Door In de vroege jaren ’90 stond er een nieuwe lichting Amerikaanse filmmakers op die het niet meer zo nauw nam met de heersende cinemaconventies, en een Delhaizekarretje vol externe invloeden bij elkaar shopte. Prenten als Pulp Fiction, Desperado en deze Natural Born Killers pleegden gretig leentjebuur bij genrefilms, misdaadliteratuur en exploitatieprenten uit de jaren ’70 en ‘80.
Ook de op dat moment al stevig door de wol geverfde cineast Oliver Stone wilde iets doen in die nieuwe beweging, en besloot om een script van Quentin Tarantino te bewerken tot de postmoderne collage die Natural Born Killers werd. Videobeelden van verschillende formaten, animatiefilms en zelfs verschillende film- en televisiegenres werden op een rake manier in de Moulinex gegooid. De film werd, zeker in de Verenigde Staten, getorpedeerd door de goegemeente omwille van het getoonde geweld, maar dat was niet (veel) erger dan hetgene dat werd getoond in een gemiddelde actiefilm uit die tijd.
Onder die hippe visuele laag zat ook een film die iets te vertellen had. Vooral over hoe de westerse mediacultuur op ontsporen stond, en twee seriemoordenaars als Mickey (Woody Harrelson) en Mallory (Juliette Lewis) het tot een soort subversieve volkshelden schoppen. Qua plot heeft Natural Born Killers het meeste weg van Terrence Malicks klassieker Badlands, maar het verschil is hier dat er niet het proces van twee ontspoorde jongelingen wordt gemaakt: wat echt onder de loep wordt genomen, zijn de door schlemielerige reporter Robert Downey Jr. vleesgeworden Amerikaanse media.
Arte zendt de film vanavond uit in een thema-avond over de roadmovie en het leven onderweg. Om 20u40 wordt die soirée geopend met het al even onnavolgbare Thelma & Louise, om na deze Natural Born Killers af te sluiten met een documentaire over Beat Generation-schrijver William S. Burroughs.
Zondag 2 september op Arte (originele versie) om 22u50
