Door De ZT60 werd door Panasonic met gepaste trots voorgesteld. Het toestel werd zelfs opgesteld naast en vergeleken met een Kuro KRP-600A van Pioneer, destijds (we hebben het dan over 2009) een exclusief staaltje state-of-the-art technologie dat tot op de dag van vandaag nog als referentie voor de zwartwaarde gebruikt wordt.
“As good as it gets”, dat waren toch wel de woorden die het sterkst bleven hangen na die eerste kennismaking. Is deze ZT60 dan het maximale wat met plasmaschermen haalbaar is op het vlak van beeldkwaliteit? Gezien de aanstormende concurrentie van OLED-schermen misschien wel.
Panasonics communicatie omtrent verdere R&D voor plasmatelevisies is niet altijd even duidelijk geweest, maar het houdt in elk geval wel de deur open voor verdere verbeteringen. Wie het volledige verhaal wil, leest ons artikel over de vele geruchten best even door.
,
Bij het openen van de verpakking merk je al meteen dat Panasonic bij deze ZT60 een stap verder gaat dan bij de overige tv’s van het merk. Alles ademt een exclusief sfeertje uit. Zo krijg je bij het toestel een zwarte map met een welkomstwoord van Makoto Takahashi (managing director TV manufacturing), wat technologische achtergrond, een gouden lidmaatschapskaart en een certificaat met het serienummer van je toestel (E00034 in ons geval).
Je begrijpt het al: de ZT60 is een ‘limited edition’, waarvan er wereldwijd ongeveer 60.000 exemplaren worden gemaakt. Slechts een deel daarvan is voor Europa bestemd. Je zal het toestel dus niet in elke winkel aantreffen.
De afwerking is alvast prachtig. Het toestel staat op dezelfde slanke V-voet als de VT60 (lees de recensie hier), maar helaas is dit een vaste voet, geen draaivoet. Het ‘One Sheet of Glass’- design heeft een subtiel, glimmend metalen kader dat net achter de glasplaat lijkt te liggen.
De aansluitingen zijn identiek aan die van de VT60: ook hier treffen we slechts drie HDMI-aansluitingen aan. Voor een toptoestel hadden we toch liever vier aansluitingen gezien. Alle aansluitingen staan naar onder of zijwaarts gericht, dus wandmontage is mogelijk. Hou daarbij wel rekening met het potige gewicht van 36,5 kilogram. Zowel de USB- als HDMI-aansluitingen zijn overigens verguld. Een mooie toets die luxe uitstraalt, maar het heeft uiteraard geen effect op de beeldkwaliteit.
,
De bediening is zowat identiek aan die van de VT60, waarvan je de review elders op onze website kan lezen (klik hier). De gewone afstandsbediening werd vervangen door een iets luxueuzer uitziend model, maar afgezien daarvan zijn er geen verschillen.
Ook de Bluetooth Touch Remote wordt standaard geleverd bij de ZT60. Die laatste is een prima keuze als je het nieuwe ‘Home Screen’ frequent gebruikt of als je regelmatig door de Viera Connect-apps bladert. De touchpad zorgt dan voor een veel intuïtievere bediening. Maar ook voor dagelijks gebruik lijkt de touch remote ons geschikt, al zal je er ongetwijfeld even aan moeten wennen.
Deze touch remote is ook noodzakelijk als je gebruik wil maken van de spraakherkenning, want hij bevat de microfoon waar je commando’s inspreekt. Helaas is het gebruiksgemak beperkt. Wie met een vlotte babbel de televisie denkt te bedienen zal teleurgesteld zijn, want met de herkenning van de stemcommando’s gaat het nog vaak mis, zelfs bij elementaire commando’s. En je mag alleen woorden gebruiken die voorkomen in de ingestelde taal.
Kies je voor Nederlands, dan is het onmogelijk om in de programmagids te zoeken naar een tv-serie zoals The Big Bang Theory. Geef het een kans en probeer het zeker een paar dagen uit, maar zie het in de eerste plaats als een leuk extraatje.
Het nieuwe Home Screen vinden we wel een schot in de roos. Je stelt zelf een Home Screen samen of je kiest uit een aantal kant-en-klare exemplaren. Naast het beeld van de geselecteerde input, kan het snelkoppelingen bevatten naar je favoriete internettoepassing of website. Zo heb je de meest gebruikte toepassingen steeds bij de hand. De volledige interface loopt bovendien gesmeerd, waardoor het een plezier is om deze ZT60 gebruiken.
,
Wat heeft Panasonic gedaan met de ZT60 om hem nog een stap beter te maken dan de VT60? Het enige – maar niet onbelangrijke – verschil zit hem in het ‘Studio Master Panel’. In essentie is dat hetzelfde plasmapaneel als in de VT60, maar de voorste glasplaat zit bij de ZT60 perfect aangesloten op het plasmapaneel. Bij alle andere toestellen zit er een fijne luchtlaag tussen die twee.
