Door Deze sfeervolle SF-film is nooit echt spannend, maar door de acteerprestatie van Tom Cruise en de soundtrack van M83 blijf je toch kijken.
De planeet is er quasi aan, na een mislukte aanval van buitenaardse wezens (Scavs) geestdriftig de maan vernietigden, de mensheid bijna volledig uitroeiden en nu nog de buurt onveilig maken.
Alleen Jack en Victoria blijven rondhangen om een missie uit te voeren die de mensheid in staat moet stellen een nieuwe start te maken op Titan, een van de manen van van Saturnus. Om dat te doen, moet alle water van de Aarde worden verzameld in gigantische machines. Het project loopt ten einde, maar de Scavs voeren stilaan hun aanvallen op.
Dit is geen typische SF-film, dat merk je meteen. Je moet geen epische veldslagen met ruimteschepen verwachten en ook Cruise speelt geen typische actierol. Eigenlijk is hij weinig meer dan een klusjesman, die vooral moet zorgen dat zwaarbewapende drones blijven functioneren. De drones zorgen wel dat de Scavs niet de overhand krijgen.
Alles lijkt in orde, ware het niet dat Jack geplaagd wordt door onverklaarbare flashbacks waarin een onbekende vrouw figureert en een stad die hij nog nooit heeft gezien. Als zij plots echt opduikt en zijn echtgenote blijkt te zijn, begint alles wat Jack geloofde op de helling te staan. Is de planeet echt leeg? En wie zijn de Scavs? En waarom vallen de drones plots mensen aan? En wat met Victoria, als er plots die andere vrouw in beeld komt?
Oblivion scoorde niet echt hoog in de voorbije zomerperiode of bij recensenten, maar is toch het bekijken waard. De plotwendingen zijn nooit echt heel verrassend en Morgan Freeman speelt weeral hetzelfde typetje, maar uiteindelijk is Oblivion wel best meeslepend. Enkel de finale stelt een beetje teleur, omdat je dan wel wat gaten in het verhaal kan prikken. Maar van het visuele – ondanks dat het geen klassieke SF-film propvol technologie is – en de bevreemende soundtrack blijf je genieten.
