Door Audioquest voorstellen hoeft niet echt. In onze contreien is het wellicht de bekendste fabrikant van AV-kabels, met kabelproducten met welluidende namen als Big Sur en Wild Blue Yonder. En dan heb je nog de DragonFly, een van de eerste USB-DAC’s die inpikte op de wens van steeds meer consumenten om via hun laptop in hogere kwaliteit naar muziek te luisteren.
Qua naamgeving was ik dus niet echt verrast toen AudioQuest met een etiket als ‘Nighthawk’ afkwam, wat voor de letter- en cijfercombinatieminnende hoofdtelefoonindustrie vrij gewaagd is.
Maar alle gekheid terzijde, ondanks geen reputatie te hebben qua koptelefoons wist Audioquest met de Nighthawk op CES 2015 toch heel wat aandacht te lokken. Misschien omdat Oppo daar net voor eveneens als nieuweling in het koptelefoonsegment ongeloolijk veel indruk wist te maken met zijn magnetic-planar-ontwerpen? Ik was bijzonder benieuwd of Audioquest ook zo’n forse entree zou maken.
,
Aanvankelijk was niet bekend hoe duur de Nighthawk zou worden. De Oppo PM-1 indachtig, ging ik er stilletjes van uit dat je minstens duizend euro op tafel zou moeten gooien om hem in handen te krijgen. Het bleek uiteindelijk toch wat lager, net geen 600 euro.
Niet bepaald goedkoop, dat is waar, maar voor iemand die echt veel luistert naar muziek via een hoofdtelefoon een aanvaardbare prijs. Op dat prijspunt ga je wel de strijd aan met gevestigde namen die soms zelfs lager geprijsd zijn, zoals de Sennheiser HD700, Beyerdynamic T90 of de Shure SRH-1840. Het moet dus goed zijn.
Met zijn design is de Nighthawk in elk geval een buitenbeentje. AudioQuest doet geen gekke toeren, zoals pakweg AKG wel doet met zijn goudkleurige N90Q van 1.200 euro, maar kiest voor een ontwerp dat toch behoorlijk anders is dan de rest.
Het eerste wat opvalt zijn de driverbehuizingen. Die lijken op niets zoals je ooit zag, dankzij het gebruik van ‘liquid wood’. Bij woorden als die denk ik spontaan aan aberraties zoals ‘pink slime’ (Google het, maar niet op een volle maag) of het ‘hout’ van Ikea-meubels, maar dat is wat onheus. Dit is een materiaal op een hoger niveau.
Audioquest koos naar eigen zeggen voor het synthetische materiaal omdat liquid wood betere akoestische eigenschappen heeft. Het is een relatief recente uitvinding, waarbij houtpulp, gemengd met andere materialen, zoals hennep of vlas, onder hoge druk in een vorm wordt gegoten.
Het resultaat is een zeer consistent materiaal dat dichter bij kunststof staat dan bij organisch hout. Dat is ook zo bij de Nighthawk, waar de behuizingen glanzend zijn afgewerkt en zeker niet aanvoelen als hout. Het oogt wel mooi en naar het schijnt heeft elk exemplaar een iets ander patroon. Mijn testmodel was bijvoorbeeld veel donkerder dan de exemplaren die op de officie¨le foto’s te zien zijn.
Even bijzonder is hoe de driverbehuizingen aan de hoofdband verbonden zijn. Doorgaans is dat via een of ander scharnierend systeem, maar bij de Nighthawk gaat het om losse ophanging.
Het is echt een straf stukje engineering, want de cups zijn zo heel beweeglijk zodat je ze perfect kan positioneren op je oren zonder overdreven los te zitten. Als je van ver naar de ophanging kijkt, zou je dat kunnen verwachten.
Maar de lekker zachte oorkussens worden met net genoeg druk op je oorschelpen geduwd en de Nighthawk blijft prima op je hoofd zitten. De hoofdband van de Nighthawk zou je beter een hoofdkabel noemen, want het bestaat uit een stugge halve hoepel van metaal die tegelijkertijd licht en sterk is.
Er is nog een tweede losse hoofdband met een zachte vulling, die echter vooral present is voor comfortredenen, niet om de Nighthawk steviger te maken. Met zijn 365 gram is de Nighthawk in elk geval lekker licht.
