499 euro bijvoorbeeld, was dit een aanrader geweest.
De onderliggende hardware is best goed, maar niet van het hoogste niveau. De vraag is natuurlijk of een telefoon met een scherm van deze grootte echt Quad HD nodig heeft.
HTC heeft ook hard gewerkt aan de camera, het zwakke punt van de One M9. Je kan er zeer degelijke foto’s mee maken, evenals Full HD-video, al kan de telefoon niet tippen aan de topkwaliteit geboden door de supersnelle LG G4 of Galaxy S6 van Samsung.
Wat hij wel in overvloed heeft, is een prima bouwkwaliteit en degelijke prestaties. De A9 heeft wellicht de beste hoofdtelefoonuitgang die we ooit hoorden bij een smartphone, met voldoende kracht om al wat lastigere hifi-hoofdtelefoons aan te sturen.
