Door Het is de oudste truc uit het handboek van de Hollywoodscenarist: stel je voor wat de kijker verwacht, en doe dan precies het tegenovergestelde.
Het team van geestlijke vader Matt Groening past het procédé nu al meer dan twintig jaar toe op de cultanimatics The Simpsons, en speelde op sommige momenten in de eerste (en voorlopig enige) Simpsonsfilm tegelijkertijd met de verwachtingen van leken als met die van diehard-fans.
De makers exploreren in The Simpsons Movie onder meer een thema dat in de serie meestal als iets vanzelfsprekends wordt behandeld: het dysfunctionele gezin. Hoofdfiguur Homer (want dat werd hij al snel in de loop van de reeks) verzaakt in deze film nog altijd aan zijn vaderlijke en echtelijke taken, maar dit keer kozen Groening en zijn gevolg ervoor om daar ook stevige repercussies aan vast te knopen. Tegelijkertijd valt een personage dat op dat gebied een modelfiguur was in de reeks (en we verklappen niét wie!) ditmaal zwaar door de mand.
Groening en zijn vazallen zijn niet helemaal geslaagd in hun missie om van de prent een volwaardige langspeelfilm te maken in plaats van een extra lange aflevering: je merkt ook dat de scenaristen beter zijn in de sprint dan in de marathon. Maar The Simpsons Movie is wel een heel goeie extralange episode, waarin je je anderhalf uur lang kostelijk amuseert.
Vrijdag 24 juni, 2BE, 20u35
