Door 
Het idee van een soundbar aangevuld met twee draadloze rears is niet geheel nieuw. Philips bracht vorig jaar de Fidelio B5 uit, op zijn beurt een opvolger van de HTL9100-soundbar, die beschikt over twee zijspeakers die je loskoppelt en naar achter de kamer brengt als je surround wil. De RT5 tapt uit hetzelfde vaatje, maar is toch anders.
Waar je bij Philips na het ontkoppelen van de draadloze speakers vooraan eindigt met een kleine soundbar die enkel de linkse en rechtse kanalen uitstraalt, heb je bij Sony onder je tv altijd een echte 3.0-soundbar van een meter lang. Dus: links vooraan, center en rechts vooraan. Voeg daar de draadloze subwoofer en de twee kolomspeakertjes aan toe en je bekomt een echte 5.1-opstelling. Bij de Philips-soundbars zit je maximaal aan 4.1.
,
De eigenlijk Sony-soundbar is een relatief breed model, wat hem meteen mooi laat passen bij ons 55-inch LG-testtelevisie. Bij een kleinere tv, van zeg 40-inch diameter, zou deze soundbar wat fors overkomen.
Toch is het vooral een heel slank ding, of zo oogt het toch. Slank is niet per se een goede zaak ding voor geluid, dus het is toch wel positief dat het magere profiel vooral een vorm van optisch bedrog is. Sony heeft gewoon goed nagedacht over het ontwerp van de RT5 en gezorgd dat zijn diepte gemaskeerd wordt door een helend vlak vooraan.
Dat heeft als bijkomend voordeel dat de drivers wat naar boven zijn gericht, wat er weer voor zorgt dat het geluid naar je oren wordt uitgestraald als de RT5 onder de tv staat. Goedkeurend kijk ik ook naar de afwerking van de soundbar, met een mooie metalen rand aan de bovenkant.
De subwoofer die bij de HT-RT5 hoort is een wat groter model met een reflexuitgang vooraan. Even goed nadenken over de plaatsing dus, zeker niet met de reflexopening naar de muur gericht.
De twee rear-speakers zijn vrij compact en vereisen elk een stopcontact. Hun voetafdruk is klein genoeg zodat we ze op een vensterbank kunnen plaatsen. Over optische illusies gesproken: de behuizing van de losse speakers lijkt uit geborsteld metaal, maar het blijkt een betere kunststof te zijn. Een detailtje.
,
De setup van de HT-RT5 duurt wat langer dan bij een doorsnee soundbar. Een goed idee is meteen de Songpal-app te installeren.
Via Bluetooth maakt de app een eerste koppeling met de soundbar. Moeilijk is dat niet, zeker niet op Android, ook wel omdat de app voorzien is van een helder stappenplan. Zodra die verbinding er is, kun je via de instellingen het WiFi-wachtwoord overdragen. De optie ethernetkabel is nog sneller.
De tweede fase bestaat uit het aansluiten van de meegeleverde calibratiemicrofoon. Want kudos voor Sony, deze soundbar past zich aan de hand van een meting het geluid aan je kamer en luisterpositie aan. Ook hier wordt het leven gemakkelijker gemaakt door alles grafisch mooi uit te leggen op de televisie.
De eigenlijke test bestaat uit het gewoonlijke afspelen van een luide testtonen terwijl je de meegeleverde microfoon op je hoofd (of op de zetel, als je conventioneler ingesteld bent) balanceert.
,
De vorige Sony-soundbar die ik testte stelde me eigenlijk teleur. De dure HT-NT9 had dezelfde streamingopties en interface als deze RT5, en was op die vlakken prima in orde. Maar de subwoofer ging veel te hoog en verstoorde daarom het klankevenwicht.
Maar zet daar de veel goedkopere RT5 naast en je denkt meteen: dit is de betere. Veel betere.
Toen ik via Chromecast vanuit de Qobuz-app Benjamin Clementine’s ‘Winston Churchill’s Boy’ streamde, viel ik bijna van mijn stoel. Dit klinkt prima en zelfs heel muzikaal voor een soundbar. Dit trouwens met ClearAudio+ ingeschakeld, een functie die ik op andere Sony-producten eerder uitschakeld wegens te artificieel.
Even luisteren naar ’Round 1 – Saint Louis’ van Mauro Gargano, en weer klinkt het beter dan verwact. De contrabas in deze track onderscheidt zich goed van de percussie, de blazers staan vooraan. En ja, de RT5 zet die rear-speakers zeer actief in zodat je eerder een kamervullend geluid krijgt in plaats van een echte stereoscheiding.
Maar het is zeker geen uniform geluidsveld geworden dat alle levenslust uit liedjes zuigt. Bij deze track van Gargano bijvoorbeeld, behouden de instrumenten hun positie, maar krijg je wel te veel luide hoge tonen via de raars. Kiezen we voor de ‘Music’ preset, dan wordt het minder kamervullend maar wel natuurlijker. Klinkt nog altijd extreem goed voor een soundbar.
,
En hoe doet de Sony het met filminhoud? We selecteren ‘Avengers: Age of Ultron’ bij Netflix (VS-editie). Bij de scene in deze tweede Avengers-film waarbij Ultron zich voor het eerst zich voorstelt aan het superheldenteam, wat uiteraard eindigt in een episch gevecht laten de rear-speakers zich voor het eerst opmerken.
Terwijl vroeg in de film de afvallige Iron Man-pakken het vuur openen op het feestje van Tony Stark en door de kamer vliegen, hoor je dat ook effectief kogels en de hamer van Thor van voor naar achteren en van links naar rechts door de kamer gaan. Dat is wel goed zeg.
Er zijn twee filmgerelateerde presets beschikbaar bij de RT5, Cinema en Movie. De eerste lijkt net iets spectaculairder (het probeert 9.1 te simuleren), merk ik ook bij het bekijken van ‘Tomorrowland’ (niet het technofestival, wel de gebuisde George Clooney-film, via Netflix), maar uiteindelijk kan je zelf met een druk op de knop kiezen wat je zelf het beste vindt.
Op de remote is er een sneltoets voor de preset ‘Football’, die hebben we niet getest wegens een desinteresse van de recensent in die sport. Maar later in het jaar is het EK-tijd en dan krijgen elektronicafabrikanten altijd een aanval van voetbalitis.
Er is ook een nachtmodus zonder bassen en een modus om stemmen te accentueren. Alles kun je snel selecteren via de slanke remote, maar ook met iets meer handelingen via de Songpal-app. De app reageert inmiddels helemaal zoals het hoort en lekker vlot. Wel spijtig dat de app op de iPad een opgeblazen iPhone-app toont, in plaats van een native tablet-app.
,
De HT-RT5 is aan zijn adviesprijs niet bepaald de goedkoopste soundbar, al vind je hem in de echte wereld voor minder. Hij is in elk geval zijn prijs meer waard als je rekening houdt dat deze Sony een echte 5.1-ervaring biedt. Je moet wel de mogelijkheid hebben om de rear-speakers goed te plaatsen.
Maar surround is niet het enige pluspunt aan deze Sony. Zeker als je de moeite neemt om de kalibratie goed te doorlopen, kan je rekenen op een heel straf geluid. En dat zowel bij film als (verrassend goed) bij muziek. Sony doet er dan nog een hoop streamingfuncties en multiroom bij, en dan stel je jezelf snel de vraag: wat valt er nog te bekritiseren?