Deze ‘gapless’ constructie zorgt er voor dat interne reflecties en de reflecties van invallend licht tot een absoluut minimum worden beperkt. Daardoor zorgt de ZT60 voor betere zwartwaardes, zelfs bij wat omgevingslicht.
Maar eerst kijken we even naar de beeldverwerking. Ook deze Panasonic gebruikt de nieuwe HexaProcessing Engine. Film- en videoframerates correct herkennen en de-interlacen blijft helaas een probleem. Je kan af en toe duidelijke moiré of trapjesvorming zien op bijna horizontale lijnen. Waar mogelijk raden we aan om je bron in 1.080p-mode te zetten, zodat de televisie de beelden niet hoeft te de-interlacen.
De ruisonderdrukking scoort matig, zelfs in de hoogste stand. Dat wordt enigszins gecompenseerd omdat sterk vervuilde beelden op dit scherm van nature al iets rustiger ogen dan bij andere toestellen, zelfs als de ruisonderdrukking af staat.
Compressieruis is duidelijk een veel moeilijkere opgave, zeker op HD-beeldmateriaal. Op SD-beeldmateriaal haalt de Panasonic wel degelijk wat ruis weg, maar het beeld wordt dan ook iets zachter.
Met behulp van ‘Resolution Remaster’ kan je op SD-bronnen iets fijner detail creëren. Het effect daarvan is goed zichtbaar bij animatiefilms, waar de zwarte omlijning van objecten duidelijk iets dunner wordt. Op HD-materiaal zien we echter geen effect.
Met ‘Brillance Enhancer’ benadruk je dan weer de highlights in een beeld. Het effect daarvan varieert: soms is het zeer duidelijk zichtbaar, soms erg subtiel.
Kijk wel een beetje uit met overmatig gebruik van al deze filters, want met alles op maximum wordt het beeld erg artificieel. De ruisonderdrukking zet je best op ‘auto’, de andere instellingen gebruik je naar smaak.
,
Tijd om onze favoriete testscène voor ‘zwartkijkers’ te starten: Harry Potter and The Deathly Hallows, Part 2, Hoofdstuk 12 (start omstreeks 0:46:00, hier op YouTube, wij testen uiteraard met Blu-ray). In de inktzwarte nacht verzamelt Voldemort’s leger voor Hogwarts. De camera pant over de massa, Voldemort schreidt door zijn aanhangers en start de aanval.
De ZT60 haalt een ongelooflijke hoeveelheid zwartdetail uit deze scène. Meestal zie je alleen de figuren in hun mantels staan en kan je enkel de gezichten duidelijk zien, maar op dit scherm zijn zelfs de plooien in de donkere mantels perfect zichtbaar. En toch blijft de hele scène pekzwart aanvoelen. Die indruk blijft ons ook achtervolgen bij alle andere testbeelden.
De ZT60 levert echt prachtig diep zwart, wat voor rijke en tastbare beelden zorgt, zelfs bij wat omgevingslicht. Wie het scherm overspoelt met agressief licht moet natuurlijk geen wonderen verwachten, maar in een typische huiskamer is het effect al merkbaar.
Deze Panasonic beschikt over twee THX-modes: één voor kijken bij verduistering (‘THX Cinema’), en één voor een heldere kamer (‘THX Bright Room’). Daarnaast is er ook een ‘EBU default’-mode, die de normen gebruikt van de European Broadcasting Union. EBU norm 3321 gebruikt nagenoeg identieke primaire kleuren (rood, groen en blauw) als Rec.709, de norm waartegen we alles afmeten.
Ook het witpunt is identiek, maar de gammacurve gebruikt een waarde van 2,35. Dat zorgt voor iets donkerdere middentinten dan de gebruikelijke 2,2-waarde. We kozen bij de meeste tests voor ‘THX Cinema’-mode. Die levert een bijna perfect kleurbereik. De grijsschaal is lichtjes geel-oranje getint, maar dat is nauwelijks zichtbaar in de praktijk. Wel opmerkelijk is de vrij hoge gammawaarde. Die zorgt voor een benadrukt contrast en wat donkerdere middentinten, al mag dat voor een modus die bedoeld is om te kijken bij verduistering niet echt verrassen.
De beelden zijn fluweelzacht en tonen erg veel detail. Je raadt het al: een plezier om naar te kijken.
,
We zetten het scherm ook even in zijn 'native’ kleurebereik. Het plasmapaneel kreeg immers een nieuwe roodfosfor en kan daardoor een veel ruimer kleurbereik tonen. Dat blijkt bij onze meting zelfs al aardig in de buurt van DCI (Digital Cinema Initiative) te komen, het kleurbereik dat gebruikt wordt in filmzalen. Vooral in roodtinten kan je het verschil duidelijk zien. Het effect op gewone Blu-ray’s is echter niet altijd positief. Met name de huidskleur wordt er heel wat roder door. Daarom raden we aan om toch bij de twee THX-modes te blijven.
