Door Wie de hifi-markt volgt, weet dat de prijskaartjes van high-endspeakers langzaam maar zeker forser worden. Het mooiste voorbeeld daarvan is de prijsverhoging die Bowers & Wilkins doorvoerde bij de introductie van de nieuwe 800 D3-reeks, die weliswaar gelegitimeerd werd door de vele nieuwe technische snufjes die werden aangebracht.
Des te opvallender is het dat Monitor Audio – niet toevallig dé uitdager uit Groot-Brittannie¨ voor Bowers & Wilkins bij uitstek – bij hun nieuwe Platinum-lijn amper aan de prijzen morrelt. Hoewel je de nieuwe Platinum II-speakers nauwelijks spotgoedkoop kunt noemen, zijn ze voor het segment daarom opeens agressief geprijsd.
,
Een vernieuwing van de Platinum-lijn drong zich stilaan op. De voorbije twee jaar heeft Monitor Audio bijna al zijn speakerlijnen vernieuwd, en daarbij aardig gewerkt aan de prijs/kwaliteitverhouding.
Bij een recente test konden we enkel maar vaststellen dat de vernieuwde Gold 300 daardoor een van de beste speakers in zijn klasse was geworden. Maar er ontstond wel een probleem: de kloof tussen de Gold-reeks en de Platinum-familie begon ijzingwekkend klein te worden. Monitor Audio moest dus wel zorgen dat de nieuwe Platinum II-luidsprekers veel beter werden dan voorheen – en de Gold-reeks daar net onder. Een uitdaging mag je dat gerust noemen…
,
De vernieuwingsoperatie begint al aan de buitenkant. Qua looks ziet de nieuwe Platinum II er helemaal anders uit. Uiteraard haalt Monitor Audio ook zijn Ebony-afwerking boven voor zijn topspeakers, en daar zijn we niet rouwig om. Het is een hele mooi finish. Maar je kunt ook voor Rosewood of een gelakt zwart gaan. Geen wit, vooralsnog.
Ergens maakt de kleur van de behuizing niet zoveel uit. De voorkant van de PL200 II (en de andere modellen) is altijd uit zwart Ingelstone-leder. Zeer geraffineerd, maar als je er recht voor zit, zie je de kleur van de zijkanten niet. De combinatie van een witte laklaag met dat zwart is wellicht niet zo mooi, daarom dat MA het waarschijnlijk niet aanbiedt.
Een ding heb je wel met het lederen voorpaneel: het geeft een heel uniform uiterlijk aan de speaker, ongeacht welke kleurversie je kiest.
Het strakke gevoel van de behuizing wordt geaccentueerd door de bovenste, ovale grille die zowel de 4 inch midrangedriver als de ribbontweeter bedekt. We moeten toegeven dat dit designelement aanvankelijk gemengde gevoelens opwekte. De grilles zijn overigens enkel met een speciale tool te verwijderen.
,
Ook aan de binnenkant vernieuwde Monitor Audio vrijwel alle onderdelen. De nieuwe MPD-ribbontweeter is behoorlijk groot en geeft de PL200 II merkbaar een heldere, zeer brede horizontale uitstraling. Dit is echt een troef ten opzichte van een dome, net zoals de veel betere reactietijd.
Hierdoor klinkt een speaker met een ribbontweeter vaak net iets preciezer en levendiger, en dat ook bij deze PL200 II het geval.
Ook aan de crossovers en de drivers is zwaar gesleuteld. Op verschillende fronten, zoals de ophanging en constructie van de voice-coil, werden de speakers herwerkt om vervorming bij grensfrequenties te vermijden, de drivers (en dus de luidspreker in zijn geheel) e cie¨nter te maken en een meer lineair gedrag te verkrijgen.
Monitor Audio laat uiteraard zijn geliefkoosde C-CAM-conussen niet los, maar combineert bij deze speaker per driver e´e´n laag C-CAM met een laag gewoven koolstofvezel. De combinatie van twee materialen levert een sterk geheel op dat resonantie beter voorkomt (damping).
Voor deze test wilden we vooral kijken naar de PL200 II, een vloerstaander die je nog bereikbaar kan noemen. Hoger in het gamma heb je nog de forse PL300 II en de imposante, torent boven je uit PL500II. Omdat Monitor Audio altijd ook aan surroundfans denkt, voorzien de Britten ook het nodige voor meerkanaalsopstelligen. Je kunt een thuiscinema bouwen door de vloerstaanders of PL100 II aan te vullen met e´e´n van twee centers (PLC150 II of PLC350 II), een sub (PLW215 II) en zelfs een in-wallspeaker.
Maar we wilden tegelijkertijd ook het verschil horen tussen de PL200 II en de compacte PL100 II-boeken-plankspeaker. We weten namelijk uit ervaring dat bij een betere speakerfamilie soms verrassend goede prestaties uit een boekenplankmodel kunt krijgen. En hoewel dit formaat niet zo populair is, blijft het nog altijd heel wat gemakkelijker de woonkamer in te smokkelen onder het waakzame oog van een bedenkelijk kijkende partner.
