Door Er beweegt wat in consoleland, en dat mag je voor één keer letterlijk nemen. Zowel Sony’s PlayStation 3 als Microsofts Xbox 360 kregen er een nieuw soort bewegingsgevoelige controller bij. Of die ook voor een nieuwe spelervaring zorgt, zoeken we hier uit.
Spelconsoles hebben de afgelopen jaren een plekje opgeëist in het av-rack van heel wat film- en muziekliefhebbers. Niet alleen omdat gamen leuk is, maar ook omdat de PlayStation 3 en de Xbox 360 heel wat mogelijkheden bieden om muziek, foto’s en films in je huiskamer af te spelen.
Bewegen is leuk
De Nintendo Wii heeft die kunstjes wat minder onder de knie, maar wist misschien nog wel de meeste zielen te overhalen om voor het eerst een spelconsole in de huiskamer te plaatsen. De verklaring? Zijn unieke, op bewegingen gebaseerde controller.
Jong en oud vond het plots leuk om te bowlen, tennissen, golfen en boksen in het midden van de woonkamer met een wit zwaaistokje in de hand. Vooral occasionele gamers die een traditionele controller met kleine knopjes en trekkers maar niets vinden, waren gewonnen voor de Wii en lieten de Playtation 3 en Xbox 360 links liggen. Ook al boden die laatste twee wel degelijk een betere beeldkwaliteit en meer mogelijkheden.
,
Het was dus maar een kwestie van tijd voordat Microsoft en Sony eveneens op de proppen zouden komen met bewegingscontrollers. Stellen dat beide partijen Nintendo gewoon achternalopen blijkt echter wat kortzichtig, na een eerste kennismaking met PlayStation Move en Microsoft Kinect…
MICROSOFT KINECT
Microsoft kondigde een hele poos geleden al een bewegingsgevoelige controller aan. Of beter: een geheel nieuwe spelervaring die de codenaam ‘Project Natal’ meekreeg. Eerder deze zomer werd duidelijk hoe een en ander er in de praktijk zou uitzien, en afgelopen maand gingen wij ermee aan de slag. Sinds november ligt Kinect, want daar gaat het over, ook echt in de winkels.
Zoals bij elk nieuw type controller, vraagt de eerste kennismaking toch enige aanpassing. Dat gaat zeker op voor Kinect, aangezien je geen fysieke controller meer vasthoudt.
We gaan eerst aan de slag met Kinect Joy Ride, een racegame. Aanvankelijk voelen we wat schroom om te doen alsof we een stuur vasthouden en ‘vroem-vroem’ gebaren te maken, of scherp links of rechts te buigen in de hoop de wagen aan het driften te krijgen. Maar al snel maakt die schroom plaats voor plezier en laten we ons gaan. Inschatten of je de juiste bewegingen maakt is echter niet zo eenvoudig: alleen de beelden op het scherm geven feedback over je handelingen.
In Kinectimals kan je spelen met een huisdiertje: je kan het dier aaien, trukjes aanleren of het door een hindernissenparcours loodsen. Terwijl we een aandoenlijke cheetah aaien komt een eerste beperking van Kinect aan het licht: de Kinect-camera ziet enkel je pols, niet de volledige positie van je hand. Het onderscheid tussen je handpalm naar boven of naar onder houden is dus onbestaand.
,
Echte actie
Tijd om echt in actie te springen: Kinect Adventures zet je onder meer in een vlot op een wildwaterrivier. Door je lichaam te bewegen of te springen stuur je het vlot de goede kant op. Een tweede persoon kan gewoon naast je komen staan en wordt onmiddellijk herkend door Kinect; zijn avatar verschijnt ook op het vlot.
Leuk extraatje: de Kinect-camera doet ook gezichtsherkenning, waardoor hij een onderscheid kan maken tussen beide avatars. Als je van plaats wisselt op het vlot, gebeurt dat ook effectief in het spel. Voorzie wel voldoende ruimte om te spelen: botsingen en slagen lijken ons absoluut niet uitgesloten.
Kinect zet je ook echt aan het werk. Bij Kinect Sports stellen we vast dat hordenlopen met hoog opgehoffen knieën echt niets voor ons is, en in Dance Central blijkt onze danskunst sterk voor verbetering vatbaar. Calorieën verbranden, dat verloopt daarentegen wel bijzonder vlot.