En dan is er nog de bewegingsscherpte, van nature een sterk punt bij plasmaschermen. Om maximaal detail te zien, zijn we wel verplicht om ‘Intelligent Frame Creation’ op ‘min’ te zetten. Zodra je die modus volledig uitschakelt, verdwijnt er door wazige randen toch wat detail.
De Panasonic slaagt er ook niet in om onze testscènes perfect vloeiend af te spelen, zelfs als ‘IFC’ op maximum staat. Af en toe moet je er dus een schokje bij nemen. Gelukkig blijven de beeldartefacten wel mooi binnen de perken. De beste keuze lijkt ons de ‘min’-stand. De hogere instellingen selecteer je alleen als je meer vloeiende panbeelden wil.
,
Je merkt echt dat Panasonic zijn best heeft gedaan om ook iets meer in dit toestel te steken wat het geluid betreft. De luidsprekers produceren zowaar bastonen en de klank is vrij vol. Maar al die inspanningen worden spijtig genoeg teniet gedaan door de overmatige processing en volumebegrenzing.
Wanneer je de volumeknop hoger dan 30 draait, hoor je de impact overduidelijk op muziek. In sommige gevallen lijken er zelfs hele stukken van het frequentiebereik te verdwijnen. Het is helaas een erg zwak punt voor dit verder prachtige scherm. Wil je een echt bioscoopgevoel, dan combineer je dit scherm dus maar beter meteen met een goede soundbar of een andere geluidsoplossing.
,
De extra’s van de ZT60 lopen perfect in lijn met die van de VT60, op één uitzondering na: de ZT60 beschikt niet over een ingebouwde camera. Wie wil skypen op tv moet dus een optionele camera aanschaffen. Afgezien daarvan heeft de ZT60 enorm veel te bieden. De mediaspeler is alvast uitstekend. Voor audio speelt hij zelfs FLAC-bestanden af. Voor video moet je DivX vermijden – enkel het open-source alternatief Xvid wordt ondersteund – maar verder speelt de televisie alle populaire formaten af, inclusief ondertitels. En dat zowel via USB als DLNA.
Wi-Fi Miracast maakt het mogelijk om het scherm van je Android-telefoon of laptop met Intel WiDi op de televisie te tonen. De kwaliteit is uitstekend, maar er zit wel wat vertraging op de draadloze verbinding. Het is dus handig voor media of bepaalde andere toepassingen, maar heel wat lastiger voor games. Bluetooth-ondersteuning heeft de ZT60 overigens ook aan boord, bijvoorbeeld voor een hoofdtelefoon of toetsenbord.
Met het vooruitzicht op een digitaal tv-aanbod zonder settopbox op de kabel (Telenet zou nog voor de zomer een CI+-kaart aanbieden), heeft de Panasonic ZT60 wel een leuk extraatje aan boord. Een twin tuner voor alle ingebouwde digitale tuners én een dubbel CI+-slot maakt dat je perfect één kanaal kan bekijken terwijl je een ander kanaal opneemt.
Panasonic bevestigde nog niet dat de tv-toestellen van het merk Telenet-gecertificeerd zullen zijn, maar dat lijkt vrij zeker.
Daarnaast kan je op deze plasmatelevisie ook een optionele lichtpen gebruiken om op het scherm te tekenen, handig om een snelle boodschap achter te laten voor je partner. Of je de kinderen ook daadwerkelijk op het scherm wil laten kleuren met de lichtpen, dat lijkt ons dan weer iets minder waarschijnlijk.
Viera Connect levert tot slot nog een uitgebreide selectie webtoepassingen. De interface is overzichtelijker dan vorig jaar, nu ook Panasonic voor een meer traditionele grid kiest als lay-out. Bij de diensten ontbreekt echter nog steeds een écht goede film-op-aanvraagdienst. In het huidige aanbod vind je voornamelijk minder bekende films.
,
De ZT60 is prachtig toestel, hoe je het ook draait of keert. De nieuwe bediening is modern en bevat een aantal prima ideeën, terwijl de selectie extra’s ruim bemeten is. De beeldverwerking kan volgens ons beter, maar ze volstaat wel. Het enige smet op het blazoen van de ZT60 is de gebrekkige klank, die het waanzinnig knappe beeld geen eer aandoet.
De beelden die de ZT60 op het scherm tovert laten gelukkig wel een diepe indruk na. De kalibratie is niet perfect – een redelijke verwachting voor een toestel van dit kaliber – maar wel uitstekend. En het scherm heeft zeker het potentieel om de tagline ‘beste televisie ooit verkocht’ waar te maken. Of dat het loodzware prijskaartje van maar liefst 4.500 euro waard is, is iets wat je alleen voor jezelf kan uitmaken.
Voor wie het prijskaartje té fors vindt maar toch op zoek is naar uitstekende plasma's van de nieuwste generatie, zijn er bij Panasonic zeker wat alternatieven. De eerder vermelde VT60 bijvoorbeeld, maar ook de goede ST60-reeks zijn dan het overwegen waard.