Om de twee modellen te vergelijken, trokken we naar Belhifi in Meise, waar uitbater Pierre het nodige had gedaan om een luistersessie van een paar uur te houden. Als versterking selecteerde hij – een beetje controversieel – de Technics C700. Kwestie van te bewijzen dat je met een redelijk geprijsde versterker van 1.300 euro bij duurdere speakers al een meerwaarde kunt realiseren.
Daarna stelden we de Platinum II 200 in onze eigen luisterruimte op, met de Marantz PM11S2 als versterking en een Cambridge Audio CXN als bron. Muziek kwam dan weer binnen via USB vanaf een Mac mini met Roon.
Vooraleer dieper te duiken in de PL200 II, toch even over die vergelijking. Het verschil tussen de PL100 II en PL200 II is verbazend groot, meer dan je zou verwachten. Dat de PL200 II meer volwassen en gedetailleerd presteert in het laag en dynamischer klinkt is logisch, gegeven het grote kastvolume.
Maar ook de presentatie van het midden is veel frisser en directer bij de PL200 II, waardoor hij qua klankkleur aardig verschilt van de PL100 II. Dat hadden we niet verwacht.
Dat gezegd zijnde toonde de PL100 II zich echt wel als een high-end boekenplankspeaker, die niet per se een subwoofer nodig heeft om je bij de keel te grijpen. Het was ook duidelijk dat de PL100 II zich beter voelde met de Technics-versterker dan de veeleisendere PL200 II. Met een versterker van Vitus Audio klonk de grote speaker opeens veel beter.
,
Je krijgt soms de indruk dat high-end speakers enkel dienen om klassiek, opera en wat jazz te beluisteren, afgaande op de testtracks die je tijdens demo’s geserveerd krijgt. En eigenlijk is dat spijtig, want ook andere, meer eigentijdse genres profiteren echt van betere luidsprekers.
We draaiden bijvoorbeeld een selectie van rockliedjes uit de jaren negentig – oh, heiligschennis! -, zoals ‘Sliver’ (Nirvana), ‘Race for the Prize’ (The Flaming Lips) en ‘Right here, right now’ (Jesus Jones). Leuke muziek, maar niet bepaald audiodifiel opgenomen, gewoon op cd-kwaliteit.
Toch weet de PL200 II iets te doen waar andere high-enders vaak in falen: deze soms wat rommelige grungetracks heel genietbaar te maken. Dat heeft te maken met die mooie weergave van de midtonen, maar ook de oh zo weelderige en toch strakke onderlaag die de MA-speaker weet te leggen.
‘No more a airs’ van Thindersticks vloeit hierdoor echt uit de speakers, zodat de nasale mompelzang van Stuart Staples je echt weet diep te beroeren. De zachte tikjes op de snaardrum in de achtergrond krijgen heel mooi hun plaats in het geheel, in plaats van te verdwijnen in de achtergrond.
Dat weelderig gevoel manifesteert zich trouwens ook mooi bij veel tracks, zoals onze oude testfavoriet ‘Red Right Hand’ van Nick Cave en kompanen. Een van de beste albums van 2015, ‘Magnificat’ van Nidarosdomens Jentekor – zeg dat na een trappist of twee maar eens vijf keer achter elkaar – verdient ook wat playtime.
Zowel bij de demo in Belhifi als in de testruimte stopt als het ware de klok met tikken zodat deze prachtige opname in de kathedraal van Trondheim de aandacht kan krijgen die het verdiend. Dit is een opname van de allerbeste kwaliteit van de luitjes van 2L, die onwaarschijnlijk levensecht klinkt. Doe je ogen toe en je bent daar in Nidaros.
Bijzonder indrukwekkend is hoe de PL200 II de diepe, gewichtige orgeltonen op het einde van de eerste en doorheen de tweede track volwassen neerzet. De volumeregeling draait zonder nadenken open op zo’n momenten, maar eigenlijk weet de PL200 II ook op lagere niveaus de volle soundstage en onderscheid tussen de instrumenten zeer goed te behouden. Dat missen we soms wel bij andere speakers.
Een laatste album die de universele karakter van de Monitor Audio-speaker goed in de verf zet: ‘Everything’s Beautiful’ van Miles Davis & Robert Glasper. Het korte ‘I’m Leaving You’ op dat album is een soort nummer waar enkel ijsbergen niet spontaan op beginnen te knikken, met dank aan de funky percussie die op de beat zeer diep gaat. Als de track afloopt, blijven we luisteren naar wat volgt – en dat is het opperste compliment.
,
Weet Monitor Audio met de nieuwe Platinum II afstand te nemen van zijn behoorlijk goede Gold-familie? Daar moet niet aan getwijfeld worden. Dit is misschien niet de speaker voor de analytische luisteraar die elk detail met een microscoop tot in de diepste vezels wil onderzoeken, we´l is de PL200 II spek voor de bek van mensen die hun hart hebben verloren aan muziek.
Zoals altijd in deze klasse is de combinatie met de juiste versterker belangrijk (maar misschien minder cruciaal dan bij veeleisendere speakers) maar als het goed zit word je beloond met een meeslepende klank die je in de muziek binnensleurt.