Bij de Nintendo Wii kan je bij dit soort games het spel enigszins misleiden door enkel de controller te bewegen en die beweging zo klein mogelijk te houden. Kinect leg je niet zo makkelijk in de luren: zweten is verplicht als je wil winnen.
,
PLAYSTATION MOVE
Aangezien we onlangs ook de kans kregen om aan de slag te gaan met de PS Move, dringt een vergelijking tussen beide zich op.
De nieuwe PlayStation Move, zoals Sony’s oplossing heet, is een combinatie van drie onderdelen: de PlayStation Eye Camera, de Motion Controller met zijn karakteristieke bol en de Navigation Controller die een deel van de knopjes van een klassieke controller herbergt.
Het geheel reageert snel én nauwkeurig op bewegingen, wat zorgt voor een gevoel dat je echt ‘in’ een game zit. Dat je nog een controller in de hand houdt, draagt daar nog verder toe bij: een spelfiguur heeft immers ook vaak iets in handen, zoals een zwaard of pistool.
De precisie die dit systeem oplevert vraagt ook een aanpassing van de spelers: ze moeten afleren om onnodig overdreven bewegingen te maken en gewoon leren vertrouwen op de precisie van de controller.
Spelmogelijkheden
Afhankelijk van het spel, kan je de Move op verschillende manieren gebruiken. Als klassieke pointer bijvoorbeeld, waarbij je wijst naar dingen op het scherm om ze stuk te schieten. Je kan ook tegen voorwerpen duwen, eraan trekken of ermee gooien. Gebruik je twee controllers tegelijk en houd je ze vast alsof het de uiteindes van een boekrol zijn, dan kan je die denkbeeldige rol zelfs volledig manipuleren.
Bizar is de mogelijkheid om de motion-controller als camera te gebruiken. Het camerastandpunt wordt dan verbonden aan de stand van die controller, zodat de speler er alleen maar het voorwerp mee hoeft aan te wijzen dat hij of zij wil bekijken. De andere motion-controller blijft zichtbaar op het scherm en gebruik je voor interactie met de spelomgeving.
Een van de meest interessante mogelijkheden is het betreden van een scène door de controller een onderdeel van de spelomgeving te maken. Je reikt de controller als het ware aan de spelwereld aan, waarna die eerste een heus onderdeel wordt van wat je op het scherm te zien krijgt.
Zo bestaat er een demo waarin je als kameleon door een boom wandelt en je werkelijk van tak naar tak moet grijpen om jezelf vooruit te trekken. Wanneer je de controllers beweegt, bewegen ook de handen van de kameleon op het scherm. Op die manier vervaagt de grens tussen de spelwereld en de echte wereld nog meer.
Wanneer er straks ook 3D-games verschijnen die gebruikmaken van de Move, krijgt de spelervaring ook letterlijk een derde dimensie.
,
De camera zorgt ook voor interessante mogelijkheden op het vlak van augmented reality. Zo kan het beeld dat de camera vastlegt als achtergrond worden gebruikt voor een spel. De motion-controller die door camera wordt waargenomen, wordt op het scherm dan naadloos vervangen door een voorwerp.
Omdat de camera gezichtsherkenning ondersteunt en je gelijktijdig twee motion controllers kan gebruiken, kan het systeem ook een redelijke vorm van body-mapping toepassen. De PlayStation merkt immers waar je gezicht en handen bewegen, en kan daardoor behoorlijk goed inschatten waar de rest van je lichaam zit.
Uiteindelijk zal het vooral aan de ontwikkelaars zijn om nieuwe spelconcepten te bedenken die de mogelijkheden van deze controller ten volle benutten. Het staat nu al vast dat er niet enkel social games, fitness- of dansgames zullen gelanceerd worden voor de Move. Ook FPS- (First Person Shooters) of RTS-games (Real Time Strategy) bieden mogelijkheden met de PlayStation Move. R.U.S.E (RTS) en SOCOM 4 (FPS) zijn voorbeelden van games uit die genres die ondersteuning zullen bieden voor het nieuwe systeem.
,
Onze live-ervaringen
Wat meteen opvalt bij de PS Move is de uitstekende pasvorm van de motion controller: hij past prima in de hand. Ook het gewicht is goed gekozen: voldoende zwaar om stevig aan te voelen, maar ook niet te zodat het niet (te) vermoeiend wordt.
