Door Kinect voor de Xbox 360 is een verwonderlijk stukje hardware met verbluffende mogelijkheden, maar of het ook voor racegames handig is?
Kinect Joy Ride is eigenlijk een experiment van Microsoft om te zien wat er allemaal mogelijk is met een racegame voor Kinect. Helaas wordt het spel in dit geval slechter doordat je verplicht bent om je handen te gebruiken. Met een controller zou het veel beter tot zijn recht komen.
Omdat je met Kinect moet spelen, moet je bijvoorbeeld niet remmen of gas geven; het spel doet dat voor jou. Je moet gewoon sturen met je armen en turbo’s lanceren door met je handen een duw voorwaarts te geven. Turbo’s lanceren doe je door je handen naar je toe te trekken, om daarna te ‘lanceren’.
Het starten van de turbo wordt goed herkend door de Kinect-sensor, maar het opladen van de turbo is heel moeilijk om te registreren. Het gevolg is pure frustratie omdat je steeds een turbo wilt lanceren, maar die nooit opgeladen blijkt te zijn.
Stuurbewegingen worden gelukkig wel perfect geregistreerd. Je zal binnen geen tijd over de circuits scheuren en als je ergens een turbo gemist hebt, dan is dit jouw eigenste schuld.
Raceplezier voor acht
Het aantal beschikbare spelmodi is dik in orde in Kinect Joy Ride. Pro Race en Battle Race zijn de enige twee modi die volledig online kunnen worden gespeeld. Met maximaal acht spelers kun je de vele circuits onveilig maken.
Elk circuit heeft talrijke binnenwegen en turboplaatsen om een race telkens boeiend te maken. De computer houdt de races bovendien spannend door in te spelen op je niveau van de voorbije races.
Pro Race is wel leuker dan Battle Race omdat in deze laatste wapens beschikbaar zijn. Helaas zijn er maar zes, die niet veel oefening vragen om te lanceren en daarom weinig uitdagend zijn.
,
Aan afwisseling geen gebrek
Stunt Mode is veel leuker om te doen, omdat je hier gekke circuits met vele loopings en gestoorde sprongen moet doorlopen. Door een goede turbo te lanceren, kun je gigantisch veel ‘air’ krijgen en stunten doe je door heen-en-weer te hangen en schudden. Tijdens sprongen kan je munten en kersen verzamelen om je score nog verder op te krikken.
Een andere leuke modus is Smash. Hier word je gedropt in een ronde arena en dien je verschillende sprongen te nemen om in de lucht beelden stuk te vliegen. Je moet wel de klok in het oog houden, want je moet binnen een bepaalde tijd alle beelden kapot hebben gemaakt om de hoofdbaas te verdienen en alles nog spannender te maken. Dit is het leukste onderdeel; jammer dat er maar zo weinig arena’s zijn om in te racen.
Verder is er nog Dash, waarbij je op een speelgoedracebaan rijdt. Over het hele circuit liggen obstakels en je moet continu van lijn veranderen om niet in de problemen te komen. De bediening werkt heel snel en deze manier van spelen is ook bijzonder leuk.
Als laatste is er nog Trick, de vreemde eend in de bijt qua bediening. Je auto wordt op een vliegtuig geplakt, en in de lucht dien je verschillende poses aan te nemen zoals op het scherm wordt getoond. Dit is leuk om tussendoor te doen, maar verder heb je hier weinig extra plezier aan.
Conclusie
Kinect Joy Ride is een geweldige game die goed werkt op het vlak van bediening, met uitzondering van het turboprobleem. Het werkt behoorlijk storend om telkens geconfronteerd te worden met bewegingen die niet geregistreerd worden.
Als je er niet te veel bij nadenkt, kan je echter veel plezier beleven met Kinect Joy Ride. We vinden het een van de betere Kinect-lanceertitels, die het pad effent naar toekomstige racegames die de Kinect-besturing nog verder verbeteren.
