Door 'We can close each other's eyes real fast., but then nobody gonna make no money': stoere taal, in een nog stoerdere undercoverflikkenfilm van Michael Mann.
Toen Mann in 2006 de tv-reeks die hem groot maakte besloot om te zetten naar het grote scherm, verwachtte iedereen een terugkeer naar de pasteltintjes, de espadrilles en de snelle wagens. In plaats daarvan krijg je een gitzwart, hondsbrutaal drama waarin de personages praten met dezelfde doeltreffendheid als degene waarmee ze hun pistool trekken.
Ook de structuur van Miami Vice is gedurfd. Je zit in essentie naar een lang uitgesponnen tweede bedrijf van een film te kijken: de personages en de setting worden niét geïntroduceerd (alles wat er vooraf is gebeurd moet je zelf afleiden uit de dialogen), en de overkoepelende verhaalboog wordt evenmin helemaal afgewerkt.
Kijk naar Miami Vice. Je krijgt een brok actiecinema die het betere arthousewerk het nakijken geeft, met een puike vertolking van Colin Farrell en Jamie Foxx als Crockett en Tubbs.
Vrijdag 24 mei op VTM om 21u30