We beginnen met The Shoot, een zogenaamde rail-shooter. Hierin beweeg je automatisch van scène naar scène zoals in een film. In elk van die scènes moet je personen of robots neerknallen zonder burgers te raken. Je mikt daarvoor met de controller op (bijna) alles wat beweegt. Vijandelijk vuur ontwijk je door links en rechts uit te wijken. Het doet meteen denken aan de old-school lichtpistoolspelletjes uit arcadeparken (zoals Time Crisis en Terminator). Erg leuk, maar niet echt innovatief.
Onze volgende stop is Sports Champion, waarin we een heel aantal sporten kunnen uitproberen. Tafeltennis bijvoorbeeld. Dat lijkt ons al behoorlijk goed te gaan, beter dan wat we ons op de Wii herinneren. Hoe je met het bat slaat heeft wel degelijk impact op de weg die de bal volgt. Met een fijne kapbeweging zetten we bijvoorbeeld backspin op de bal. Ook het onderdeel ‘Frisbee golf’ is wat ons betreft geslaagd. Na een paar testworpen voelt de beweging behoorlijk natuurlijk aan.
Op naar een interactief drama als Heavy Rain. We hadden verwacht dat de Move hier de barrière tussen de spelwereld en de echte wereld zou opheffen. Je kan je personage immers acties laten ondernemen door de bewegingen in de realiteit uit te voeren, in plaats van op knopjes te drukken. Toch zijn we na de test minder enthousiast: de bewegingen zijn niet altijd even vanzelfsprekend en dat vermindert je betrokkenheid bij het spel. Dat er potentieel in schuilt, daar zijn we wel van overtuigd.
,
WIE VAN DE TWEE?
Een controller is en blijft in de eerste plaats een instrument om te communiceren met een spelconsole. Het concept en de technische mogelijkheden van een controller kunnen in belangrijke mate bijdragen aan de funfactor, maar de mate waarin de software is afgestemd op die mogelijkheden speelt nog steeds een grotere rol.
Bij een game zoals een golfspel merk je dat duidelijk. Een te precieze en accurate simulatie van de werkelijkheid zal de speler al snel gefrustreerd achterlaten, als we er even van uitgaan dat hij Tiger Woods niet is. Een te vergevingsgezinde en inaccurate simulatie beperkt dan weer de betrokkenheid bij het spel. Als je met eender welke polsbeweging een hole-in-one slaat, gaat het immers snel vervelen.
Preciezer is dus niet noodzakelijk beter. Het is aan softwareontwikkelaars om de mogelijkheden van de PlayStation Move en de Xbox 360 Kinect zo goed mogelijk te gebruiken in nieuwe games.
Meerwaarde?
Net daarom vinden we het nog te vroeg om een winnaar uit te roepen in deze vergelijking van beide controllers. Ten opzichte van de Wii hebben de nieuwe oplossingen alvast een streepje voor: de bewegingen worden nauwkeuriger geregistreerd en de camera voegt in beide gevallen extra mogelijkheden toe.
De Move lijkt ons een betere keuze voor games die het van nauwkeurigheid moeten hebben. Bovendien krijg je meer feedback van je acties, aangezien je bij de PS Move nog steeds een controller vasthoudt.
Kinect is dan weer veel toegankelijker, en in de demo’s die we tot hiertoe zagen vaak ook intuïtiever. Microsofts bedieningssysteem lijkt ons dan ook meer op de casual gamer te mikken. Beide systemen hebben alleszins unieke mogelijkheden. Nu is het gespannen wachten op de manier waarop softwareontwikkelaars ermee omgaan.
Hoveel moet dat kosten?
Microsoft Kinect voor Xbox360 werd officiëel gelanceerd op 10 november 2010. De prijs bedraagt 149 euro, inclusief Kinect Adventures. Er wordt ook een Xbox360 4GB + Kinect-bundel verkocht voor 299 euro.
PS3-eigenaars kunnen sinds 15 september naar de winkel hollen om de nieuwe controllers aan te schaffen. De Motion Controller haal je in huis voor 39,99 euro, de Eye Camera voor 29,99 euro en de Navigation Controller voor 29,99 euro. Wie wat wil besparen, laat die laatste weg en gebruikt de linkerhelft van een DualShock-controller. Er is ook een Starter Pack verkrijgbaar met een Move Controller, Eye Camera en Starter Disc voor 59,99 euro.
