Door Lara Croft, de überbabe wiens faam en borstomvang tot ver voorbij de grenzen van de videogames reiken, werd niet geboren als de kille, acrobatische grafschendster zoals miljoenen spelers – en dankzij een meer dan verdienstelijke Angelina Jolie ondertussen ook filmkijkers – haar kennen. Deze Tomb Raider-game staat een vage voorkennis van de reeks toe, maar wil vooral een nieuw begin maken.
Prooi wordt jager
De game verhaalt het allereerste avontuur van de nog onervaren, pas afgestudeerde Lara. Een avontuur dat haar zal tekenen en op een best dramatische manier zal kneden tot wat later een onverschrokken schattenjaagster zal worden.
Het begint allemaal met een schipbreuk op een allesbehalve onbewoond eiland. Wat volgt, is een wervelende actiefilm waarin je de jonge Croft van opgejaagd prooi in een onwillige jager ziet veranderen. Vergeet het jagen op een of ander exotisch artefact. Deze hele game draait om overleven. Om doden of gedood worden. Voor voedsel, voor eigen lijfbehoud en voor dat van anderen. Het is haast ondraaglijk om te zien hoe sterk Lara zich moet maken om haar eerste persoon of dier te doden. Vreemd genoeg heeft ze daarna de smaak snel te pakken, en knalt ze overal vlotjes doorheen. Snelle leerling!
Tropische helletocht
Tomb Raider vertelt een grafisch indrukwekkend geïllustreerde plot waarin sommige vijanden en al je medeschipbreukelingen voordeel uit een paar extra acteerlessen hadden gehaald. Gelukkig doet het niet al teveel af van het verhaal.
De rest van deze stunt-, vecht- en actiegame, die je over de bevallige schouder van een verrassend geloofwaardig hoofdpersonage controleert, staat als een huis. Je gelooft zelfs in het soms wat haastige, aan Hollywood ontleende spektakeltempo waaraan deze tropische en epische helletocht voorbij ratelt.
Het heeft veel weg van Uncharted, maar dat mag Tomb Raider gerust als een compliment aannemen. Bekijk Lara in deze game als een dubbelganger van Drake, maar dan met borsten en een sexy glimlach.
Dankzij vele quick-time events zal je regelmatig dood gaan. Geen erg, er zijn veel checkpoints onderweg, maar de manier hoe Lara telkens dood gaat is haast ondraaglijk. Mijn maag heeft zich al meermaals omgedraaid, zeker als je na drie keer nog steeds de mist in gaat. De ontwikkelaar heeft duidelijk veel kreun- en roepwerk in het spel gestoken, want je voelt de pijn haast zelf.
Het multiplayerluik is een aardig achterafje, maar in mijn ogen was dit zelfs niet echt nodig voor deze Tomb Raider. De singleplayer staat als een huis, de actie is moddervet en het verhaal laat je niet meer los vanaf het introductiefilmpje. Er is geen twijfel mogelijk: Tomb Raider is helemaal terug!
