Door HiFiman is zeker geen nieuw merk, maar tegelijkertijd ver van mainstream. Er zijn stilaan meer verkopers in de Benelux, dat wel, maar je moet toch wel wat zoeken. Of hun producten online aanschaffen, want HiFiman doet ook aan directe verkoop.
Het bedrijf is overigens niet enkel met hoofdtelefoons bezig. Op de voorbije CES-beurs trok het onze aandacht met een zeer opmerkelijke highend-muziekspeler met een modulaire opbouw. Deze HM-901 wordt in primeur voorgesteld op het FWD*HiFi-event op 22-23 februari in Kootwijk (NL). Meer informatie over dat event vind je hier.
Maar in deze test bekijken we de HE-400, een model dat al even op de markt aanwezig is. Op CES werd aangekondigd dat deze hoofdtelefoon zou geüpdatet worden met de HE-400i, een apparaat dat zo te horen een aantal kritieken op de HE-400 aanpakt. Wil dit zeggen dat de HE-400 passé is?
Niet helemaal, want een direct gevolg van de introductie van de HE-400i is dat de HE-400 nu voor een veel zachtere prijs te vinden valt: 299 in plaats van 399 euro. En – we lopen misschien wat voor op de conclusie – dat is een héél interessante deal.
,
Toen wij de HE-400 op de testbank legden, lag hij nog in de winkel voor net geen vierhonderd euro. Dat is toch al een aardig bedrag voor een hoofdtelefoon.
Groot was onze verbazing toen we de gehavende, anonieme kartonnen doos in ontvangst namen. Een premiumgevoel hou je er niet aan over. Ook de echte verpakking die in de doos stak, oogde goedkoop.
Wat een schril contrast met sommige andere, gelijkgeprijsde hoofdtelefoons die recent op de redactie arriveerden. Vaak steken die in een mooi verpakking, krijg je er een tweede kabel bij, een etui en een adapter om de minijack bij 'grote' versterkers in te steken. Niets van dat alles bij HiFiman, op een adapter na.
Maar is dat erg? Op zich niet, tenzij je natuurlijk echt gebrand bent op al die extra's. Een etui of opbergdoos vinden wij bijvoorbeeld niet een noodzakelijkheid, maar sommige mensen hebben dat toch graag.
Als we de HE-400 in de hand nemen, valt meteen het hogere gewicht op. Het is zonder twijfel de zwaarste hoofdtelefoon die we hier recent op bezoek kregen. Voor die 440 gram is er een verklaring, maar daarover zo dadelijk meer.
Voor dat we de HiFiman aan een test kunnen onderwerpen, moeten we eerst wat knutselen. De meegeleverde kabel moet nog aan de hoofdtelefoon gekoppeld worden. In tegenstelling tot veel concurrenten die met een enkele of dubbele jack werken, opteert HiFiman voor een eigen aansluiting aan elke driver die je met een kleine steeksleutel moet vastschroeven. Al moet je niet echt je gereedschapskist uit de kelder bovenhalen, want met de hand lukt het ook.
De meegeleverde kabel is overigens een vrij stroef exemplaar, relatief dik en zwaar. Dat komt stevig over maar voor mobiel gebruik is het ongeschikt. Door de eigen aansluitingen aan de hoofdtelefoonzijde kan je niet zomaar een soepelere vervanging op de kop tikken.
Ook de algemene afwerking komt eerder robuust dan verfijnd over. De verstelbare beugel die de hoofdband met de drivers verbindt, oogt wat rudimentair – al doet het zijn werk perfect.
,
De HE-400 is dus behoorlijk zwaar, meer dan dubbel dan de Sony MDR-MA900 (lees hier de test). Met zijn 197 gram ligt de Sony-hoofdtelefoon helemaal aan de andere kant van de schaal.
De oorzaak voor de hogere gewicht van de HiFiman ligt bij de planar-magnetic drivers. En dat is best bijzonder, want die speakertechnologie zie je buiten op heel dure hoofdtelefoons zelden opduiken. De enige die min of meer betaalbaar zijn, komen van HiFiman en Audeze.
