Door Tijdens de beginscènes van J.J. Abrams-protégé Matt Reeves’ Cloverfield lijkt niks erop dat je in een monsterfilm gaat terechtkomen: alle kaarten lijken te worden geschud voor een soort New Yorkse relatiekomedie over oudere twintigers, een soort actualisering van St. Elmo’s Fire.
Wanneer vervolgens het gedrocht begint huis te houden in Manhattan, wordt het snel een bizarre mix tussen Godzilla en The Blair Witch Project, want alle chaos wordt waargenomen in shakycam, door de lens van de videocamera van een van de hoofdpersonages.
Maar Cloverfield blijft niet hangen in die ene gimmick: het monster wordt op virtuoze wijze steeds weer net niet getoond, en bepaalde scènes (dat rollende hoofd van het Vrijheidsstandbeeld!) garanderen kippenvel.
Dinsdag 1 maart, 2BE, 20u45
