Door
Liefhebbers van vechtgames zitten de laatste tijd niet op hun honger. De nieuwste afleveringen van Street Fighter, Tekken en Mortal Kombat konden stuk voor stuk op de goedkeuring van de kenners rekenen.
Op wat visuele details na is het voor de leek niet altijd even makkelijk om een echt onderscheid te maken tussen die titels. Twee zichzelf al te ernstig nemende kemphanen gaan elkaar te lijf met precies getimede offensieve, defensieve en exotische moves.
Dat onderscheid is wel duidelijk in de SoulCalibur-games. Hier hakken of slaan de karikaturale gladiatoren immers op elkaar in met een grote variëteit aan vlijmscherp of bottenkrakend wapentuig. In SoulCalibur V volgen we nog steeds een groep onvermoeibare krijgers tijdens hun epische zoektocht naar de legendarische Soul Swords. Dat is meer dan genoeg aanleiding voor een lange reeks, alsmaar taaiere duels tegen een achtergrond van Europa ten tijde van de zeventiende eeuw.
Verhaal van ondergeschikt belang
Een Soul Calibur-game speel je echter niet om het verhaal. Nieuwkomers die toch in de voorgeschiedenis van deze reeks willen duiken, verwijzen we graag naar talloze fanwebsites. In de singleplayermodus ligt de nadruk in Soul Calibur V iets meer op Patroklos Alexandra dan op de andere personages.
Deze zoon van het blonde icoon uit elke voorgaande aflevering lijkt het mysterie te ontrafelen dat het lot van zijn familie onlosmakelijk verbindt met dat van de mythische zwaarden. Die singleplayermodus bestaat naar goede gewoonte uit een lange reeks duels en verweeft die met elkaar via indrukwekkende tussenfilmpjes die het plot vooruit stuwen.
Die tussenscènes zijn stijlvol afgewerkt en lopen – ook al naar goede gewoonte – over van zichzelf altijd ietwat te ernstig nemend machismo en drama. Zo hoort dat bij dit genre. Het schetst de achtergrond, karaktertrekken en motivatie van oude en nieuwe karakters, maar bovenal zet het de toon voor het volgende gevecht.
En heb je het eenmaal gezien, dan kun je die aanloop met een druk op de knop wegzappen en begint het aftellen naar je vechtpartij meteen.
,
Ieder zijn of haar stijl
En daar gaat het er snoeihard aan toe. Elk van de twee dozijn bekende en gloednieuwe personages beschikt over zijn of haar unieke wapen(s) met bijhorende vechtstijl. Dat maakt dat geen twee tegenstanders dezelfde zijn.
Het mooie aan SoulCalibur is dat de singleplayermodus, zowel in de campagnemodus als in de versuspartijtjes tegen computergestuurde opponenten, je met een minimum aan oefening al een kans op de overwinning geeft. Je hebt de gameplay in geen tijd in de vingers, maar dat is pas het begin van een lange, intense klim naar het echte meesterschap. Precies omdat alle deelnemers hun eigen moves naar de arena brengen, duurt het niet lang vooraleer je daar een handvol persoonlijke favorieten uit hebt geselecteerd van wie de speelstijl je het beste ligt.
Net zoals zijn voorgangers schittert ook SoulCalibur V door zijn vlot reagerende besturing. Die stelt je in staat om gepast snel inkomende aanvallen te blokkeren, met een zijstap te ontwijken en die vervolgens naadloos om te zetten in een vernietigend offensief.
Tactiek een must
De tijd dat je in een vechtgame de partij kon winnen met hersenloos knoppenrammen is al lang voorbij. Tactiek is een must geworden en in SoulCalibur V is dat niet anders. Alleen wie gepast gebruikmaakt van de zwakke punten van zijn tegenstander en de kracht van de eigen gladiator zal de ronde naar zijn of haar hand kunnen zetten. Voor elke aanval bestaat er een counter en elk blokkering kan omzeild worden. Misschien niet elke keer of zonder enig tactisch vooruitdenken, maar het kan wel.
Het deelnemersveld telt een paar oude bekenden aangevuld met nieuw bloed, netjes verdeeld over de voor dit genre onvermijdelijke voluptueuze babes, norse macho’s en vervaarlijke mutanten. Een vechtgame staat of valt met het precies uitbalanceren van de aanvals- en countermoves van elk personage en SoulCalibur V doet nagenoeg perfect.
Elke krijger valt te verslaan met elke andere. De computergestuurde opponenten bieden behoorlijk wat weerstand, maar zoals dat in elke goede vechtgame het geval is, wordt de ervaring er dubbel zo intens op wanneer je het opneemt tegen een andere speler. Het maakt daarbij niet uit of die naast je in de zetel zit of aan de andere kant van je internetverbinding.
Veel revolutionaire vernieuwing tegenover de voorgaande edities hoef je in deze nummer vijf niet te verwachten, maar de fans zullen elke extra en verfijning met open armen ontvangen.