De Nighthawk hangt in de winkel met zijn zwarte etui zichtbaar en enkel bedekt door een strook karton. Nu wordt die etui – draagtas is een betere omschrijving – door sommigen echt gesmaakt, ik vind het toch eerder een onhandig iets.
Het zal je wel je Nighthawk tussen luistersessies door beschermen, maar om het een mooi plekje op de schouw te geven… Nou, dat nu niet. Het is ook niet echt praktisch als je de Nighthawk moet vervoeren. In de etui vind je twee kabels, een 6,3 mm adapter en een doekje om de hoofdtelefoon proper te maken.
,
Omdat ik aan de slag ging met een aangekocht testmodel – AudioQuest kon niet tijdig een sample opsturen – had ik ruim de tijd om de Nighthawk in allerlei opstellingen te testen.
Met de Sony Walkman NW-ZX100 bijvoorbeeld. En dan liefst nog met de PHA-1A er tussen, hoewel dat de Nighthawk met zijn 25 ohm impedantie en gevoeligheid van 100 dB SPL/V probleemloos door de meeste mobiele toestellen kan aangestuurd worden. Ik heb hem ook getest met de Teac HA-501 en Marantz HD-DAC1, beide prima desktopversterkers.
De Nighthawk is een hoofdtelefoon die zeker niet elk muzikaal detail onder een vergrootglas legt, wat eigenlijk een voordeel blijkt als je naar minder goede bestanden luistert via een smartphone.
Maar als je dan toch 600 euro uitgeeft aan een hoofdtelefoon, investeer dan toch in een DAC/hoofdtelefoonversterker. En degelijke lossless bronbestanden. Zelfs bij de vergevingsgezinde Nighthawk zal je het verschil horen.
Het gebeurde bijna onbewust, maar na heel wat dagen realiseerde ik me dat ik soms uren aan een stuk naar de Nighthawk had geluisterd. Zo werkte ik me zonder er erg in te hebben door een substantieel deel van de geremasterde discografie van Iron Maiden, onlangs opnieuw in hi-res uitgebracht.
Meestal hou ik luistersessies per keer beperkt tot een uur en dan pauzeren, WHO-adviezen indachtig. Al stellen die eigenlijk dat je maar e´e´n uur per dag naar een koptelefoon mag luisteren – maar goed, je moet niet overdrijven met het luisteren naar dokters.
De langer dan verwachte luistersessies hadden vast iets te maken met het voortreffelijke comfort van de Nighthwak, maar toch ook met de klank die uit de 50 mm dynamische drivers uit biocellulose zijn gemaakt.
De Nighthawk is immers allesbehalve agressief. Noem hem gerust zelfs donker getint en wat (over)relax, wat wel een voordeel is als je lang wil luisteren. Luistervermoeidheid zal je niet snel ervaren.
Ook heel bijzonder is dat de half-open Nighthawk toch eerder neigt naar een gesloten geluid. Niet helemaal, want de bassen hebben niet de impact en slam die ik associeer met een gesloten hoofdtelefoon. Het klankbeeld is niet zo open, maar is wel uitrust met rijke middentonen en een onderdrukt hoog. Je staat niet tussen de muzikanten of in de zaal, de Nighthawk klinkt nog altijd wel wat ‘in je hoofd’. Er is ook weinig lekkage van geluid naar buiten, en vice-versa.
,
De Nighthawk is – een beetje tot mijn verbazing – een zeer geslaagde hoofdtelefoon. Het is immens comfortabel, dankzij die zachte oorkussens, de lichtgewicht hoofdband en die innovatieve ophanging van de driverbehuizingen.
Het is bovendien een van de weinig hoofdtelefoons waarvan ik urenlang vergat dat ik ze aan had, een goed teken.
Er komt ook een zeer zuivere klank uit, wel vrij sterk neigend naar de donkere kant. Dat maakt dat luistervermoeiend niet gauw zijn kop opsteekt, maar dat je soms wel zit te zoeken naar het detail in tracks die je goed kent.
De Nighthawk klinkt gewoon heel ‘vriendelijk’, wat goed is voor veel mensen en muziekstijlen, maar ontbeert daardoor soms een beetje karakter.
Op de einde van de rit ben ik tevreden met de Nighthawk en zie ik hem nog vaak beluisterd worden, zeker voor langere luistersessies. Maar als ik dan af en toe toch op zoek ga naar een streepje opwinding en betrokkenheid, dan zal ik wellicht een ander paard uit de stal halen.
