Door De vertegenwoordiger van de Amerikaanse muziekindustrie, RIAA, doet er verstandig aan om zich voortaan eerst eens over het hoofd te krabben alvorens vrouwen aan te klagen wegens illegaal downloaden. Want die vrouwen blijken terug te slaan. En met succes.
Gisteren stelde de rechter ene Deborah Foster in het gelijk in een zaak rond copyrightinbreuk, meldt ZDNet.com. De Recording Industry Association of America moet haar 68.685 dollar aan advocaatkosten betalen. Het is voor het eerst dat de organisatie tot betaling van dergelijke kosten is veroordeeld, stelt raadsman Ray Beckerman. Hij volgt de juridische acties van de RIAA tegen internetgebruikers op de weblog
In november 2004 klaagde de RIAA Foster aan, omdat vanaf haar IP-adres illegaal zou zijn gedownload. De aanklacht werd uitgebreid naar Fosters volwassen dochter Amanda; zij verloor. Maar de RIAA was niet van zins Debbie vrijuit te laten gaan. De organisatie probeerde de moeder vast te pinnen op secundair copyrightinbreuk.
Een jaar geleden verwierp een federale jury de aanklachten tegen Foster. Zij zou haar advocaatkosten vergoed krijgen; gisteren werd de hoogte van de vergoeding bepaald. Het is niet bekend of de RIAA tegen de uitspraak in beroep gaat. De organisatie verklaarde gisteren haar best te zullen doen om de juiste persoon aan te pakken, in gevallen waarbij de illegale downloader niet degene is die verantwoordelijk is voor het ISP-account.
Burgers slaan terug
Volgens publieke belangenorganisaties kan de uitspraak onschuldige beklaagden aanmoedigen om terug te vechten tegen claims van de RIAA, in plaats van akkoord te gaan met een minnelijke schikking. Een aantal beklaagden heeft dat al gedaan. Opvallend genoeg lijken vooral vrouwen de strijdbijl op te pakken.
Eind vorige maand schreven wij over Tanya Andersen, die zowel de RIAA als verschillende grote platenmaatschappijen voor de rechter heeft gesleept. Zij was in 2005 zelf aangeklaagd wegens illegaal downloaden, maar werd wegens gebrek aan bewijs vrijgesproken. Ze eist nu compensatie voor ‘kwaadwillende rechtsvervolging’.
Als dit lukt, opent dat deuren voor andere mensen die door RIAA zijn aangeklaagd. “Als je genoeg mensen een aanklacht voor ‘kwaadwillende vervolging’ laat indienen, kun je een patroon van wanpraktijken bij de RIAA aantonen”, zegt Andersens advocaat Rich Vasquez.
Hetzelfde geldt voor de zaak die ene Suzy Del Cid begin vorige maand aanspande tegen de RIAA. Volgens Del Cid heeft de organisatie privédetectives zonder vergunning ingeschakeld. Bovendien zouden deze detectives hebben ingebroken op haar netwerk en computer. Alleen al hiervoor vraagt Del Cid vijfduizend dollar schadevergoeding.
Ook voert zij misbruik van het gerecht aan als argument. De minnelijke schikkingen die de RIAA verstuurt naar vermeende inbreukplegers, vallen volgens Del Cid onder afpersing en intimidatie. Als het gerecht de klachten geldig verklaart, kan dit een precedent zijn voor soortgelijke rechtszaken.
