Redactie

Gremlins

Eentje om op de digicorder te gooien: Gremlins, een van de betere ‘alternatieve’ kerstfilms uit de geschiedenis. Spielbergprotégé Joe Dante haalde een oud volksverhaal over kleine monstertjes, dat tijdens Wereldoorlog II was ontstaan als een grapje waarmee piloten plotse mechanische pannes in hun motor verklaarden, naar het witte doek, en maakte er een onwaarschijnlijk radde griezelkomedie mee.

Het begint allemaal met een vreemd pluizig beestje dat als kerstcadeau wordt gekocht in Chinatown, met de waarschuwing dat hij niet nat mag worden, niet tegen fel licht kan, en nooit, nooit mag worden gevoed na middernacht. De eerste waarschuwing wordt meteen al in de wind geslagen, waarna er ineens niet één maar meerdere pluizige beestjes zijn. En dan komt het: ze krijgen te vreten nadat de klok twaalf uur heeft geslagen.

Wat volgt is de geboorte van een benden bloeddorstige, puntorige, slijmerige monstertjes, en de moeilijkheden van de populatie in een kleine Amerikaanse stad om die bedreiging de kop in te drukken. Maar er komen vooral ook heel veel gags. Zoals het verkleedpartijtje in een warenhuis, of de scène in de keuken waarin kookapparatuur (zoals een microgolfoven!) wordt gebruikt om een aantal van de eerst gebroede monstertjes van kant te maken.

Dinsdag 20 december op VijfTV om 11u55

 

Gerelateerde artikelen

Reacties zijn gesloten.