Planar-magnetic drivers zijn een kruising tussen klassieke dynamische speakers en elektrostatische drivers. Zonder heel technisch te worden, wordt er gebruikgemaakt van magneten aan beiden kanten van een membraam dat elektrische geleiders bevat. Die constructie klinkt misschien al uitgebreider dan bij een dynamische speaker, en die indruk klopt ook wel.
Maar het resultaat is wel een driver die heel wat accurater is, best krachtige bassen produceert, minder last heeft van vervorming en zich veel minder gedraagt als puntbron. Dat klinkt allemaal heel beloftevol!
Blijkbaar vraagt deze type drivers wel wat inspeeltijd, want volgens fabrikant heb je pas de beste klank na 180 uur (!) inspelen. Ondertussen hebben we een geschatte 200-250 uur achter de kiezen (of moet dat oren zijn?).
De HE-400 maakt inderdaad veel van de beloftes van planar-magnetic waar. We worden vooral getroffen door de brede soundstage van de HE-400, wat gegeven het open karakter (en losse pasvorm) niet zo verrassend is. Maar die wijdsheid bevat heel veel detail.
Wat ook opvalt is dat de HE-400 behoorlijk aangedikte bassen produceert, terwijl open hoofdtelefoons meestal op dat vlak wat achterblijven. Het is zelfs wat bass-heavy te noemen, wat met name rockmuziek een mooi onderlaag geeft. Het is niet helemaal basshead-territorium, maar toch. Keerzijde is ook dat die bassen soms wat impact missen.
Ik merkte wel een sterke sterke neiging om bij langere luistersessie het volume steeds hoger te schroeven. Misschien kwam dat wel door de meeslepende klank.
Met zijn impedantie van 35 ohm lijkt de HE-400 geschikt om te gebruiken met een smartphone of ander mobiel toestel. Maar de gevoeligheid is daarvoor te laag en je gaat toch eindigen met een te stille klank. Wil je met de HiFiman de trein op, dan investeer je best in een kleine DAC/hoofdtelefoonversterker. Ook thuis heeft de HE-400 veel baat bij een versterker met wat power.
,
De hoofdband van de HE-400 is een vrij stroef ding dat je volgens de instructies van HiFiman wat moet plooien om het goed te laten aanpassen. Het is immers belangrijk – onder andere vanwege het gewicht – dat de hoofdband op de kroon van je hoofd rust. De hoofdband is trouwens niet echt dik gewatteerd.
De HE-400 goed laten aanpassen is geen sinecure. Zelfs na enkele maanden gebruik is het me nog niet helemaal gelukt – en ik vermoed dat bij niemand de drivers goed aanpassen op de oren. Door het gewicht blijft de HE-400 goed op het hoofd zitten, maar bij een plotse beweging zal het geheel geheid wat mee bewegen.
Uit de doos is de HiFiman uitgerust met lederen oorkussens. Qua draagcomfort vallen die wel mee, maar de velour-alternatieven die online te koop zijn heten beter te zijn. Dit hebben we echter niet kunnen testen.
,
Globaal genomen is de HE-400 verre van de comfortabelste hoofdtelefoon die we ooit getest hebben. De presentatie is matig, de pasvorm kon beter en de bouwkwaliteit is naar ons gevoel ook niet echt helemaal op niveau.
En toch, toch is dit een van de interessantste hoofdtelefoons van het moment. En dat heeft puur met de klank te maken. Het waanzinnig hoge detailgehalte en wijdse klank zijn ongeëvenaard op dit prijspunt, zeker als je de HE-400 voor driehonderd euro op de kop tikt.
Vanwege het gewicht kan je deze hoofdtelefoon misschien niet een hele dag op je hoofd houden. Op z'n minst is het een uitstekende workout voor je nekspieren. Persoonlijk vond ik de ervaring qua nekbelasting gelijkaardig aan de beginfase als je met een koersfiets aan de slag gaat.
Maar tegelijkertijd zal je nooit vanwege vermoeide oren de HE-400 moeten uitdoen, en dat is toch een enorm pluspunt.
Mocht je sommige van onze kritieken op de HE-400 als onoverkomelijk beschouwen, wacht je misschien beter op de HE-400i. Volgens onze informatie bouwt die klankmatig verder op deze hoofdtelefoon, maar is het aanzienlijk lichter én comfortabeler. Het prijspunt zal zich wellicht wel eerder rond vierhonderd euro bevinden.
